PTSD (Post-Traumatic Stress Disorder) หรือโรคเครียดภายหลังเผชิญเหตุการณ์สะเทือนใจ เป็นโรคที่คนอเมริกันกว่า 13 ล้านคนต้องเผชิญ และเป็นหนึ่งในสาเหตุของการฆ่าตัวตายเป็นอันดับต้นๆ ในสหรัฐฯ เลยก็ว่าได้ และเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา วงการแพทย์ก็เริ่มมีความหวังในการรักษาโรคนี้อีกครั้งในรอบ 25 ปี เมื่อสหรัฐฯ อาจมีการพิจารณาให้ใช้ยาบางตัวที่เคลมว่ามีประสิทธิภาพสูงที่จะเข้ามาช่วยบรรเทาความทุกข์ทรมานจากโรค PTSD ควบคู่ไปกับการบำบัดอื่นๆ ได้

องค์การอาหารและยาสหรัฐฯ อาจพิจารณายกเลิกการใช้ ‘MDMA’ หรือ ‘ยาอี’ ในการรักษาโรค PTSD

PTSD (Post-Traumatic Stress Disorder) หรือโรคเครียดภายหลังเผชิญเหตุการณ์สะเทือนใจ เป็นโรคที่คนอเมริกันกว่า 13 ล้านคนต้องเผชิญ และเป็นหนึ่งในสาเหตุของการฆ่าตัวตายเป็นอันดับต้นๆ ในสหรัฐฯ เลยก็ว่าได้ และเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา วงการแพทย์ก็เริ่มมีความหวังในการรักษาโรคนี้อีกครั้งในรอบ 25 ปี เมื่อสหรัฐฯ อาจมีการพิจารณาให้ใช้ยาบางตัวที่เคลมว่ามีประสิทธิภาพสูงที่จะเข้ามาช่วยบรรเทาความทุกข์ทรมานจากโรค PTSD ควบคู่ไปกับการบำบัดอื่นๆ ได้แต่แล้ว เมื่อต้นเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา กลุ่มที่ปรึกษาอิสระแห่งสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาสหรัฐฯ เพิ่งมีมติให้พิจารณา ‘ยกเลิก’ การใช้ยาตัวนี้&nbsp;ยาที่ว่าคือ MDMA หรือที่รู้จักกันในชื่อ ‘ยาอี’ (Ecstasy) ซึ่งเป็นยาเสพติดกลุ่ม 3, 4 และนับเป็นหนึ่งในสารผิดกฎหมายในสหรัฐฯ มาตั้งแต่ปี 1985 โดยการจัดประเภทของสำนักงานปราบปรามยาเสพติด (DEA) ที่จัดให้เป็นของมึนเมาอันตรายที่ไม่เป็นที่ยอมรับทางการแพทย์ แต่เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา องค์การอาหารและยาของอเมริกาได้บรรลุข้อตกลงร่วมกับองค์กรไม่แสวงผลกำไรอย่าง Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies (MAPS) เปิดทางให้นำยา MDMA เข้าสู่กระบวนการทดสอบทางการแพทย์ เพื่อเป็น ‘MDMA-assisted therapy’ หรือตัวช่วยควบคู่ไปกับการบำบัดรักษาด้วยวิธีอื่นๆ สำหรับผู้ป่วย PTSD ต่อไปได้ท่ามกลางเสียงแตกของคณะกรรมการบางส่วนที่ยังคงมองว่าสารออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาทในยา MDMA จะมีผลทางการรักษาที่มีประสิทธิภาพสูงมากกว่าจะต้องเป็นกังวลเรื่องผลข้างเคียงของมัน กับบางส่วนที่กังวลเกี่ยวกับผลข้างเคียงของมัน รวมถึงการที่ยาตัวนี้ยังถูกตั้งคำถามถึงผลงานวิจัยที่เต็มไปด้วยคลุมเครือว่ามีความ Bias ไม่โปร่งใสเท่าที่ควร และชี้นำให้เห็นแต่ข้อดีมากเกินไปนั้น ในแวดวงการแพทย์และนักจิตวิทยากลับมีความกังวลไม่น้อยกว่าการที่ยา MDMA อาจถูกปัดตก ยกเลิกเพื่อใช้ในการรักษาโรค PTSD นั้นอาจยิ่งทำให้หนทางการรักษาโรคนี้เป็นไปได้ยากกว่าเดิมบทความบนเว็บไซต์ New Yok Times อธิบายถึงโรค PTSD ว่ามันเป็นหนึ่งในโรคที่ทำให้คนๆ หนึ่งต้องทนทุกข์กับบาดแผลจากประสบการณ์เลวร้าย ความคิดไม่พึงประสงค์ ความคิดแทรกซ้อน (Intrusive Thoughts) การคิดถึงเหตุการณ์ในอดีต (Flashbacks) ฝันร้าย ทำให้รู้สึกไม่ไว้ใจใครเลยแม้แต่ตัวเอง จนอาจนำไปสู่ความเสี่ยงที่จะทำร้ายตัวเองและการฆ่าตัวตาย&nbsp;วิธีจิตบำบัดและการใช้ยาอาจเป็นหนทางในการรักษาเยียวยาโรค PTSD ก็จริง แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเข้าถึงได้ง่าย ด้วยหลากหลายปัจจัยอย่างเรื่องค่าใช้จ่ายในการรักษาแต่ละครั้ง ไปจนถึงปัญหาการวินิจฉัยที่คลาดเคลื่อนที่ทำให้หลายคนล้มเลิกการรักษาในที่สุดNew York Times รายงานว่า มากกว่า 6% ของชาวอเมริกันจะเกิดภาวะ PTSD ได้ในช่วงใดช่วงหนึ่งของชีวิต และมีเพียงจำนวนน้อยเท่านั้นที่รักษาหาย สาเหตุเพราะคนที่ป่วยเป็น PTSD มักจะถูกมองข้าม&nbsp;ตามปกติแล้ว โรค PTSD จะใช้หลักการวินิจฉัยโดย Clinician Administered PTSD Scale หรือที่เรียกกันว่า CAPS-5 โดยที่ผู้เชี่ยวชาญจะถามผู้ป่วยว่าบ่อยครั้งแค่ไหนที่พวกเขาต้องเผชิญกับความทรงจำเลวร้าย หรือรับมืออย่างไรในการหลีกเลี่ยงที่จะหวนนึกถึงความรุนแรงเหล่านั้น แต่ด้วยวิธีการนี้ ผู้ป่วยจำนวนมากกลับไม่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรค PTSD เพราะส่วนใหญ่ไม่สามารถบอกได้ว่าสาเหตุของโรค PTSD ของตัวเองนั้นเกิดจากอะไรกันแน่&nbsp;เอ็ดนา โฟ (Edna Foa) อาจารย์ด้านจิตเวช มหาวิทยาลัยแพทย์ Pennsylvania Perelman บอกว่า คนส่วนใหญ่ยังเข้าใจและติดภาพจำว่าการที่ใครสักคนจะเป็นโรค PTSD ได้นั้น ต้องเป็นคนที่เคยเจอภัยพิบัติทางธรรมชาติ เคยผ่านสมรภูมิสงคราม หรือเคยผ่านความรุนแรงทางเพศมาก่อน โดยไม่ได้ตระหนักว่าคนธรรมดาๆ ทั่วไปอย่างเราๆ ก็สามารถเป็นโรคนี้จากเรื่องสะเทือนใจอะไรสักอย่างในชีวิตได้เหมือนกัน และโดยส่วนมากอีกเหมือนกันที่เวลาคนเหล่านี้ไปเข้ารับการปรึกษาเรื่องการนอนไม่หลับ หรือภาวะอารมณ์แปรปรวน ผู้เชี่ยวชาญก็มักจะมองไม่เห็นสัญญาณของโรค PTSD ที่อาจซ่อนอยู่นอกจากนั้นสิ่งที่ทำให้การรักษาโรค PTSD เป็นเรื่องไม่ง่าย คือการที่ธรรมชาติของคนที่เป็นโรคนี้จะพยายามหลีกเลี่ยงการนึกถึงเรื่องราว หรือความทรงจำอะไรก็ตามที่ทำให้รู้สึกเจ็บปวดทรมาน และมักจะหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงมันด้วย นั่นทำให้การมองหาการช่วยเหลือหรือการรักษาแทบเท่ากับศูนย์“ปัญหาข้อหนึ่งเลยของคนที่เป็น PTSD คือการที่พวกเขามักจะยิ่ง ‘ดึง’ มันเข้ามาสู่ตัวเอง” ดร.จอห์น มาร์โควิทซ์ (Dr. John Markowitz) อาจารย์ด้านจิทยาคลินิก มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย ให้ความเห็น “พวกเขาจะหลีกเลี่ยงคนอื่น เพราะรู้สึกไม่ไว้ใจ ไม่เชื่อใจ และนั่นแหละที่ทำให้ไม่สามารถได้รับความช่วยเหลือได้ในเวลาที่ต้องการ”&nbsp;การรักษาด้วยวิธีจิตบำบัดเป็นทางเลือกอันดับแรกๆ ของการเยียวยาโรค PTSD ที่มีประสิทธิภาพ อย่างเช่น Prolonged Exposure ซึ่งเป็นวิธีหนึ่งของการบำบัดด้วยพฤติกรรม (Cognitive Behavioral Therapy) โดยการให้ผู้ป่วยเผชิญหน้ากับความทรงจำ เหตุการณ์ หรือความรู้สึกที่เกี่ยวข้องกับประสบการณ์ความรุนแรงที่เคยได้รับและพยายามที่จะหลีกเลี่ยงมัน เป็นการทำงานกับสิ่งที่เป็น Trigger หรือตัวกระตุ้นที่ทำให้เกิดความรุนแรงนั้น และให้ผู้ป่วยเผชิญหน้ากับความกลัวของพวกเขาโดยตรง หรืออีกวิธีหนึ่งคือการบำบัดความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล (Interpersonal Psychotherapy) เพื่อดูว่าบาดแผลจากความรุนแรงนั้นกระทบกับความสัมพันธ์รอบข้างของผู้ป่วยอย่างไร&nbsp;ถึงแม้ว่าการบำบัดด้วยวิธีเหล่านี้ได้ผลก็จริง แต่มีงานวิจัยบางชิ้นเหมือนกันที่พบว่า 1 ใน 4 ของคนที่เป็นโรค PTSD ไม่ตอบสนองต่อการบำบัด และอีกกว่า 20% ของผู้ป่วยตัดสินใจหยุดการรักษาระหว่างทาง ซึ่งผู้เชี่ยวชาญมองว่าเหตุผลที่ทำให้ผู้ป่วยเลิกล้มความพยายามที่จะรักษาโรค PTSD นั้นก็เพราะว่าพวกเขาทนความทรมานที่จะกลับไป ‘รื้อค้น’ ความทรงจำ หรือเหตุการณ์ซึ่งเป็นที่มาของบาดแผลเหล่านั้นไม่ไหวอย่างไรก็ตาม นอกจากการใช้ยาและรักษาด้วยจิตบำบัด ปัจจุบันยังมีทางเลือกอื่นๆ อย่างการใช้ Virtual Reality เพื่อช่วยปรับการทำงานของสมอง เป็นอีกความหวังในการนำเทคโนโลยีมาช่วยในทางการแพทย์ ให้คนที่ทุกข์ทรมานจาก PTSD กล้ากลับไปเผชิญหน้ากับต้นตอของบาดแผลของพวกเขาได้อีกครั้ง&nbsp;การพิจารณายกเลิกยา MDMA สำหรับการรักษา PTSD จึงอาจไม่ได้เป็นการดับฝันในวงการแพทย์รวมทั้งคนที่กำลังทนทุกข์จากโรคนี้เสียทีเดียว แต่อาจมองได้ว่านี่เป็นหมุดหมายที่ดีที่จะช่วยให้เราค้นหาหนทางในการรักษาเยียวยาด้วยวิธีใหม่ๆ อื่นๆ ที่ดีขึ้นกว่าเดิม&nbsp;อ้างอิง&nbsp;<a href="https://www.nytimes.com/2024/06/04/well/ptsd-treatment-mdma.html" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.nytimes.com/2024/06/04/well/ptsd-treatment-mdma.html</a><a href="https://www.nytimes.com/2024/06/04/health/fda-mdma-therapy-ptsd.html" rel="noopener noreferrer noopener noreferrer" target="_blank">https://www.nytimes.com/2024/06/04/health/fda-mdma-therapy-ptsd.html</a><a href="https://www.healthline.com/health/mental-health/prolonged-exposure-therapy-for-ptsd#success-rate" rel="noopener noreferrer noopener noreferrer noopener noreferrer" target="_blank">https://www.healthline.com/health/mental-health/prolonged-exposure-therapy-for-ptsd#success-rate</a><a href="https://www.talkingdrugs.org/th/could-mdma-be-the-perfect-drug-to-treat-ptsd-the-us-government-wants-to-find-out/" rel="noopener noreferrer noopener noreferrer noopener noreferrer noopener noreferrer" target="_blank">https://www.talkingdrugs.org/th/could-mdma-be-the-perfect-drug-to-treat-ptsd-the-us-government-wants-to-find-out/</a><a href="https://www.pobpad.com/sertraline" rel="noopener noreferrer noopener noreferrer noopener noreferrer noopener noreferrer noopener noreferrer" target="_blank">https://www.pobpad.com/sertraline</a><a href="https://www.pobpad.com/%E0%B8%9E%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%87%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%8B%E0%B8%B5%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B8%99" rel="noopener noreferrer noopener noreferrer noopener noreferrer noopener noreferrer noopener noreferrer noopener noreferrer" target="_blank">https://www.pobpad.com/%E0%B8%9E%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%87%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%8B%E0%B8%B5%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B8%99</a>

