เกวนติดตามข่าวความขัดแย้งที่ส่อเค้าความรุนแรงมาตั้งแต่คืนวันที่ 23 และไม่สามารถนอนหลับได้จนถึงเช้าวันที่ 24 จนกระทั่งในที่สุด แม้จะไม่อยากกลับไปแค่ไหน แต่เธอก็ตัดสินใจจองตั๋วเที่ยวเดียวกลับกัมพูชาเพราะไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเธอจะสามารถกลับมาได้อีกเมื่อไหร่

เสียงจากเด็กสาวกัมพูชาวัย 19 ปี ผู้มีความฝันอยากเติบโตในประเทศไทย 

‘เกวน’ คือเด็กสาวกัมพูชาวัย 19 ปีที่เราได้รู้จักจากพื้นที่ทางการอ่านแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ เธอคือหนึ่งในเด็กเจนซีที่เต็มไปด้วยความฝันที่จะได้เติบโตอย่างงดงามและมีเสรีภาพ เธอเป็นอีกคนที่อยากหนีจากการกดทับบางประการที่บ้านของตัวเอง และเธอก็เลือกพาตัวเองมาเติบโตที่ไทยด้วยการสอบชิงทุนเข้าเรียนที่วิทยาลัยแห่งหนึ่ง เธอเลือกทำงานพิเศษเพื่อเก็บเงินเช่าห้องเล็กๆ ที่เธอจะสามารถเรียกว่า ‘บ้าน’ และทำห้องครัวจิ๋วๆ ไว้เพื่อทำอาหาร ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอชอบ&nbsp;เกวนติดตามข่าวความขัดแย้งที่ส่อเค้าความรุนแรงมาตั้งแต่คืนวันที่ 23 และไม่สามารถนอนหลับได้จนถึงเช้าวันที่ 24 จนกระทั่งในที่สุด แม้จะไม่อยากกลับไปแค่ไหน แต่เธอก็ตัดสินใจจองตั๋วเที่ยวเดียวกลับกัมพูชาเพราะไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเธอจะสามารถกลับมาได้อีกเมื่อไหร่สิ่งที่เธอกลัวที่สุด ณ เวลานี้ก็คือ “กลัวจะไม่ได้กลับมาเติบโตที่ไทย” เพราะที่นี่เปรียบเหมือนพื้นที่แห่งโอกาสและเสรีภาพสำหรับเธอ คนไทยที่เธอได้พบเจอก็เต็มไปด้วยมิตรภาพ ทุกอย่างทำให้เธอรู้สึกว่าสามารถกลายเป็นตัวเองในเวอร์ชั่นที่ชอบได้ที่นี่ เธอยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากทำ แต่ความขัดแย้งที่เกิดขึ้น อาจทำให้เธอต้องละทิ้งความฝันทุกอย่างในประเทศไทยตอนคุยกันในค่ำวันที่ 24 เกวนแพ็คกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว เตรียมบินกลับในวันที่ 25 เธอฝากกุญแจห้องเช่าไว้กับเพื่อนคนไทยที่สนิทกันและยังเลือกเช่าห้องต่อเผื่อวันหนึ่งเธออาจจะได้กลับมา เธออยากกลับมา เธอไม่เคยเกลียดประเทศไทย และในเวลาเดียวกันเธอก็อยากยืนยันว่าคนกัมพูชาอีกจำนวนมากก็ไม่เคยอยากให้เกิดสงคราม เพราะที่สุดแล้วมันสร้างความเจ็บปวดให้คนมากมาย เธอที่เป็นเด็กสาวคนหนึ่งซึ่งจากบ้านมาเพียงลำพัง ก็เป็นหนึ่งในนั้นและนี่คือถ้อยคำของเธอ“ตอนนี้หนูเหมือนกำลังหลงทางและรู้สึกกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้เยอะมากๆ ความรู้สึกที่ใหญ่ที่สุดก็คือ ‘ทำไม’ ทำไมสิ่งนี้ถึงต้องเกิดขึ้น”&nbsp;“ย้อนไปตอนเรียนเกรด 10 หนูอยากหนีจากประเทศของตัวเอง หนูอยากหนีจากบ้าน หนูก็เลยเลือกเรียนภาษาไทยเพราะภาษาเราไม่ได้ต่างกันมาก คำศัพท์บางคำเราก็ใช้คล้ายๆ กัน และมันก็ไม่ได้ไกลจากบ้านเกิดของหนูเกินไปนัก เหมือนหนูอยากหนี แต่ก็ไม่ได้อยากหนีไปไกลขนาดนั้น สุดท้ายก็โชคดีที่สอบชิงทุนมาเรียนที่นี่ได้”“จากประสบการณ์ของหนูที่นี่ หนูรักคนไทยนะ เพราะคนส่วนใหญ่ที่ได้เจอมักจะเป็นศิลปินหรือคนทำงานสร้างสรรค์ ทุกคนใจดีกับหนูมาก รวมถึงคนที่ทำงานด้านอื่นๆ ที่ได้เจอก็ใจดีเหมือนกัน ทุกคนช่วยหนูเอาไว้ให้สามารถใช้ชีวิตที่นี่ได้ หนูมาที่นี่ตัวคนเดียวกับพวกเอกสารต่างๆ โดยที่พ่อแม่ก็ไม่รู้ว่าจะให้คำแนะนำหนูยังไง ก็ได้คนไทยนี่แหละที่ช่วยหนู มีพี่คนนึงที่เขาเป็นหมอที่รู้จักกันก็ช่วยให้หนูผ่านช่วงโควิดมาได้ หรือตอนมาถึงนี่แรกๆ หนูยังเป็นนักเรียน ก็ไม่รู้ว่าจะหางานยังไง แต่สุดท้ายก็ได้คนไทยช่วยแนะนำ ตอนนี้หนูเลยทำงานมาได้ 6 เดือนแล้ว”“ห้องที่หนูอยู่มันไม่ได้แพงมาก แต่มันประเมินค่าไม่ได้เลยสำหรับหนู ทุกอย่างในนี้มันสำคัญกับหนูทั้งหมด ตลอด 6 เดือนที่ทำงานมา หนูพยายามเก็บเงินสุดชีวิตเพื่อจะสามารถเช่าห้องนี้ หนูชอบทำอาหารมากก็เลยเก็บเงินเพื่อซื้อเครื่องครัว ทำครัวเล็กๆ ในห้อง จะได้ทำอาหารกินเองได้ ต่อให้ห้องมันจะเล็กมากๆ แต่หนูรู้สึกว่าที่นี่คือบ้านค่ะ หนูทุ่มเททุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่ที่นี่ และตอนนี้หนูก็กลัวว่าจะต้องเสียมันไป”“สิ่งที่กลัวที่สุดตอนนี้คือ หนูกลัวจะไม่ได้กลับมาและเดินในเส้นทางของตัวเองต่อ”&nbsp;“ตอนที่กดจองตั๋วเพื่อกลับกัมพูชา ความรู้สึกก็คือหนูไม่อยากกลับไปเลย หนูดื้อที่จะอยู่ที่นี่มาตลอด เพราะการได้อยู่ที่นี่มันดีมากๆ หนูยังไม่เคยมีประสบการณ์แย่ๆ จากใครที่นี่เลย ดังนั้นพอต้องจากที่นี่ไป หนูเลยเศร้า เพราะมาถึงตอนนี้ หนูไม่รู้เลยว่าจะกลับมาไทยได้ตอนไหน”“ตอนนี้สถานการณ์มันคาดเดาไม่ได้เลย มันอาจเกิดอะไรขึ้นก็ได้ หนูเลยจำเป็นต้องกลับไป ถึงใจและความรู้สึกจะยังไม่พร้อมก็ตาม แม้แต่ตอนแพ็คกระเป๋าหนูก็ยังถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ตาม ว่าควรกลับไปจริงๆ ไหม เผื่อสถานการณ์มันดีขึ้นล่ะ? แต่จนถึงตอนนี้คำตอบก็คือ พรุ่งนี้หนูต้องกลับบ้าน”“อีก 3 เดือนหลังจากนี้ถ้าสถานการณ์ยังไม่ดีขึ้น หนูก็คงต้องปรึกษากับทางวิทยาลัยว่าพอจะทำอะไรได้บ้าง พอมีทางแก้ปัญหามั้ย และหนูควรทำยังไงต่อดี”“หนูมีคำถามเกิดขึ้นในหัวเต็มไปหมด ถ้ามีการปิดชายแดนระหว่างประเทศล่ะ? ถ้าสองประเทศไม่สามารถกลับมาเป็นเพื่อนกันได้อีกล่ะ? หนูจะต้องไปเรียนที่ไหน? หนูไม่มีเงินที่จะไปเรียนที่อื่น ก่อนหน้านี้หนูใช้เงินเก็บทั้งหมดที่มีเพื่อเดินทางมาไทย พ่อแม่ก็ไม่สามารถช่วยซัพพอร์ตหนูเรื่องนี้ได้ หรือสุดท้ายหนูอาจต้องหาทุนใหม่เพื่อจะได้ไปเรียนที่อื่น?”“ตอนนี้หนูก็ยังเกิดคำถามว่าความขัดแย้งมันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง ในฐานะเด็กอายุ 19 คนหนึ่ง หนูมองไม่เห็นว่าทำไมเราถึงไม่สามารถเจรจากันได้เลยที่ผ่านมา สุดท้ายคนที่เจ็บปวดก็คือคนในพื้นที่ชายแดนของทั้งสองประเทศ หนูอ่านข่าวจากทั้งสองฝั่งและพบว่ามันมีความเข้าใจกันและกันผิดอยู่หลายเรื่อง แต่เหมือนไม่ค่อยมีใครอยากฟังกันเท่าไหร่ หนูเองก็ไม่มีคอมเมนต์สำหรับเรื่องนี้เลยค่ะ หนูแค่อยากให้มันจบลงให้เร็วที่สุด”“ที่น่าเศร้าก็คือมีคนจำนวนมากในทั้งสองประเทศที่ไม่อยากให้สงครามเกิดขึ้น คนจำนวนมากยังต้องการสันติภาพ และไม่อยากให้มีใครต้องเจ็บหรือตายจากสงคราม คนกัมพูชาส่วนใหญ่ก็ไม่เคยต้องการสงคราม หนูยืนยันได้เลย เราเจ็บปวดมามากพอแล้ว และที่น่าเศร้าที่สุดก็คือมีคนที่ต้องเสียชีวิต มีทหารของทั้งสองฝั่งที่ต้องบอกลาครอบครัวเพื่อไปรบ และอาจจะไม่ได้กลับบ้านอีกเลย”

