การให้อภัยมีประโยชน์มากมายก็จริง ทว่าในทางจิตวิทยา มันไม่ได้เป็นการจบปัญหา ลบล้าง เยียวยาให้บาดเเผลหรือประสบการณ์เลวร้ายนั้นบรรเทาลงได้เสมอไป เพราะบางครั้งความเจ็บปวดบางอย่างไม่จำเป็นต้องอาศัยการให้อภัย และต้องอาศัย ‘เวลา’ เท่านั้นเพื่อในการรักษาเยียวยาตัวมันเอง

เราอาจไม่ต้องบีบตัวเองว่าต้อง ‘ให้อภัย’ เดี๋ยวนี้ เมื่อการเยียวรักษาบาดแผลทางใจที่ได้ผลในระยะยาวกว่า คือการปล่อยให้ความโกรธหรือความเสียใจได้ทำงาน

โดยทั่วไป เวลามีใครหรืออะไรทำผิดหรือมอบประสบการณ์ที่เจ็บปวดเลวร้ายให้กับเรา หลายคนมักพูดถึงการ ‘ให้อภัย’ มาเป็นหนึ่งในชอยส์เพื่อให้เกิดการก้าวข้ามผ่านความรู้สึกแย่ๆ เหล่านั้นไปได้ด้วยกันทั้งสองฝ่าย ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเราต่างถูกปลูกฝังความคิดที่ว่า การให้อภัยคือการกระทำที่จะสร้างผลลัพธ์ใน ‘แง่บวก’ มากกว่าลบเสมอ อย่างที่จะเห็นได้ว่าไอเดียของการให้อภัยไม่เพียงบรรจุอยู่ในหลักคำสอนของหลายๆ ความเชื่อทางศาสนาซึ่งมักถูกทำให้เป็นเรื่องเดียวกันกับคุณธรรมจริยธรรมที่บอกเราว่าการให้อภัยต่อสิ่งต่างๆ นั้นเป็นเรื่องดีงามอย่างไร เช่นเดียวกับในทางวิทยาศาสตร์ที่บางงานวิจัยหลายชิ้นก็ชี้ให้เห็นว่าการให้อภัยนั้นทั้งดีต่อสุขภาพจิตและกระทั่งถึงสุขภาพกายแค่ไหน&nbsp;การให้อภัยมีประโยชน์มากมายก็จริง ทว่าในทางจิตวิทยา มันไม่ได้เป็นการจบปัญหา ลบล้าง เยียวยาให้บาดเเผลหรือประสบการณ์เลวร้ายนั้นบรรเทาลงได้เสมอไป เพราะบางครั้งความเจ็บปวดบางอย่างไม่จำเป็นต้องอาศัยการให้อภัย และต้องอาศัย ‘เวลา’ เท่านั้นเพื่อในการรักษาเยียวยาตัวมันเองอแมนด้า เกรกอรี่ (Amanda Gregory) นักเขียนและนักบำบัด ผู้ทำงานกับคนมากมายที่เคยผ่านประสบการณ์เลวร้ายซึ่งทำให้เกิดบาดเเผลภายในใจ มักถูกถามอยู่เสมอว่าคนเราจำเป็นต้องให้อภัยต่อคนที่กระทำให้เกิดบาดแผลนั้นๆ ให้ได้หรือไม่ เพื่อที่จะได้เยียวยา และช่วยให้ ‘มูฟออน’ ชีวิตต่อได้&nbsp;เกรกอรี่มองว่า นี่แหละคือด้านลบของการให้อภัย เมื่ออันที่จริงแล้วการเยียวรักษาบาดแผลที่ได้ผลในระยะยาวกว่าคือการ ‘ปล่อยให้ความรู้สึกได้ทำงาน’ ให้โอกาสตัวเองได้รู้สึกสิ่งที่กำลังรู้สึกอยู่ และทำความเข้าใจกับความรู้สึกเหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นความโกรธเกรี้ยวชิงชัง หรือความโศกเศร้าเสียใจ มากกว่าจะพยายามเร่งรัด บีบคั้นตัวเองให้เกิดการให้อภัยในเวลาที่มันยังมาไม่ถึงอีกทั้งหลายคนอาจเข้าใจว่าการให้อภัยหมายถึงการต้องมองสิ่งสิ่งนั้นที่ทำร้ายเราในแง่บวก แต่ในความเป็นจริงก็คือ การให้อภัยสามารถเกิดขึ้นได้โดยไม่จำเป็นต้องมาควบคู่หรืออาศัยความรู้สึกใน ‘เเง่บวก’ ใดๆ เสมอไป เพียงแต่อาศัยความรู้สึกที่ ‘เป็นกลาง’ ต่อคนคนนั้น หรือสิ่งสิ่งนั้นก็เพียงพอแล้ว นอกจากนั้น เธอยังมองว่าคนเราสามารถให้อภัยกัน