ด้านกลับของ Quiet Quitting ในวันที่ท้อกับงานแต่จะลาออกก็ไม่ได้

Quiet Thriving อีกหนึ่งทางเลือกในการอยู่กับงานอย่างมีความสุขมากขึ้น

ปัญหาในที่ทำงานเเทบจะเป็นปัญหาโลกแตกอันดับแรกๆ ไม่ใช่แค่กับคนทำงานในบ้านเรา แต่สอดคล้องกับผลสำรวจในปี 2022 ที่พบว่าชาวอเมริกันใช้เวลามากกว่า 40++ ชั่วโมงต่อสัปดาห์ในการทำงาน แต่มีเพียงแค่ 33% เท่านั้นของคนทำงานที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งส่วนเดียวกับงานที่ตัวเองทำอยู่ ยิ่งหลังจากการระบาดของโควิด-19 ด้วยแล้ว ยิ่งทำให้คนจำนวนไม่น้อยเริ่มกลับมาทบทวนถึงความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองกับงานที่ทำอยู่มากขึ้นไปอีก เมื่อหลายคนต้องออกจากงาน (ทั้งโดยเต็มใจและไม่เต็มใจ) และบางส่วนก็ค้นพบความพึงพอใจระหว่างการทำงานแบบยืดหยุ่นในช่วง Work from Home &nbsp;ซึ่งทำให้เริ่มรู้สึกเป็นทุกข์เมื่อต้องกลับไปทำงานตามเวลาออฟฟิศเหมือนเมื่อก่อน&nbsp;ก่อนหน้านี้คำว่า Quiet Quitting กลายมาเป็นทางเลือกใหม่ที่ถูกพูดถึงอย่างมาก ในความหมายที่ว่าด้วยการลาออก ไม่ใช่การลาออกจากงานตรงๆ แต่เป็นการลาออกอย่างเงียบๆ ที่ร่างกายยังทำงานไปเหมือนเดิม ขณะที่จิตใจค่อยๆ ‘ถอนตัว’ ออกมา พูดง่ายๆ ก็คือภาวะหมดใจในการทำงาน ทำงานไปตามหน้าที่ ทำเท่าที่ได้รับค่าจ้าง ทำเพื่อรอรับเงินเดือน หรือยอมแพ้ที่จะทุ่มเทให้กับงานต่อไป และคน Gen Z หลายคนก็เลือกที่จะ Quiet Quitting กับงานที่ทำไปแล้วเราอยากบอกว่า Quiet Quitting ไม่ใช่ทางเลือกเดียวเท่านั้นของการเอาชีวิตรอดในที่ทำงาน เพราะยังมี Quiet Thriving ที่หมายถึงการ ‘ค่อยๆ เติบโต’ ไปอย่างช้าๆ ในงานของตัวเอง เพียงแค่พลิกวิธีการทำงานและวิธีคิดเพียงนิดเดียว ก็สามารถช่วยให้กลับมารู้สึกดีและมีพลังกับการทำงานได้แล้ว ลองมาดูรายละเอียดกันลงทุนเพื่อเปลี่ยนแปลงบางครั้งคนเราจะรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งกับอะไรมากขึ้นก็ต่อเมื่อได้คิด หรือลงมือทำอะไรบางอย่างอย่างจริงจัง ลองหาโอกาสคุยกับหัวหน้างานของเราตรงๆ ถึงปัญหาหรือสิ่งที่อยากให้เกิดการปรับเปลี่ยน อย่างเช่น ขอการประชุมที่สั้นลงและกระชับขึ้นกว่าเดิมหน่อยไหม หรือการทำงานแบบ Hybrid กับตารางเวลาที่ยืดหยุ่นจะเป็นไปได้หรือเปล่า ไม่แน่ว่าความเปลี่ยนแปลงจากสิ่งเดิมๆ เพียงเล็กน้อยด้วยการ Take Action ที่เริ่มจากตัวเราเองก่อน ก็อาจเรียกความหวังและกำลังใจในการทำงานให้กลับคืนมาได้&nbsp;ค้นหาสิ่งชอบเป็นเรื่องธรรมชาติที่สมองของเราจะถูกออกแบบมาให้จำฝังใจกับเรื่องแย่ๆ มากกว่าจดจำเรื่องอะไรที่ดี แต่แทนที่จะมองอะไรก็เลวร้ายไปหมด อาจลองคิดในมุมกลับดูบ้าง ด้วยการหาสิ่งที่รักหรือชอบที่สุดในงานของตัวเอง แล้วจดลิสต์แปะข้างโต๊ะทำงานเอาไว้ ย้ำเตือนว่าแม้จะเจออุปสรรคหรือความยากเย็นแค่ไหนก็ตาม นี่ยังเป็นสิ่งที่ทำให้เรายังรู้สึกดีกับงานที่ทำอยู่ และพร้อมจะอดทนต่อสู้ เพื่อมูฟออนต่อไปได้นั่นเอง‘คราฟต์’ กับงาน&nbsp;วิธีคิดอีกอย่างที่ช่วยคือการค่อยๆ คราฟต์กับงานให้เหมือนว่างานทุกอย่างที่ทำนั้นเป็นงานฝีมือที่ต้องใส่ใจในทุกรายละเอียด วิธีนี้จะช่วยให้การทำงานในทุกวันของเรารู้สึกมีคุณค่า และมีความหมายมากขึ้น&nbsp;เก็บเกี่ยวมิตรภาพ&nbsp;จากงานวิจัยของ Gallup องค์กรที่ทำเรื่องสถิติและให้คำปรึกษาด้านองค์กรบอกว่า คนที่สามารถมีเพื่อนสนิทในที่ทำงานซึ่งสามารถเเชร์กันได้ ไม่ใช่แค่เรื่องงาน แต่อาจเป็นเรื่องอะไรก็ได้ที่สนใจร่วมกัน มีแนวโน้มว่าจะทำให้การทำงานสนุกและมีชีวิตชีวาขึ้น นอกจากนั้นแล้ว เพื่อนร่วมงานที่จูนกันติดก็อาจช่วยให้เรารู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของงานมากขึ้น และพาไปสู่ความสำเร็จร่วมกันของทั้งตัวเราเองและองค์กรได้ง่ายขึ้นด้วย &nbsp;ตั้งเป้าหมายเล็กๆบางคนอาจจะไม่ชอบตั้งเป้าหมาย เพราะกลัวว่าหากไปไม่ถึงเป้าที่ตั้งไว้จะทำให้รู้สึกแย่หรือผิดหวังกับตัวเอง ถ้าอย่างนั้นลองเปลี่ยนจากการตั้งเป้าหมายในการทำงานแบบใหญ่ๆ ไกลๆ จากที่ ‘ปีหน้าฉันจะ…’ หรือ ‘เดือนหน้าฉันจะ…’ &nbsp;มาเป็นเป้าหมายแบบเล็กๆ ในแต่ละวัน อย่าง ‘เช้าวันจันทร์หน้า ฉันจะตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ดี’ &nbsp;หรือแค่บอกตัวเองว่า ‘ฉันจะไม่ยอมให้งานมาทำร้ายจิตใจอีกต่อไป’ การตั้งเป้าหมายและโฟกัสความรู้สึกของตัวเองทีละสเตปเล็กๆ อาจช่วยให้การทำงานแต่ละวันของเราผ่านไปด้วยความกดดันที่น้อยลงได้&nbsp;หากลุ่มที่ใช่หากรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนนอกของสังคมที่ทำงานมาตลอด ลองมองหากลุ่มคนที่มีความสนใจเรื่องเดียวกันกับเรา หนัง เพลง หนังสือ กีฬา เกม หรืองานอดิเรกอะไรที่สามารถคุยกันได้นอกเหนือจากเรื่องงาน ก็อาจช่วยให้รู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของทีมมากขึ้นเว้นช่องว่างระหว่างงานกับตัวเองการทำตัวให้ดูยุ่งอยู่กับงานตลอดเวลาอาจได้รับสายตาชื่นชมจากหัวหน้างานหรือองค์กรที่ทำงานด้วยก็จริง แต่ในความเป็นจริงแล้วมีรายงานว่ากว่า 28% ของลูกจ้างในสหรัฐฯ ที่ทำงานแบบหามรุ่งหามค่ำกำลังเกิดภาวะหมดไฟเรื้อรังในการทำงานอยู่บ่อยครั้งหรือเกือบจะตลอดเวลา ซึ่งส่งผลไปถึงปัญหาสุขภาพ จนถึงปัญหาชีวิตและครอบครัวเลยทีเดียว หากรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเข้าข่ายทำงานจนหมดไฟ ลองเปลี่ยนวิถีการทำงานในแต่ละวันใหม่ด้วยการเริ่มต้นง่ายๆ แค่พักเมื่อถึงเวลาพัก เรียนรู้ที่จะ ‘Disconnected’ เมื่อถึงเวลาเลิกงาน เป็นการสร้าง Boundarie ขึ้นมาเพื่อแบ่งช่องว่างระหว่างตัวเรากับงาน รวมถึงตัวเรากับเพื่อนร่วมงานให้สมดุล ไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป&nbsp;อย่าลืมการพัก&nbsp;&nbsp;ระหว่างชั่วโมงการทำงานอันยาวนาน หาเวลาพักสัก 10 นาทีในแต่ละวัน หันไปทำสิ่งที่รู้สึกผ่อนคลายนิดๆ หน่อยๆ อย่างเช่นฟังเพลง ฟังพอดคาสต์ที่ชอบ กินขนม จิบกาแฟ ถ้าทำงานที่บ้านก็พักเล่นกับน้องหมาน้องแมวไปเลย ขอแค่เลือกกิจกรรมที่รู้สึกพักเบรกจากการทำงานจริงๆ ให้สมองได้ผ่อนคลายก็พอ เพื่อจะได้กลับมาทำงานด้วยความรู้สึกเฟรช และ Productive มากขึ้น&nbsp;ภูมิใจกับสิ่งที่ทำสำเร็จอย่าลืมจดลิสต์สิ่งที่ทำสำเร็จแล้วในแต่ละสัปดาห์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กใหญ่แค่ไหนก็ตาม ข้อดีอย่างแรกคือช่วยให้เรารู้สึกดีกับตัวเองและมีพลังบวกกับการทำงานมากขึ้น อย่างต่อมาคือ ลิสต์ความสำเร็จเล็กๆ ที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง จะช่วยตอกย้ำว่าเรามาไกลแค่ไหนแล้ว อย่างน้อยหากกำลังมองหางานที่ใหม่ สิ่งที่เราได้ Achieve ไปแล้วก็น่าจะช่วยให้กรอก Resume อย่างรู้สึกมั่นใจและภูมิใจกับความสามารถของตัวเองมองหาเคล็ดลับที่เหมาะกับตัวเองสุดท้าย หากทำทุกอย่างที่ว่ามาแล้วยังรู้สึกไม่ดีขึ้นกับการทำงาน และยืนยันว่าอยากลาออกเต็มที ลองหาคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญในสายงานนั้นๆ เพื่อช่วยในการวางแผนที่จะทำให้การเปลี่ยนงานเป็นไปอย่างราบรื่นขึ้น ที่สำคัญคือเพื่อให้รู้ว่ายังมีโอกาสอะไรอีกบ้างที่จะช่วยให้ก้าวไปสู่สิ่งใหม่ๆ ด้วยความรู้สึกว่าตัวเองยังมีคุณค่าในงานที่ทำได้อีกครั้ง&nbsp;อ้างอิง<a href="https://www.washingtonpost.com/wellness/2022/12/14/youve-heard-quiet-quitting-now-try-quiet-thriving" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.washingtonpost.com/wellness/2022/12/14/youve-heard-quiet-quitting-now-try-quiet-thriving</a>&nbsp;

