Sadfishing หรือการที่คนคนหนึ่งจะแสดงออกทางอารมณ์ออกมาเพื่อจุดประสงค์ให้คนสงสาร เห็นใจ และสนใจ ไม่ว่าจะทางออนไลน์ หรือออฟไลน์ก็ตาม

Sadfishing การโพสต์เรื่องเศร้าบ่อยๆ 
เพื่อเรียกร้องความสนใจและความเห็นใจ
ที่มีทั้งคนเศร้าจริง และคนแสร้งว่าเศร้า 
แต่ก็ล้วนหมายถึง ต้องการความช่วยเหลือทั้งนั้น

ทุกวันนี้การระบายทุกความอัดอั้นที่อยู่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำลงบนโซเชียลมีเดีย ถือเป็นอีกหนึ่งวิธีที่ทำให้ผู้คนได้ปลดปล่อยความทุกข์ ไม่ว่าจะผ่านตัวอักษรที่พิมพ์ หรือคำพูดที่พูดผ่านวิดีโอ เพราะแน่นอน บางครั้งการเก็บทุกความรู้สึกไว้ในใจเพียงคนเดียว สำหรับบางคนแล้ว แบกหนักเกินไป มันเหนื่อย และอึดอัด ซึ่งส่งผลต่อสุขภาพจิตได้ไม่น้อย ทว่าคนที่เลือกระบายด้วยวิธีนี้ ไม่ได้มีจุดประสงค์ในการ ‘โพสต์’ เหมือนกันทุกคน เพราะขณะที่บางคนโพสต์เพราะอยากหาลู่ทางในการแสดงความรู้สึก แต่บางคนก็โพสต์เพราะอยากได้รับ ‘ความสนใจ’ จากคนบนโลกอินเทอร์เน็ต และในบางคนก็ไม่ได้เศร้าจริง แต่ทำเป็นเศร้า เพราะอยากเป็นจุดสนใจเฉยๆพฤติกรรมนี้เราเรียกกันว่า&nbsp;‘Sadfishing’&nbsp;หรือการที่คนคนหนึ่งจะแสดงออกทางอารมณ์ออกมาเพื่อจุดประสงค์ให้คนสงสาร เห็นใจ และสนใจ ไม่ว่าจะทางออนไลน์ หรือออฟไลน์ก็ตาม ซึ่งก็เป็นได้ทั้งคนที่เศร้าจริง และต้องการพลังบวกหรือกำลังใจจากคนรอบข้างหลังจากการโพสต์ หรือบางคนอาจจะไม่ได้เศร้าอะไรเลย แต่ตีบทเศร้า เพราะอยากมีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้าง และคงต้องบอกว่าจริงๆ แล้วพฤติกรรมลักษณะนี้ก็ไม่ใช่พฤติกรรมที่ผิดอะไรเลย ถ้าเรารู้สึกอยากได้รับความสนใจบางอย่าง แล้วแสดงออกมาโดยไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน แถมในบางคร้ังก็ส่งผลดีต่อ<a href="https://mirrorthailand.com/tags/%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%82%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%88%E0%B8%B4%E0%B8%95" rel="noopener noreferrer" target="_blank">สุขภาพจิต</a> ในแง่ที่เราได้รับความรัก ความห่วงใยจากผู้คน แต่ถ้าเรื่องนั้นเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมา ไม่ได้เศร้าอะไรเลย ในกรณีนี้ก็ค่อนข้างเซนซิทีฟและเล่นกับใจอยู่เหมือนกัน เพราะมันก็คล้ายๆ การทำให้คนรอบข้างเป็นห่วงเก้อ หรือถ้าเขามารู้ภายหลังว่า ที่ดราม่าวันนั้น มันไม่ได้มีมูลความจริง ก็อาจทำให้ถูกมองเป็นคนไม่จริงใจได้เหมือนกัน เพราะกับบางคนแล้วก็รู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับเรื่องเล่าสะเทือนอารมณ์นั้นๆ ไปด้วยแล้วคำว่า Sadfishing เป็นคำที่นักข่าวที่ชื่อว่า Rebecca Reid เขียนขึ้นมาในปี 2019 จากข่าวที่เกิดขึ้นกับนางแบบสาว Kendall Jenner ที่ในปีนั้นเธอได้โพสต์เรื่องราวความทุกข์ใจอันเนื่องมาจากการเป็น ‘สิว’ ทำให้เหล่าชาวเน็ตเป็นห่วงสุขภาพจิตเธออย่างมาก