มายาคติ Perfect Victim หรือเหยื่อที่สมบูรณ์แบบ คือการคาดหวังให้ผู้ถูกกระทำมีคุณลักษณะและพฤติการณ์ที่พึงประสงค์ ไม่เคยทำผิด หรือมีภาพลักษณ์ที่ ‘น่าสงสาร’ ‘น่าเห็นใจ’ ตามแบบที่สังคมวาดไว้ ซึ่งมีอยู่ในหลายๆ บริบท ไม่ว่าจะเป็นกรณีข่มขืน คุกคามทางเพศ เรื่องความรุนแรงในความสัมพันธ์

ไม่ใช่ Perfect Victim ก็ไม่จำเป็นต้องถูก Victim Blame

ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาหลายคนน่าจะได้เห็นข่าวความรุนแรงในความสัมพันธ์ที่ทั้งโหดร้าย อุกอาจ และสร้างบาดแผลร้ายแรงให้กับผู้ถูกกระทำ เมื่อหญิงสาวรายหนึ่งที่เคยเล่น MV เพลงดัง ถูกคนรักที่เป็นลูกของนายตำรวจใหญ่ทำร้ายร่างกายหลายต่อหลายครั้ง ทั้งในพื้นที่ส่วนตัวและพื้นที่สาธารณะ โดยในครั้งล่าสุด เธอกลัวว่าจะเกิดอันตรายถึงชีวิต จึงตัดสินใจออกมาร้องเรียนผ่านสื่อและขณะที่คนส่วนหนึ่งต่างประนามฝ่ายชายที่กระทำความรุนแรง แต่เสียงจากอีกฝั่งก็สะท้อนให้เห็นภาพเดิมๆ ที่เกิดซ้ำๆ ในเหตุการณ์ทำนองนี้ อย่าง Victim Blaming หรือการโทษเหยื่อ ไม่ว่าจะเป็นการตั้งคำถามว่า “ทำไมยังทนอยู่ในความสัมพันธ์นี้” ทั้งที่เธอเองรู้ว่าฝ่ายชายโกหกและยังทำร้ายร่างกายตนมาตลอด หรือมองว่าเธอเองเป็นฝ่ายผิดเองที่ไม่ยอมเดินออกมาตั้งแต่แรก หรือกระทั่งคาดเดากันเอาเองจากโพสต์ในโซเชียลมีเดียของฝ่ายชาย ว่าเธอเองอาจจะเกี่ยวข้องกับการใช้ยาเสพติดร่วมกับฝ่ายผู้กระทำ ดังนั้นจึงไม่มีสิทธิมาเรียกร้องอะไร ฯลฯความคิดเห็นบางส่วนนี้เอง ที่ไม่ต่างจากการสร้างบาดแผลใหม่ให้ผู้ถูกกระทำ และส่งเสริมให้วัฒนธรรมการโทษเหยื่อยังคงอยู่กับพวกเราไม่ไปไหน โดยเฉพาะในกรณีที่ผู้ถูกกระทำไม่เข้าข่าย ‘Perfect Victim’ หรือ เหยื่อที่สมบูรณ์แบบ มีคุณลักษณะและพฤติการณ์ที่พึงประสงค์ ไม่เคยทำผิด หรือมีภาพลักษณ์ที่ ‘น่าสงสาร’ ‘น่าเห็นใจ’ ตามแบบที่สังคมวาดไว้มายาคติเรื่อง Perfect Victim นี้มีอยู่ในหลายๆ บริบท ไม่ว่าจะเป็นกรณีข่มขืน คุกคามทางเพศ เรื่องความรุนแรงในความสัมพันธ์ จนถึงกรณีใดๆ ก็ตามที่มีฝ่ายหนึ่งถูกกระทำจากอีกฝ่าย&nbsp;อย่างเช่นในกรณีการข่มขืนหรือการคุกคามทางเพศ สังคมมักคาดหวังว่า ‘เหยื่อที่สมบูรณ์แบบ’ จะต้องแต่งกายมิดชิด ไม่เป็นคนเซ็กซี่เปิดเผย ต้องแสดงออกผ่านการต่อสู้ขัดขืนอย่างเป็นรูปธรรม ต้องแสดงออกชัดเจนถึงความทุกข์ทรมาน ไม่ดื่มแอลกอฮอล์ในระหว่างเกิดเหตุ ไม่เคยมีพฤติกรรมเสี่ยงใดๆ หากเข้าข่ายเหล่านี้เมื่อไหร่ สังคมบางส่วนถึงจะยอมมอบความสงสารให้อย่างไร้ข้อสงสัย&nbsp;และเช่นกันในกรณีความรุนแรงในความสัมพันธ์ เหยื่อที่สมบูรณ์แบบที่สังคมอยากเห็น ต้องไม่เป็นฝ่ายที่มีปากมีเสียง หรือไม่เคยทำอะไรนอกกรอบที่เป็นเหตุให้ถูกกระทำความรุนแรง ต้องสามารถลุกขึ้นมาต่อต้านได้ตั้งแต่ครั้งแรกๆ ที่ถูกกระทำ หรือต้องมีพฤติกรรมขาวสะอาดหมดจด ไม่ให้เป็นที่ครหาได้&nbsp;ทั้งที่จริงแล้วไม่ว่าใครจะใช้ชีวิตมาแบบไหน ก็ไม่สมควรจะถูกกระทำด้วยความรุนแรง และปัญหาของความรุนแรงที่เกิดขึ้นก็คือคนที่เลือกที่จะกระทำความรุนแรงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ใช่ตัวคนที่ถูกกระทำ ซึ่งการโทษเหยื่อที่ไม่สมบูรณ์แบบเหล่านี้ นอกจากเป็นการย้ำแผลเก่าและสร้างแผลใหม่ให้ผู้ถูกกระทำ มันยังทำให้ภาพความรุนแรงจากผู้กระทำเบาบางลงไปโดยปริยาย เมื่อผู้ถูกกระทำทั้งหลายมีส่วนที่ทำให้ตัวเอง “สมควรโดน” อยู่&nbsp;ที่สำคัญ เราอาจต้องไม่ลืมว่าไม่มีมนุษย์คนไหนที่สมบูรณ์แบบอยู่แล้ว แต่ละคนมีพื้นฐานและปัจจัยในชีวิตที่แตกต่างกัน วิธีรับมือกับความรุนแรงที่เกิดขึ้นก็ต่างกันไป และการออกมาบอกเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายดายสำหรับทุกคน ดังนั้น การที่คนบางส่วนยังเอาแต่บั่นทอนจิตใจเหยื่อที่ออกมาเล่าเรื่องอาจทำให้เหยื่อคนอื่นๆ ไม่กล้าออกมาเล่าเรื่องของตัวเองเพียงเพราะกลัวว่าจะไม่สมบูรณ์แบบพอและต้องเผชิญกับการถูกตั้งคำถามและกล่าวโทษ&nbsp;และน่าจะดีกว่าไหม หากเราลองวางมายาคติลงแล้วลองรับฟังเหยื่อด้วยความเข้าใจ และอาจเปลี่ยนคำถามจาก “ทำไมยังทน” หรือ “ทำไมไม่หนี” เป็น “ทำไมผู้กระทำถึงเชื่อว่าตัวเองมีสิทธิใช้ความรุนแรงกับผู้อื่น” ก็อาจช่วยสร้างพื้นที่ปลอดภัยให้เหล่าผู้ถูกกระทำคนอื่นๆ ได้มากขึ้น อย่างน้อยก็เพื่อให้พวกเขารู้สึกว่ายังมีคนที่พร้อมรับฟังและไม่ซ้ำเติมกันในช่วงเวลาเลวร้ายอย่างนี้อ้างอิง<a href="https://www.documentwomen.com/addressing-the-myth-of-the-perfect-victim" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.documentwomen.com/addressing-the-myth-of-the-perfect-victim</a>&nbsp;<a href="https://www.safeaustin.org/no-such-thing-as-a-perfect-victim/" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.safeaustin.org/no-such-thing-as-a-perfect-victim/</a>

