ท่ามกลางเทรนด์เสื้อผ้ามือสองที่สะท้อนความใส่ใจโลก แต่ขณะเดียวกันค่านิยมการถ่ายรูปลงโซเชียลด้วยชุดที่ไม่ซ้ำก็ยังคงอยู่ หลายคนยอมซื้อเสื้อผ้าเพียงเพื่อคอนเทนต์ และหลายคนก็พร้อมจะรับไม้ต่อ ซื้อเสื้อผ้ามือสองจากผู้ใช้จริงเหมือนกัน และบางที แม้แต่กับคนที่ไม่ได้ตั้งใจจะส่งต่อด้วยซ้ำ

“ถ้ามาคอมเมนต์กันซึ่งๆ หน้า มันก็ชวนอึดอัดอยู่บ้างค่ะ” เสียงจากสาวผู้เจอ ‘CF’ เสื้อผ้าในไอจีแม้ไม่ได้โพสต์ขาย
จากปรากฏการณ์รอซื้อเสื้อผ้าต่อ ที่อาจนำไปสู่ความยั่งยืน หรือกลายเป็นการก้าวล้ำพื้นที่ส่วนตัวได้ในเวลาเดียวกัน

ท่ามกลางเทรนด์เสื้อผ้ามือสองที่สะท้อนความใส่ใจโลก แต่ขณะเดียวกันค่านิยมการถ่ายรูปลงโซเชียลด้วยชุดที่ไม่ซ้ำก็ยังคงอยู่ หลายคนยอมซื้อเสื้อผ้าเพียงเพื่อคอนเทนต์ จากนั้นนำไปขายต่อในกลุ่มเฟซบุ๊กหรืออินสตาแกรมเฉพาะทาง ถึงจะขาดทุนนิดหน่อยแต่ก็ได้ทั้งรูป ได้พื้นที่ในตู้เสื้อผ้า และได้ความคุ้มค่าในแบบของตัวเอง ขณะเดียวกัน หลายคนก็พร้อมจะรับไม้ต่อ ซื้อเสื้อผ้ามือสองจากผู้ใช้จริงเหมือนกัน และบางที แม้แต่กับคนที่ไม่ได้ตั้งใจจะส่งต่อด้วยซ้ำ เป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นจริงๆ กับหลายคนที่ชอบแต่งตัวในโซเชียลที่ไม่ต้องมียอดฟอลโลเวอร์มากมาย จนถึงขั้นอินฟลูฯ แต่อาจจะกระตุ้นใจให้คนที่ผ่านมาผ่านไปอยากได้ชุดแบบที่ใส่อยู่นี้บ้าง แม้แต่กับผู้เขียนเองที่เป็นสาวไซซ์ใหญ่ยังเคยมีคนแปลกหน้า DM หลังไมค์ว่า “พี่คะหนูซื้อชุดนี้ไม่ทันจริงๆ แต่หนูต้องไปรูฟท็อปวันเสาร์นี้แล้วจะขอยืมชุดพี่หน่อยได้ไหมคะ?” รวมถึงเพื่อนๆ ของเราที่เคยเจอประสบการณ์แบบนี้บ่อยๆ แม้นั่นจะเป็นเพียงโพสต์ทั่วไป ซึ่งในกรณี DM อาจไม่กระอักกระอ่วนเท่า แต่หลายคนก็เลือกที่จะคอมเมนต์กันแบบโต้งๆ ซึ่งคำถามคือ การเข้าไปคอมเมนต์ขอซื้อตรงๆ ใต้โพสต์ของคนอื่น เป็นเรื่องที่ทุกคนสบายใจหรือเปล่า และมันเหมาะสมมากน้อยแค่ไหน? บางคนอาจมองว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ อย่าง ‘แอปเปิ้ล’ พริตตี้สาวที่เล่าว่า “เพื่อนๆ รู้ว่าเราไม่ใส่เสื้อผ้าซ้ำอยู่แล้ว เราโอเคที่จะส่งต่อ แต่ถ้าเป็นคนแปลกหน้า ควรส่ง DM มาคุยกันก่อน ถามพิกัดหรือบอกว่าอยากได้ แบบนี้ไม่ผิด แต่ถ้ามาคอมเมนต์กันซึ่งๆ หน้า มันก็ชวนอึดอัดอยู่บ้างค่ะ” แต่ไม่ใช่ทุกคนที่โพสต์รูปสวยๆ จะพร้อมขายของ เรื่องของ ‘ขนมปังนุ่ม’ สาวออฟฟิศวัย 30 เป็นตัวอย่าง แม้เธอจะไม่ใช่อินฟลูเอนเซอร์ แต่ชอบทำคอนเทนต์แฟชั่นสไตล์ของตัวเอง จนมีคนแปลกหน้ามาคอมเมนต์ “cf” (หรือ Confirm ที่แทนการ ‘ยืนยัน’รับของชิ้นนั้นในร้านไอจี) ใต้โพสต์ซ้ำๆ ตอนแรกเธอรู้สึกดีที่มีคนชอบ แต่ไม่นานก็เริ่มรู้สึกเหมือนถูกกดดันให้ขาย ทั้งที่จริงๆ แล้วเธออยากเก็บเสื้อผ้าไว้เอง “เราตอบไปแล้วว่าไม่ได้ขาย แต่คนนั้นยังคะยั้นคะยอคอมเมนต์ในภาพอื่นๆ พอบล็อกไป ก็ยังมีแอคหลุมใหม่ๆ โผล่มา จนรู้สึกเหมือนถูก stalked ทั้งที่นี่ควรเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเรา” สิ่งนี้สะท้อนการเปลี่ยนแปลงในวัฒนธรรมการบริโภคแฟชั่นของคนรุ่นใหม่ ที่ผสมผสานทั้งความประหยัด ฟาสต์แฟชั่น และการรักษ์โลกเล็กๆ เข้ากับการใช้ชีวิตออนไลน์ แต่ก็ทำให้มารยาทดิจิทัลทำให้ ‘ความเกรงใจ’ และ ‘ความเป็นส่วนตัว’ ถูกท้าทายมากขึ้น บางคนอาจมองว่าปกติ ขณะที่บางคนรู้สึกว่าความเป็นส่วนตัวถูกละเมิด ที่น่าคิดยิ่งกว่านั้นคือ ขนมปังนุ่มเคยเจอสถานการณ์ที่คนใกล้ตัวบางคนยังคอมเมนต์ ‘ขอใช้ต่อนะ’ &nbsp;โดยอาศัยความสนิทมาขอของฟรี “ทั้งที่ถ้าเป็นในชีวิตจริง คงไม่มีใครกล้าพูดประโยคแบบนี้ต่อหน้ากัน” เธอจึงยิ่งสงสัยว่าทำไมไม่เลือกถามพิกัดหรือส่งข้อความมาคุยกันตรงๆ ซึ่งน่าจะนำไปสู่การสนทนาที่จริงใจกว่า ท้ายที่สุด สิ่งที่หลายคนมองว่าเล็กน้อย หากเกิดซ้ำๆ ก็อาจกลายเป็นการคุกคามในอีกรูปแบบหนึ่ง ที่ทำให้เจ้าของพื้นที่รู้สึกไม่ปลอดภัย และในบางกรณี คอมเมนต์เหล่านี้ยังอาจกลายเป็นประตูสู่กลโกงออนไลน์ได้ แอปเปิ้ลเตือนว่า “บางทีพวกมิจฉาชีพจะมาในรูปแบบนางนกต่อ บอกว่าเพื่อนอยากได้ชุด ขอลากเข้า open chat ก่อน แล้วสุดท้ายก็บังคับให้เราโอนเงินเข้ากลุ่มก่อนถึงจะขายของ” บางทีสิ่งที่เราคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา อาจทำให้ใครบางคนรู้สึกถูกกดดันโดยไม่ตั้งใจ การเคารพพื้นที่ส่วนตัวและเลือกวิธีสื่อสารอย่างเหมาะสม จึงเป็นมารยาทเล็กๆ ที่สร้างความสบายใจให้กันและกันได้มากกว่าที่คิด และแม้จะไม่ได้มีกฎตายตัวว่าสิ่งไหนทำได้หรือไม่ได้บ้าง (ตราบใดที่ไม่ผิดกฎหมาย) การตระหนักถึงสิ่งที่พึงกระทำต่อกันบนโซเชียลมีเดียก็นับเป็นสิ่งที่ละเลยไม่ได้ โดยเฉพาะเมื่อในอนาคต โลกดิจิตัลจะยิ่งกลายเป็น ‘ชีวิตจริง’ ของใครหลายคนอย่างแยกกันไม่ขาด