แต่หลังจากนั้นชาวเน็ตก็มารู้ความจริงภายหลังว่า สิ่งที่เธอโพสต์มันเป็นส่วนหนึ่งของแคมเปญโฆษณายารักษาสิวแบรนด์ Proactiv จนทำให้ Reid นิยามพฤติกรรมของ Kendall ว่า Sadfishing หรือการพูดเกินจริงทางออนไลน์โดยมีจุดประสงค์เรียกยอดไลค์ ยอดผู้ติดตาม หรือยอดคนสงสาร ซึ่งก็ไม่อาจรู้ได้ว่านางแบบสาวนั้นเศร้าจริงๆ หรือไม่ได้เศร้า รู้เพียงอย่างเดียวคือสิ่งที่เธอโพสต์มันคือการทำโฆษณากับแบรนด์ก็เท่านั้นและเมื่อคำนี้ถูกกระจายออกไปอย่างกว้างขวาง ทำให้บางครั้งก็เกิดการเหมารวมว่า คนที่โพสต์เรื่องราวเศร้าๆ ลงบนโซเชียลมีเดียนั้นต่างเรียกร้องความสนใจ เกิดการเบลมคนที่โพสต์ขึ้นมาอยู่มาก และน่าเศร้าไปอีก หากบางคนเป็นเหยื่อความรุนแรงในรูปแบบต่างๆ ที่พยายามส่งเสียงพูดถึงสิ่งที่เผชิญ แต่คนกลับไม่เชื่อ และคิดว่าเขาเรียกร้องความสนใจ หรือหิวแสง เพราะแม้จะมีคนที่ปั้นน้ำเป็นตัว สร้างเรื่องโกหกขึ้นมาเพราะหิวแสงจริงๆ แต่เราก็ไม่ควรเหมารวมว่าทุกคนจะเป็นแบบนั้น เพราะบางคนอาจต้องการความช่วยเหลือจริงๆ ก็ได้ เห็นได้ชัดจากการสำรวจโดย Digital Awareness UK ที่พบว่า Sadfishing มีส่วนทำให้วัยรุ่นเผชิญกับความท้าทายด้านสุขภาพจิตจากการขอความช่วยเหลือทางออนไลน์ โดยนักวิจัยได้สัมภาษณ์วัยรุ่น 50,000 คนในช่วงอายุ 11 ถึง 16 ปี พวกเขารายงานว่าถูกบูลลี่หรือถูกวิพากษ์วิจารณ์หลังจากโพสต์เรื่องราวความอัดอั้นลงบนโซเชียลมีเดีย และสำหรับคนที่ไม่ได้ถูกบูลลี่ หลายคนก็รู้สึกผิดหวังเพราะไม่ได้รับแรงซัพพอร์ตอะไรเท่าไร ทำให้บางครั้งยิ่งโพสต์ ก็เหมือนจะยิ่งทำให้รู้สึกแย่ลงหากมองด้วยเลนส์ที่กว้างขึ้น และยกอคติกับคนที่มีพฤติกรรม Sadfishing ออกไป เราจะเห็นถึงปัญหาสุขภาพจิตที่น่าเอามาเปิดอกพูดคุยกันในตัวคนเหล่านี้อยู่ไม่น้อย เพราะแม้จะไม่ได้เศร้าจากเรื่องที่โพสต์ให้คนรับรู้จริงๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าในช่วงเวลานั้น พวกเขาจะไม่ได้มีปัญหาสุขภาพจิตนะCara Petrofes นักวิจัยและผู้เชี่ยวชาญด้านพฤติกรรม เธอได้ทำการศึกษาเกี่ยวกับ Sadfishing และกล่าวกับ HuffPost ไว้ว่า “งานวิจัยของเราแสดงให้เห็นว่าผู้ที่มีความกังวลใจ มักมีแนวโน้มที่จะแสวงหาการยอมรับจากผู้อื่น” ซึ่งการยอมรับในที่นี่ก็มีได้ตั้งแต่มิตรภาพกับเพื่อนในโลกออนไลน์ และเพื่อนในชีวิตจริง ซึ่งเมื่อต้องการการยอมรับมากๆ ก็อาจนำไปสู่ Sadfishing ได้ในแง่หนึ่ง การแสวงหาการถูกยอมรับ จนต้องแสร้งทำเป็นเศร้า เพื่อที่จะได้รับการซัพพอร์ต ก็เป็นกระจกสะท้อนว่า ในชีวิตจริง พวกเขาอาจจะไม่เคยได้รับการสนับสนุนทางด้านอารมณ์ที่ดีจากคนรอบข้างเท่าไรนักก็ได้ หรือพวกเขาอาจกำลังเผชิญปัญหาสุขภาพจิตที่ทำให้รู้สึกไม่เป็นที่ยอมรับในสังคมก็เป็นได้ ด้าน Tess Brigham นักจิตบำบัด ก็บอกกับ HuffPost เช่นกันว่า การที่เราเห็นคนกดไลค์ จะทำให้เราได้รับโดปามีนอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับการได้รับข้อความว่า “เธอเก่งมากแล้วนะ” หรือ “เธอทำมันได้อยู่แล้ว” ซึ่งนั่นอาจจะต้องย้อนมองดูว่าในชีวิตจริงพวกเขาได้รับคำพูดดีๆ เหล่านี้กับคนรอบข้างหรือไม่ เพราะถ้าไม่เคยได้รับ การเลือกที่จะมีพฤติกรรม Sadfishing ก็อาจเป็นช่องทางขอรับกำลังใจในการใช้ชีวิตในทางอ้อมก็ได้ และอาจไม่ได้ตั้งใจสร้างเรื่องเพราะมีเจตนาไม่ดีก็ได้ดังนั้นในบางครั้ง Sadfishing อาจเป็นสัญญาณของการต้องการความสนใจที่มากขึ้นจากคนรอบข้าง และสำหรับ Amy Morin นักจิตบำบัด เธอก็อยากให้ทุกคนมองเรื่องนี้อย่างกว้างๆ และไม่ตั้งการ์ดอคติเวลาเห็นคนโพสต์เรื่องดราม่าลงบนโซเชียลมีเดีย ที่แม้จะรู้ว่าเขากำลังมีพฤติกรรม Sadfishing แต่ก็ไม่ได้แปลว่าควรเมินเฉยไปเลย เธอกล่าวว่า “พวกเขาอาจขาดความสนใจเชิงบวกจากเพื่อนๆ หรือพวกเขาจะกำลังเจ็บปวดและแค่ไม่แน่ใจว่าจะใช้วิธีใดสื่อสารความต้องการของตัวเองออกมา นอกจากนี้บางคนก็อาจใช้วิธีนี้ลองใจความแน่นแฟ้นของความสัมพันธ์ เพื่อให้เห็นว่าใครแคร์เขาบ้างจากปฏิกิริยาของคนอื่น”ไม่ว่าจะเศร้าจริง หรือแอ๊บเศร้า แต่สุดท้ายหากต้องการความสนใจหรือกำลังใจบางอย่างจากคนอื่นๆ นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่เป็นพิษเป็นภัย หรือสร้างความเสียหายร้ายแรงอะไร เพราะแรงสนับสนุนจากคนรอบข้างเป็นสิ่งที่สำคัญต่อการใช้ชีวิตของหลายๆ คนอยู่ไม่น้อย แต่หากเลือกที่จะโกหก โดยการกุเรื่องราวขึ้นมาเพื่อเรียกร้องความสนใจ ตรงนี้ก็เป็นธรรมดาที่หากโป๊ะแตกขึ้นมา ก็อาจเรียกคืนความไว้เนื้อเชื่อใจจากอีกฝ่ายได้ยากเหมือนกัน ฉะนั้นแล้ว การขอกำลังใจอย่างตรงไปตรงมาอย่างจริงใจ อาจไม่ใช่เรื่องแย่ที่จะทำ และการขอความช่วยเหลือจากคนรอบข้าง แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่คนที่รักเราจริง เขาจะรับฟังเราแน่นอน เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะอ้างอิง: <a href="https://www.huffpost.com/entry/social-media-sadfishing_l_64f8bef8e4b039d866523ef3" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.huffpost.com/entry/social-media-sadfishing_l_64f8bef8e4b039d866523ef3</a><a href="https://www.verywellfamily.com/what-is-sadfishing-and-how-to-tell-if-your-teen-is-doing-it-5189015" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.verywellfamily.com/what-is-sadfishing-and-how-to-tell-if-your-teen-is-doing-it-5189015 </a><a href="https://www.houseofwellness.com.au/wellbeing/advice/sadfishing-call-help-attention-seeking" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.houseofwellness.com.au/wellbeing/advice/sadfishing-call-help-attention-seeking </a><a href="https://www.newportacademy.com/resources/empowering-teens/sadfishing/" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.newportacademy.com/resources/empowering-teens/sadfishing/ </a>