หลายคนคงมีความฝันว่าในช่วงเวลาบั้นปลายชีวิต แทนที่จะอยู่ตัวคนเดียว อยากจะอยู่กับเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมานานในบ้านเดียวกันหรือหาบ้านพักคนชราที่จะย้ายไปอยู่ด้วยกันได้ง่ายๆ แต่โมเดลของเหล่าคุณยายที่เรียกตัวเองว่า “Koko Seven” (個個セブン) ทำให้เรามองเห็นทางเลือกอีกทางหนึ่ง

Koko Seven เหล่าคุณยายญี่ปุ่นเจ็ดคนที่โสดมาทั้งชีวิต เริ่มสร้างมิตรภาพร่วมกัน
ตอนแก่ชรา และตั้งใจจะอยู่เป็นเพื่อนกันไปจนถึงช่วงเวลาสุดท้าย

ชวน ‘กานต์ - ภัสริน รามวงศ์’ สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร กรุงเทพฯ พรรคประชาชน มาพูดคุยและตอบคำถามเกี่ยวกับข้อถกเถียงที่เกิดขึ้น ว่าเหตุใดแรงงานผู้มีมดลูกจึงควรได้รับสิทธิ ‘เมนส์มาลาได้’ และ ‘ผ้าอนามัยฟรี’  รวมถึงทำไมประชาชนทุกคนจึงควรร่วมผลักดันข้อเรียกร้องนี้ให้เกิดขึ้นจริง

คำตอบจากหลากคำถามเรื่อง ‘เมนส์มาลาได้ - ผ้าอนามัยฟรี’ เมื่อคนไทยส่วนใหญ่ยังไม่สนับสนุนสิทธิแรงงานหญิง คุยกับ ‘กานต์ ภัสริน’ สส. กทม. พรรคประชาชน กรณีกระทรวงแรงงานออกหนังสือเชิญชวนนายจ้างทั่วประเทศ

Adriana Smith ได้รับการวินิจฉัยว่า ‘สมองตาย’ แต่แพทย์ยืนยันว่าจะต้องใช้อุปกรณ์ช่วยชีวิตยื้อร่างกายเธอเอาไว้เป็นเวลา 3 เดือน จนกว่าจะถึง ‘กำหนดคลอด’ 

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

VDO

CONVERSATION

MIRROR50

PR-NEWS

Social Issues

ไม่ใช่ Perfect Victim ก็ไม่จำเป็นต้องถูก Victim Blame

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

MIRROR TEAM

RELATED

HOT TOPICS