ขอแสดงความเสียใจกับ Yoo Hye-young และครอบครัว หลังจากที่เธอถูกสามีฆาตกรรมทั้งที่แต่งงานกันได้เพียง 3 เดือน จนกลายเป็นข่าวดังในประเทศเกาหลีใต้ โดยสาเหตุที่ผู้เป็นสามีลงมือฆาตกรรมตามคำสารภาพของเขาก็คือ “เธอปฏิเสธที่จะมีเซ็กซ์กับเขา”

“แต่งงานแล้วทุกอย่างจะดีขึ้น” อาจไม่จริงเสมอไป เมื่อ Toxic Patterns ไม่ได้หายวับไปหลังพิธีสมรส: จากกรณี Yoo Hye-Young ที่ถูกสามีฆาตกรรมหลังแต่งงานได้ 3 เดือน เพราะเธอไม่ยอมมีเซ็กซ์ด้วย

FoundHer House ที่ก่อตั้งโดยหญิงสาวอายุ 18 และ 21 ปีในอเมริกา ถูกสร้างขึ้นเพื่อหวังแก้ปัญหาที่ว่า สตาร์ทอัปด้านเอไอมีผู้หญิงเป็นผู้ร่วมก่อตั้งไม่ถึง 20%

FoundHer House แชร์เฮ้าส์ของสาวๆ ผู้ก่อตั้งสตาร์ทอัพที่อยากเปลี่ยนวงการเอไอ ให้เป็นพื้นที่ของผู้หญิงมากขึ้น

นับเป็นอีกหนึ่งหมุดหมายสำคัญในการยกระดับสวัสดิการและสิทธิของแรงงานหญิงไทย หลังวุฒิสภาลงมติเอกฉันทร์ให้ผ่านร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน โดยเพิ่มสิทธิลาคลอดจาก 90 วัน เป็น 120 วัน โดยให้ค่าจ้างเท่าเดิมตลอดระยะเวลาที่ลา พร้อมสิทธิลาต่อเนื่องเพื่อดูแลบุตรที่เจ็บป่วย และสิทธิลาเพื่อช่วยเหลือคู่สมรสที่คลอดบุตร

วุฒิสภาผ่านร่างกฎหมายคุ้มครองแรงงานแล้ว! ขยายวันลาคลอดจาก 90 เป็น 120 วัน โดยได้รับค่าจ้างเท่าเดิมตลอดระยะวันลา และลาเพิ่มได้อีก 15 วัน หากลูกป่วยหรือพิการด้านคู่สมรสก็ได้รับสิทธิลาเพิ่มด้วย

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

VDO

CONVERSATION

MIRROR50

PR-NEWS

Thoughts

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

Plair Bunlangkarn

RELATED

HOT TOPICS