PTSD (Post-Traumatic Stress Disorder) หรือโรคเครียดภายหลังเผชิญเหตุการณ์สะเทือนใจ เป็นโรคที่คนอเมริกันกว่า 13 ล้านคนต้องเผชิญ และเป็นหนึ่งในสาเหตุของการฆ่าตัวตายเป็นอันดับต้นๆ ในสหรัฐฯ เลยก็ว่าได้ และเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา วงการแพทย์ก็เริ่มมีความหวังในการรักษาโรคนี้อีกครั้งในรอบ 25 ปี เมื่อสหรัฐฯ อาจมีการพิจารณาให้ใช้ยาบางตัวที่เคลมว่ามีประสิทธิภาพสูงที่จะเข้ามาช่วยบรรเทาความทุกข์ทรมานจากโรค PTSD ควบคู่ไปกับการบำบัดอื่นๆ ได้

องค์การอาหารและยาสหรัฐฯ อาจพิจารณายกเลิกการใช้ ‘MDMA’ หรือ ‘ยาอี’ ในการรักษาโรค PTSD

Girl Dad หรือพ่อที่สนิทกับลูกสาว ซึ่งคอยมอบความรัก ความเข้าใจให้ลูกสาว และเลี้ยงดูลูกสาวในทุกการเติบโต เป็นหนึ่งตัวอย่างที่บอกได้ดีว่า ผู้ชายก็เลี้ยงลูกสาวได้ และบางคนก็อาจจะเข้าใจประเด็นละเอียดอ่อนของลูกสาวได้ไม่ต่างจากคนเป็นแม่

‘Girl Dad’ พ่อที่ใกล้ชิด และสนิทสนมกับลูกสาว โอบอุ้ม เปิดกว้าง และเข้าใจสิทธิเสรีภาพในตัวลูก ที่แสดงให้เห็นว่าผู้ชายก็เข้าใจความเป็นหญิงในตัวลูกสาวได้ไม่ต่างจากคนเป็นแม่

เหตุผลที่ผู้หญิงยุคนี้หันมาพูดกันตรงๆ ว่า “ฉันชอบเกย์” เกิดขึ้นท่ามกลางการตระหนักรู้ถึงเรื่องความหลากหลายทางเพศ ที่สังคมรณรงค์กันอยู่เรื่อยๆ ว่าทุกความรักเกิดขึ้นได้ และไม่จำกัดเพศ ดังนั้น ถ้าผู้หญิงจะแอบชอบเกย์สักคน ก็นับเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้เช่นกัน

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

CONVERSATION

VDO

Mind

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

PATCHSITA PAIBULSIRI

RELATED

HOT TOPICS