ในเดือนฮัลโลวีนแบบนี้ การดูหนังผีหรือหนังประเภทสยองขวัญให้เข้ากับบรรยากาศของเทศกาลก็เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมท่ีน่าสนใจเหมือนกัน แต่การจะเปิดดูสิ่งที่เรียกว่าหนังผีหรือหนังสยองขวัญสักเรื่องสำหรับคนที่กลัวผีเป็นชีวิตจิตใจอยู่แล้วนั้นก็อาจไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย ไม่ว่าจะเลือกไปดูในโรง หรือดูอยู่ที่บ้านก็ต้องอาศัยจิตใจที่แข็งแกร่งพอสมควร และหลายครั้งความหลอนในหนังก็อาจทำเรากลัวเกินกว่าจะต้านทานคนเดียวไหว ฮัลโลวีนปีนี้เราอ่านเจอทิปส์น่าสนใจจาก New York Times ที่จะช่วยให้นักดูหนังผี (แต่ก็กลัวผี) สู้กลับความหลอนนั้นได้ เพื่อให้การดูหนังผีไม่ใช่เรื่องน่ากลัวอีกต่อไป และไม่แน่นะ อาจค้นพบว่าหนังผีหรือหนังสยองขวัญนี่แหละคือทางที่ใช่สำหรับเราก็ได้! 