คำกล่าวของฝรั่งที่ว่า ‘คนคนหนึ่งจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ได้เต็มตัว ก็ต่อเมื่อในวันที่เขาหรือเธอสูญเสียพ่อแม่ไป’ อาจมีความจริงบางอย่างอยู่ในนั้น เพราะการสูญเสียพ่อแม่ไปในวัยเริ่มต้นเป็นผู้ใหญ่สำหรับบางคน ย่อมมาพร้อมกับภาระหน้าที่ความรับผิดชอบในชีวิตที่มากขึ้น เช่น การต้องเปลี่ยนมาเป็นหัวหน้าครอบครัว หรือเป็นเสาหลักของบ้าน และไม่ว่าจะรู้สึกพร้อมหรือไม่กับภาระหน้าเหล่านั้นก็ตาม ชีวิตก็ผลักให้เราเป็น ‘เป็นผู้ใหญ่’ ไปเรียบร้อยแล้วตามวาระของมัน 

‘Dead Parents Club’ พื้นที่หา Support System เล็กๆ ของคนวัย 20s - 30s 
ที่สูญเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่เริ่มเป็นผู้ใหญ่ 
จนทำให้หลายคนเคว้งคว้างอย่างยากจะกลับมาได้

Harry Borden ช่างภาพสารคดี-พอร์ตเทรตชาวอังกฤษผู้ทำงานถ่ายภาพบรรดาคนดังทั่วโลกมาแล้วมากมาย แต่ ‘Single Dad’ คือผลงานซีรีส์ภาพถ่ายครั้งแรกที่เขาตั้งใจจะเล่าเรื่องราวธรรมดาๆ ของคนธรรมดาผ่านประสบกาณ์ของการเป็น ‘พ่อเลี้ยงเดี่ยว’ 

‘Single Dad’ ซีรีส์ภาพถ่ายจากช่างภาพ Harry Borden ที่บอกเล่าเรื่องราวชีวิตผู้ชาย 48 คน ในมุมเข้มเเข็งและเปราะบางของการเป็น ‘พ่อเลี้ยงเดี่ยว’ 

ท่ามกลางความคาดหวังมากมายที่เหล่าคุณแม่กำลังแบกรับอยู่ เราจึงอยากชวนแม่มาพูดคุยกันในฐานะ ‘ลูกสาว’ พร้อมทำความเข้าใจเส้นทางชีวิตก่อนก้าวสู่การเป็นแม่ ผ่านมุมมองของนักจิตวิทยา เพราะการเป็น ‘ลูกสาว’ คือส่วนสำคัญของตัวตน และช่วงเวลาที่มีค่าในชีวิต

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

VDO

CONVERSATION

MIRROR50

PR-NEWS

Mind

Quiet Thriving อีกหนึ่งทางเลือกในการอยู่กับงานอย่างมีความสุขมากขึ้น

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

NUT LELAPUTRA

RELATED

HOT TOPICS