คำกล่าวของฝรั่งที่ว่า ‘คนคนหนึ่งจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ได้เต็มตัว ก็ต่อเมื่อในวันที่เขาหรือเธอสูญเสียพ่อแม่ไป’ อาจมีความจริงบางอย่างอยู่ในนั้น เพราะการสูญเสียพ่อแม่ไปในวัยเริ่มต้นเป็นผู้ใหญ่สำหรับบางคน ย่อมมาพร้อมกับภาระหน้าที่ความรับผิดชอบในชีวิตที่มากขึ้น เช่น การต้องเปลี่ยนมาเป็นหัวหน้าครอบครัว หรือเป็นเสาหลักของบ้าน และไม่ว่าจะรู้สึกพร้อมหรือไม่กับภาระหน้าเหล่านั้นก็ตาม ชีวิตก็ผลักให้เราเป็น ‘เป็นผู้ใหญ่’ ไปเรียบร้อยแล้วตามวาระของมัน 

‘Dead Parents Club’ พื้นที่หา Support System เล็กๆ ของคนวัย 20s - 30s 
ที่สูญเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่เริ่มเป็นผู้ใหญ่ 
จนทำให้หลายคนเคว้งคว้างอย่างยากจะกลับมาได้

คำกล่าวของฝรั่งที่ว่า ‘คนคนหนึ่งจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ได้เต็มตัว ก็ต่อเมื่อในวันที่เขาหรือเธอสูญเสียพ่อแม่ไป’ อาจมีความจริงบางอย่างอยู่ในนั้น เพราะการสูญเสียพ่อแม่ไปในวัยเริ่มต้นเป็นผู้ใหญ่สำหรับบางคน ย่อมมาพร้อมกับภาระหน้าที่ความรับผิดชอบในชีวิตที่มากขึ้น เช่น การต้องเปลี่ยนมาเป็นหัวหน้าครอบครัว หรือเป็นเสาหลักของบ้าน และไม่ว่าจะรู้สึกพร้อมหรือไม่กับภาระหน้าเหล่านั้นก็ตาม ชีวิตก็ผลักให้เราเป็น ‘เป็นผู้ใหญ่’ ไปเรียบร้อยแล้วตามวาระของมัน&nbsp;ทว่าการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตอย่างฉับพลันทันทีนี้เอง ที่อาจสร้างผลกระทบต่อตัวเราได้อย่างมากมายมหาศาล เมื่อการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ไม่ได้ใช้เวลาแค่วันเดียว เส้นทางที่คนคนหนึ่งต้องเดินทาง ‘ระหว่าง’ นั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลย&nbsp;แฮชเเท็ก #grieftok และ #griefjouney ที่เกิดขึ้นในโลกออนไลน์ เป็นเพียงส่วนหนึ่งของคอมมิวนิวตี้คนในช่วงวัย 20s (ถึง 30s ต้นๆ) ที่เจอ หรือเคยเจอประสบการณ์การสูญเสียพ่อแม่มารวมตัวกันโดยไม่ได้นัดหมาย และแชร์เรื่องราวหลังจากการสูญเสียนั้นๆ พร้อมทั้งน้ำตา อย่างที่บางคนเรียกเล่นๆ ว่านี่คือปรากฏการณ์ ‘Dead Parents Club’ ที่กลายมาเป็น การหา Support System เล็กๆ ให้กับคนที่เจอประสบการณ์เดียวกัน พอจะใช้เป็นเพื่อน เพื่อผ่านความรู้สึกยากๆ เหล่านั้นไปได้บ้างไม่มากก็น้อย&nbsp;เช่น Shivohn วัย 32 ที่เล่าว่าการสูญเสียแม่ไปในวัย 20 ต้นๆ ในเวลานั้นทำให้เขารู้สึกสับสนอย่างมาก เหมือนว่าชีวิตนี้ไม่มีเป้าหมายอะไรอีกต่อไป เขาดร็อปเรียนมหาวิทยาลัยไปเสียเฉยๆ เพราะรู้สึกว่ามันไม่สำคัญอะไรแล้ว “ฉันไม่รู้ว่าจะต้องดิ้นรนมีชีวิตอยู่ในฐานะฃคนคนหนึ่งไปทำไม ทำงานมาเพื่อจ่ายบิลหรือเสียภาษี อะไรแบบนั้น นึกออกไหม ตอนนั้นฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังไหลไปอย่างว่างเปล่า ไร้จุดหมายมาก” เขากล่าวกับเว็บไซต์ Dazed&nbsp;เทอราพิสต์ Gina Moffa ผู้เชี่ยวชาญด้านการบำบัดบาดแผลทางจิตใจและการเสพติดในนิวยอร์ก บอกว่าการสูญเสียพ่อแม่ไปเพราะความตาย