ผีก็กลัว แต่หนังก็ต้องดู! รวม 5 วิธีที่ช่วยให้การดูหนังผีน่ากลัวน้อยลง สำหรับคนขวัญอ่อนหรือกลัวผีมาก แต่ก็ยังอยากดู

‘การไม่กล้าตัดสินใจด้วยตัวเอง’ หรือ Indecisiveness ที่หลายคนอาจเผชิญอยู่ เพราะรู้สึกไม่หนักแน่นพอกับใจตัวเอง หรือไม่เชื่อว่าตัวเองจะเลือกเส้นทางนั้นอย่างถูกต้องที่สุด จึงทำให้วันนี้มานั่งนึกย้อนว่า ถ้าวันนั้นตัดสินใจอีกแบบ…อาจจะดีกว่านี้

ไม่กล้าตัดสินใจด้วยตัวเอง เพราะกลัวผิดพลาด แต่ถ้าไม่ลอง เราก็อาจพลาดบางอย่างไปเช่นกัน ชวนฝึกเชื่อมั่นในเสียงของตัวเอง ที่แม้จะไม่รู้ปลายทาง แต่เราจะไม่นึกเสียดายที่ได้ลงมือทำ

‘Hand Fetish’ เมื่อมือของคนรักหรือคู่นอนช่างเย้ายวนใจและเซ็กซี่โดนใจเสียเหลือเกิน เพราะ ‘มือ’ เป็นอีกหนึ่งอวัยวะที่สำหรับบางคนมันสามารถเร้าอารมณ์ และกระตุ้นความต้องการทางเพศได้ 

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

VDO

CONVERSATION

MIRROR50

PR-NEWS

Mind

องค์การอาหารและยาสหรัฐฯ อาจพิจารณายกเลิกการใช้ ‘MDMA’ หรือ ‘ยาอี’ ในการรักษาโรค PTSD

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

NUT LELAPUTRA

RELATED

HOT TOPICS