และมูฟออนชีวิตต่อไป โดยไม่จำเป็นต้อง ‘Reconnect’ ความสัมพันธ์นั้นๆ หรือมีอะไรต้องข้องเกี่ยวกันต่อ ไม่จำเป็นแม้กระทั่งต้องมี ‘ความรู้สึกดีๆ’ ต่อกันได้อีกด้วย &nbsp;นักจิตวิทยาแนะนำว่า แทนที่จะถามตัวเองว่าเราควรให้อภัยสิ่งสิ่งนั้นหรือเปล่า ลองเปลี่ยนมาถามตัวเองดูว่า ‘ต้องทำอย่างไรถึงจะปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระจากความรู้สึกเเย่ๆ ที่เกิดขึ้นภายในใจของเราเหล่านั้นได้’ ต่างหาก&nbsp;นักเขียน ซูซาน แชปิโร (Susan Shapiro) ผู้เขียนหนังสือชื่อ The Forgiveness Tour เมื่อปี 2021 ซึ่งเคยทำการสัมภาษณ์ผู้คนมากมายว่าพวกเขามูฟออนอย่างไรกับบาดแผล รวมถึงคนที่ทำให้เกิดบาดแผลนั้นๆ รวมถึงเคสของผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกกดดันจากผู้นำทางศาสนาให้ให้อภัยพ่อแท้ๆ ผู้ข่มขืนเธอตอนอายุเพียง 13 เเชปิโรมองว่า ทุกวันนี้เหมือนเรากำลังอยู่ในโลกที่การให้อภัยออกจะ ‘Overrated’ เกินไปหน่อย เรามีไลฟ์โค้ช มีรายการพอดแคสต์ มีหนังสือประเภทพัฒนาตัวเองที่คอยบอกให้เราเชื่อว่า ‘จงอภัย’ ทุกสิ่งทุกอย่าง และทุกคนท่ีทำเลวร้ายหรือสร้างบาดแผลให้กับเราอยู่เต็มไปหมด แต่ในอีกด้านหนึ่ง การให้อภัยอาจกลายเป็นการทำลายตัวเองที่อันตรายอย่างร้ายกาจมากกว่า&nbsp;“ลองคิดดูว่าคุณบอกใครสักคนที่เพิ่งผ่านเรื่องร้ายมาหนักๆ ว่า ‘จงให้อภัยเถอะ’ มันจะไม่เป็นการขายฝันให้เขาไปหน่อยเหรอ” นักบำบัดอย่างอแมนด้า เกรกอรี่ กล่าว เธอพบว่าคนที่มาปรึกษาเธอหลายๆ คนไม่ได้พยายามจะสั่งตัวเองให้ให้อภัยในทันทีที่เจอประสบการณ์เลวร้าย แต่พวกเขากลับมีความก้าวหน้าในการเยียวยารักษาตัวเองจากบาดแผลนั้นได้ดีมากขึ้นด้วยซ้ำในระยะยาว เมื่อนั้นเองที่พวกเขาบอกตรงกันว่ารู้สึกถึง ‘สันติ’ เกิดขึ้นภายในใจ แล้วมันก็เป็นความรู้สึกที่อิสระเหมือนได้รับการปลดปล่อยที่แท้จริง“การให้อภัยคือหนทางหนึ่งที่ช่วยให้เราก้าวข้ามความเกลียดชัง ความเคียดเเค้น หรือความโศกเศร้าก็จริง” ดร.เฟเดอริค ลัสกิน (Dr.Frederic Luskin) นักจิตวิทยา มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด กล่าว “แต่บางครั้งหัวใจของการให้อภัยไม่ได้อยู่ที่คนอีกคนหนึ่งเลยด้วยซ้ำ มันคือการที่เราสามารถกลับมาสร้าง ‘สันติ’ (Peace) ให้เกิดขึ้นภายในใจเราได้ต่างหากล่ะ”“และการให้อภัยก็ไม่จำเป็นต้องเกิดขึ้นเดี๋ยวนั้นด้วย เพราะบางครั้งคนเราก็ต้องการเวลาสำหรับนั่งอยู่ในหลุมบ่อของความเสียใจ จมอยู่กับช่วงเวลาของความไม่เป็นสุขและความทุกข์ทรมานบ้างเหมือนกัน”&nbsp;อ้างอิง&nbsp;<a href="https://www.nytimes.com/2024/06/27/well/mind/forgiveness-healing-peace.html" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.nytimes.com/2024/06/27/well/mind/forgiveness-healing-peace.html</a>

ภาพถ่าย คือเครื่องมือหนึ่งที่เกิดมาเพื่อบันทึกความทรงจำของมนุษย์ก็จริง แต่ในบางเวลาภาพถ่ายแห่งความทรงจำก็สร้างความเจ็บปวดให้กับเราได้มากมาย จนเชื่อว่าหลายคนอยากลบภาพนั้นทิ้งไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ต้องยอมสูญเสียความทรงจำ ‘ส่วนที่ดี’ ทิ้งไปพร้อมกันด้วยอย่างน่าเสียดาย

ลบไม่ได้ช่วยให้ลืม แต่ช่วยบรรเทาความเศร้าได้! งานของกลุ่ม ‘พ่อมดนักโฟโต้ช็อป’ แห่งเว็บไซต์ Reddit ผู้รับจ้างสร้างความทรงจำใหม่ๆ จากภาพถ่ายอันเจ็บปวด

เวลาพูดถึงปัจจัยที่ทำให้เกิดภาวะซึมเศร้า ปัจจัยหนึ่งที่มักจะถูกหยิบยกมาพูดถึงคือเรื่องของประสบการณ์ในวัยเด็กกับสิ่งที่พบเจอในช่วงระหว่างการเติบโต ไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์ความรุนแรง ความสัมพันธ์ในครอบครัว การถูกทอดทิ้ง หรือปัญหาทางเศรษฐกิจ เช่น ความยากจน และการล้มละลายของครอบครัว เป็นต้น ซึ่งล้วนแล้วแต่เชื่อมโยงกับการเกิดปัญหาสุขภาพจิตในวัยผู้ใหญ่ได้ทั้งสิ้น 

‘การย้ายบ้านบ่อยๆ’ ในช่วงชีวิตวัยเด็กจนถึงวัยรุ่นตอนต้น อาจส่งผลต่อการเป็นซึมเศร้าตอนโต เมื่อมันคือการบังคับกลายๆ ให้เราต้องเปลี่ยนสังคม

ล่าสุดนี้ เพื่อเพิ่มทางเลือกให้ผู้ใช้สามารถทำความเข้าใจตัวเอง (รวมถึงคู่ในความสัมพันธ์) ได้มากขึ้น Talk to PEACH เพิ่มฟีเจอร์ใหม่เข้าไปภายในตัวแอปฯ นั่นก็คือ ‘Self-Toy’ ที่ประกอบด้วย 3 ฟีเจอร์ที่ล้วนแต่น่าสนใจ 

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

CONVERSATION

VDO

PR-NEWS

Mind

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

NUT LELAPUTRA

RELATED

HOT TOPICS