คือประสบการณ์ที่สามารถทำงานกับเราได้ในหลากหลายรูปแบบ และเป็นความท้าทายที่แต่ละคนจะเจอไม่เหมือนกันเลยบนเส้นทางเดียวกันนี้ เธอเปรียบการที่พ่อแม่ตายในวันที่เราเริ่มต้นเป็นผู้ใหญ่ว่า มันเหมือนกับมีใครสักคนมาดึงพรมใต้เท้าที่เรายืนอยู่ดีๆ ออกไป ทำให้เราเซ เสียหลัก บางคนถึงขั้นล้ม ลุกไม่ขึ้น ยืนไม่ได้ และต้องใช้เวลาสักพักใหญ่ๆ เลยกว่าที่คนคนนั้นจะเรียนรู้ที่จะลุกขึ้นมายืนใหม่ได้ด้วยตัวเอง ไม่ใช่ว่าเพราะพวกเขาเป็นใคร แต่เป็นเพราะว่าพวกเขาสำคัญอย่างไรในชีวิตเรานี่แหละ ซึ่งทำให้การไม่มีอยู่ของคนคนนั้นอีกแล้ว เหมือนเป็นการล้มทั้งยืนที่แสนจะทรมาน&nbsp;อีกทั้งวัย 20s จนถึง 30s ตอนต้น คือวัยที่คนส่วนใหญ่กำลังมองไปข้างหน้า มองหาหลักไมล์บางอย่าง เช่นเดียวกับที่มันเป็นช่วงเวลาที่ชีวิตเพิ่งได้เริ่มต้นอะไรใหม่ๆ เรียนจบ เริ่มงานใหม่ ลาออกจากงานเก่า ย้ายเมือง ย้ายที่อยู่ เริ่มต้นความสัมพันธ์ เลิกราความสัมพันธ์ สร้างเนื้อสร้างตัว สร้างครอบครัว ฯลฯ แล้วอยู่ๆ การเริ่มต้น ก็มาพร้อมกับความสิ้นสุดของบางอย่าง นั่นคือการมีอยู่ของคนที่เรารัก ซึ่งอาจทำให้ไดนามิกต่างๆ ของชีวิตที่กำลังดำเนินไปเกิดสะดุดหรือหยุดชะงัก มากน้อยแตกต่างกันไปในแต่ละคนต้องบอกว่าความแตกต่างกันของวัฒนธรรมเองก็มีส่วนในการที่คนคนหนึ่งจะรับมือกับความสูญเสียได้หรือไม่เหมือนกัน ในบางวัฒนธรรม การสูญเสียใครบางคนในครอบครัวอาจเป็นการรวบรวม พาสมาชิกในครอบครัวคนอื่นๆ ให้กลับมาเจอกัน อยู่กันพร้อมหน้า เพื่อปลอบประโลมซึ่งกันและกัน เชื่อมสายใยบางอย่างให้กับมาเเน่นเหมือนเดิมหรืออาจจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ แต่ในบางวัฒนธรรมเช่นตะวันตก โดยเฉพาะชีวิตคนในเมืองใหญ่ การสูญเสียใครบางคนในครอบครัวอาจไม่ได้นำพาญาติพี่น้องหรือสายสัมพันธ์ที่มีให้กลับมาเชื่อมกันได้ขนาดนั้น และนั่นเองที่อาจนำมาสู่ความรู้สึกโดดเดี่ยวแปลกแยกมากกว่าเดิม&nbsp;บวกกับการที่เราต่างอยู่ในวงจรชีวิตซึ่งถูกบังคับให้ต้อง ‘มูฟออน’ เร็วไปหมด เราถูกสอนให้รู้สึกเศร้าอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะได้หายเศร้าเร็วที่สุด แล้วก็จะได้กลับมาทำงาน กลับมาจัดการภาระทำหน้าที่ และกลับมาใช้ชีวิตได้ ‘เหมือนปกติ’ อย่างรวดเร็วที่สุดด้วย จนแทบไม่มีเวลาได้ทบทวน หรือได้มีโอกาส ‘อยู่’ กับความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากความสูญเสีย&nbsp;เช่นเดียวกับที่หลายคนจำเป็นต้องรับมือกับการเป็นผู้ใหญ่ตั้งแต่วินาทีแรกของการสูญเสียเร็วกว่านั้นอีกด้วยการ ‘อยู่ตรงนั้น’ เพื่อจัดแจงจัดการธุระทุกอย่างให้เรียบร้อย พร้อมทั้งต้องปลอบขวัญคนอื่นๆ ในครอบครัว โดยไม่ได้นึกถึงเลยว่าในอีกหลายวัน หลายเดือนถัดมา หรืออาจยาวไปอีกนานนับปี ความรู้สึกต่างๆ จากความสูญเสียจะยังคงตามเล่นงานเราอย่างไร ในรูปแบบไหนบ้าง และที่สำคัญคือ จะมี ‘ใคร’ ที่อยู่ตรงนั้นเพื่อเราหรือเปล่า หากความเศร้านั้นยังไม่จางหายไหนง่ายๆ &nbsp; &nbsp;&nbsp;นั่นทำให้พองานศพหรืองานพิธีกรรมใดๆ จบลง แล้วกลับมาใช้ชีวิต (เหมือน) ปกติ คนในวัยเริ่มต้นผู้ใหญ่ไม่น้อยจึงต้องรับมือกับความรู้สึกสูญเสียที่ถาโถมเข้ามาเพียงลำพังคนเดียวเงียบๆ โดยเลือกที่จะไม่พูดมันออกมาหรือไม่แสดงความรู้สึกเศร้าเสียใจให้ใครเห็น ทั้งที่จริงแล้ว ความรู้สึกสูญเสียยังคงทำงานกับทั้งจิตใจ รวมถึงร่างกายของเราต่อไปอีกหลังจากนั้น ซึ่งมันสามารถรบกวนการใช้ชีวิตและพฤติกรรม ทั้งต่อสังคมและแม้แต่ต่อตัวตนของเราเอง ไปจนถึงความสัมพันธ์ในปัจจุบันและอนาคตของเรา ในแบบที่เวลาก็ไม่ใช่ตัวกำหนดได้ด้วยว่าเราจะดีขึ้นเมื่อไรเคยมีผลสำรวจว่าในช่วงระยะเวลา 5-8 เดือนของการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก คนในวัยเริ่มต้นผู้ใหญ่ จะมีโอกาสเผชิญกับภาวะของการสูญเสียความมั่นใจในตัวเอง ภาวะวิตกกังวล ภาวะซึมเศร้า รวมถึงความพึงพอใจในชีวิตลดต่ำลงได้ โดยรวมแล้วคือส่งผลต่อสุขภาพจิต โดยเฉพาะกับการสูญเสียที่กระทันหัน และไม่ทันได้เตรียมตัว เตรียมใจมาก่อน&nbsp;Jill S Cohen นักบำบัดผู้เชี่ยวชาญด้านความโศกเศร้าจากการสูญเสีย มองว่าจริงๆ แล้วมันไม่มีเวลาไหนหรอกที่ดีที่สุดหรือแย่ที่สุดของการที่ใครสักคนจะสูญเสียคนที่รักไปตลอดกาล แต่การเสียพ่อแม่ของคนวัยเริ่มต้นผู้ใหญ่ นับเป็นช่วงเวลาที่ค่อนข้างหนักหนากว่า และมักจะมากับความ ‘รวน’ ในชีวิตมากว่าคนที่ใช้ชีวิตวัยผู้ใหญ่มาสักพักแล้วอย่างเลี่ยงไม่ได้ด้วยเหตุผลของการที่พวกเขาเพิ่งจะเปลี่ยนผ่านจากการเป็นวัยรุ่นมาหมาดๆ และกำลังเริ่มชีวิตในวัยผู้ใหญ่ที่เต็มไปด้วยความหวังนั่นเองนักบำบัดยังมองอีกด้วยว่า เป็นไปได้และเป็นเรื่องธรรดาถ้าหากใครจะรู้สึกเศร้าหรืออิจฉาเล็กๆ เวลาได้ยินว่าคนในวัยเดียวกันยังมีพ่อแม่ พ่อแม่ยังแข็งแรงดี ยังสุขภาพดีอยู่ แล้วนึกกับตัวเองว่า ‘ทำไมเราไม่โชคดีแบบนั้นบ้าง’ เพราะมันเป็นการชวนให้เรานึกถึงสิ่งที่เราไม่มีอีกแล้ว&nbsp;จริงอยู่ว่าความเศร้าจากการสูญเสียก็เหมือนกับความจริงอีกชุดที่มาพร้อมกับการเติบโต แต่แม้ว่าจะเป็นยาขมที่ยากจะกลืน แต่นักบำบัดก็อยากชวนให้เราไม่ลืมเรื่องหนึ่งว่า ความโศกเศร้าจากการสูญเสีย อาจหมายถึงการย้ำเตือนว่าคนๆ นั้นสำคัญกับเราอย่างไร และความสัมพันธ์ที่เราเคยมีต่อคนที่จากไป มันมีความหมาย มีคุณค่าต่อตัวเราที่ผ่านมา และสิ่งนั้นจะมีคุณค่าต่อไปอย่างไรในชีวิตเราหลังจากนี้ เมื่อไม่มีพวกเขาแล้วบ้าง&nbsp;อ้างอิง&nbsp;<a href="https://www.dazeddigital.com/life-culture/article/68224/1/how-to-navigate-the-grief-of-losing-a-parent-in-your-twenties" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.dazeddigital.com/life-culture/article/68224/1/how-to-navigate-the-grief-of-losing-a-parent-in-your-twenties</a><a href="https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1462388918300693" rel="noopener noreferrer noopener noreferrer" target="_blank">https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1462388918300693</a>