ท่ามกลางวิกฤติศรัทธาในแวดวงศาสนาและตัวผู้เผยแผ่ศาสนาที่กำลังเกิดขึ้นในบ้านเรา อีกฟากฝั่งของโลกอย่างประเทศบราซิล ดูเหมือนว่าศาสนาก็กำลังพยายามปรับตัวเข้าหาคนเช่นกัน เมื่อซิสเตอร์ Marizele Rego วัย 46 และซิสเตอร์ Marisa Neves วัย 41 กลายเป็น 2 แม่ชีอินฟลูฯ ที่น่าจะดังที่สุดเวลานี้ จากการที่ทั้งคู่นำคำสอนของคริสต์นิกายคาธอลิกมาเล่าใหม่แบบมันๆ ผ่านจังหวะบีตบ็อกซ์และเบรคแดนซ์ สร้างความคึกคักให้กับชุมชนคาธอลิกในบราซิลอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน 

แก๊งแม่ชีสายแร็ป-ขาแดนซ์ในบราซิล
ที่กลายเป็น ‘อินฟลูฯ คาธอลิก’ ผู้ทำให้ศาสนาเข้าถึงคนรุ่นใหม่ได้แบบโคตรมันและเป็นมิตร

“เป็นเวลากว่า 61 ปีค่ะ ที่ฉันต้องใช้ชีวิตในฐานะอาชญากร” คุณยายชเว มัลจา (Choi Mal-ja) วัย 78 ปีกล่าว โดยเธอเคยถูกตัดสินให้มีความผิดฐานทำร้ายร่างกายผู้อื่นจนได้รับบาดเจ็บเมื่อปี 1964 ตอนที่เธออายุ 18 ปี หลังจากที่เธอกัดลิ้นชายคนที่พยายามข่มขืนเธอจนลิ้นขาด

อัยการเกาหลี ขอโทษคุณยาย Choi Mal-ja ที่เคยถูกตัดสินจำคุกเมื่อ 61 ปีก่อน โทษฐานกัดลิ้นผู้ชายที่พยายามจะข่มขืนเธอ

พรรค Sanseito กลายเป็นดาวรุ่งพุ่งแรงที่ต้องจับตา ด้วยนโยบาย Japanese First โดยพรรคนี้ก่อตั้งขึ้นทางออนไลน์เมื่อปี 2020 โดยนาย Sōhei Kamiya ที่เริ่มต้นจากการทำช่องยูทูบบอกเล่าถึงทฤษฎีสมคบคิดต่อต้านวัคซีนโควิด

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

VDO

CONVERSATION

MIRROR50

PR-NEWS

Social Issues

เสียงจากเด็กสาวกัมพูชาวัย 19 ปี ผู้มีความฝันอยากเติบโตในประเทศไทย

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

MIRROR TEAM

RELATED

HOT TOPICS