อีกชื่อหนึ่งของการเดตแบบนี้ก็คือ Cosplay Commission ซึ่งก็สื่อตรงตัวถึงธุรกิจอย่างหนึ่งของนักคอสเพลย์ ที่ตอบโจทย์บางคนที่อยากลองเดตกับตัวละครสองมิติในรูปแบบสามมิติดูบ้าง

Fantasy Date อีกหนึ่งเทรนด์ของสาวจีน ในการเดตกับนักคอสเพลย์หญิงที่แต่งเป็น ‘ตัวละครในเกม’ เพื่อสัมผัสประสบการณ์ในฝันกับหนุ่มคนรัก 2 มิติ 

แทบทุกครั้งเวลาได้ยินข่าวคราวของบรรดาคนดัง ไม่ว่าจะศิลปิน นักดนตรี นักแสดง หรือเอนเตอร์เทนเนอร์ที่จากไปอย่างกระทันหัน ทั้งด้วยการฆ่าตัวตาย หรือเสียชีวิตจากการ Overdose เราจะรู้สึกใจหายอยู่เสมอ และตั้งคำถามอย่างเจ็บปวดอยู่เงียบๆ ว่าเพราะเหตุใดกันนะ พวกเขาจึงจากไปด้วยการจบชีวิตตัวเองลงแบบนั้น 

เบื้องหน้าสร้างสุข เบื้องหลังทุกข์ทน 


Men who sold the world 


แด่ Heath Ledger ถึง Robin Williams และศิลปินชายที่จากไปโดยไม่มีใครคาดคิด กับปัญหาสุขภาพจิตของผู้ชายที่ยังคงถูกกดทับไว้ด้วย Stigma 

ทุกวันนี้ความเครียดกลายเป็นหนึ่งในความปกติของคนยุคนี้ไปแล้ว และเป็นปัจจัยที่ยากจะหลีกเลี่ยง เช่นเดียวกับแพ็กเกจที่พ่วงมาด้วยกับความเครียดหากมันสะสมอยู่ในตัวเรามากเกินไปเป็นเวลานานๆ นั่นคือภาวะอ่อนล้าทางอารมณ์และร่างกาย (Emotional Exhaustion) ซึ่งเป็นเสตทหนึ่งของอาการเบิร์นเอาต์

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

VDO

CONVERSATION

MIRROR50

PR-NEWS

Mind

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

NUT LELAPUTRA

RELATED

HOT TOPICS