กรณีของ Gisèle Pelicot หญิงชาวฝรั่งเศสวัย 72 ผู้ถูกสามีซึ่งใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมานานกว่า 50 ปี วางยานอนหลับและให้ชายหลายคนร่วมกันล่วงละเมิดทางเพศเธอขณะไม่ได้สติ นับว่าเป็นอีกหนึ่งคดีใหญ่จากเมื่อปีที่แล้วที่สร้างความสั่นสะเทือนไปทั่วทุกวงการไม่น้อยไปกว่า กรณี #Metoo ที่กระตุ้นให้เกิดการถกเถียงไปทั่วโลก

Caroline Darian ลูกสาว Gisèle Pelicot หญิงชาวฝรั่งเศสที่ถูกสามีวางยาและข่มขืนเปิดใจถึงความเจ็บปวดผ่านหนังสือเรื่อง I’ll Never Call Him Dad Again

* บทความนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับความรุนแรงทางเพศ&nbsp;กรณีของ Gisèle Pelicot หญิงชาวฝรั่งเศสวัย 72 ผู้ถูกสามีซึ่งใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมานานกว่า 50 ปี วางยานอนหลับและให้ชายหลายคนร่วมกันล่วงละเมิดทางเพศเธอขณะไม่ได้สติ นับว่าเป็นอีกหนึ่งคดีใหญ่จากเมื่อปีที่แล้วที่สร้างความสั่นสะเทือนไปทั่วทุกวงการไม่น้อยไปกว่า กรณี #Metoo ที่กระตุ้นให้เกิดการถกเถียงไปทั่วโลกทว่าการต่อสู้เพื่อเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับ Gisèle ไม่เพียงเกิดขึ้นในชั้นศาลเท่านั้น เบื้องหลังการต่อสู้ยังอาจรวมถึงการที่ Caroline Darian ผู้เป็นลูกสาวของ Gisèle ได้ออกมาเปิดใจแบบหมดเปลือกเป็นครั้งแรกผ่านการเขียนหนังสือที่มีชื่อว่า ‘I’ll Never Call Him Dad Again’ ซึ่งเปิดเผยประสบการณ์การเผชิญหน้ากับเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของเธอ ไม่ใช่แค่กับ Gisèle แต่ความเจ็บปวดนั้นยังส่งผลถึงเธอไม่น้อยไปกว่าใคร ในฐานะ ‘ลูกสาว’ ของ ‘พ่อ’ ที่ ‘ทำร้ายแม่’ ด้วยก่อนหน้านี้ ชีวิตของ Caroline ก็เหมือนเช่นผู้หญิงธรรมดาๆ ที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย เธอเป็นแม่ของลูกชาย เป็นภรรยา เป็นคนทำงานที่ทำด้านการสื่อสารในปารีส จนกระทั่งวันที่สายโทรเข้าสายหนึ่งได้เปลี่ยนชีวิตของเธอและทุกคนในครอบครัวไปตลอดกาล… &nbsp;“ในวันนั้น แม่ (Gisèle Pelicot) บอกว่ามีเรื่องสำคัญเกี่ยวกับ Dominique (พ่อของ Caroline) จะบอก” Caroline เล่าในบทสัมภาษณ์กับสื่อ Glamour เธอเลือกที่จะไม่เรียกเขาว่า ‘พ่อ’ แต่เลือกที่จะเรียกชื่อแทน “แม่เลือกที่จะโทรหา Paul สามีของฉัน ไม่โทรหาฉัน แม่คงไม่อยากให้ลูกๆ รู้เรื่องพวกนั้น แล้วแม่ก็ไว้ใจสามีของฉันมากๆ แม่รู้ว่าเขาจะรับได้ ไม่ว่าเรื่องมันจะเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม”&nbsp;หลังจากนั้น ข่าวร้ายจากปลายสายของแม่ที่บอกว่าพ่อของเธอวางยาสลบ แล้วพาบรรดาผู้ชายมากหน้าหลายตามาร่วมกันล่วงละเมิดทางเพศเธอที่นอนไม่ได้สติ และเขาทำแบบนั้นอยู่นานเป็นเวลาหลายปี ก็นำมาสู่การต่อสู้คดีโดยที่หญิงวัย 72 อย่าง Gisèle ขอสละสิทธิ์ในการปิดบังอัตลักษณ์ พร้อมออกมากางรายชื่อบรรดาผู้ชายกว่า 51 คนที่มีส่วนร่วมกับการล่วงละเมิดเธออย่างหาญกล้า ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นผู้มีอำนาจ หรือมาจากแวดวงใหญ่โตในสังคมขนาดไหน ด้วยความเชื่อที่ว่า “ความอับอายควรต้องเป็นของอีกฝั่ง… ไม่ใช่เธอ” ซึ่งไม่เกินจริงเลย หากจะบอกว่าการต่อสู้ของ Gisèle ได้กลายมาเป็นสัญลักษณ์ของการเรียกร้องเรื่องต่างๆ อีกมากมายในสังคมฝรั่งรวมถึงทั่วโลกตามมา เช่น ความจริงจังเรื่องกฎหมายเอาผิดนักข่มขืน ไปจนถึงการปฏิรูป Sex Education และการสร้างความตระหนักเรื่อง Consent และสิทธิในเนื้อตัวร่างกายยังนับว่า ‘ไม่เเข็งแรง’ สักเท่าไรในสังคมอนุรักษ์นิยมอย่างฝรั่งเศส&nbsp;สำหรับ Caroline นี่คือโศกนาฏกรรมของครอบครัวที่สร้างบาดแผลให้กับเธอและครอบครัวไม่น้อย แต่ก็เป็นเหมือนแรงผลักดันให้เธอลุกขึ้นมาเขียนหนังสือ พร้อมกับก่อตั้งองค์กรชื่อ #MendorsPas ที่ในภาษาอังกฤษหมายถึง Don’t Put Me Under หรือ ‘อย่าทำให้ฉันหมดสติ’ เพื่อช่วยเหลือเหยื่อที่ถูกวางยานอนหลับ รวมถึงเหยื่อจากการถูกล่วงละเมิดทางเพศให้ได้รับความเป็นธรรม&nbsp;“มันไม่ใช่เเค่เรื่องของผู้หญิงคนหนึ่ง คุณเข้าใจใช่ไหม ยังมีเหยื่ออีกมากมายที่ต้องทนทุกข์กับการถูกกระทำความรุนแรงทางเพศ ทั้งผู้หญิง และเด็กๆ ที่ถูกทิ้งให้ต้องสู้โดยลำพัง ถูกครอบครัวของตัวเองเพิกเฉย แล้วก็ไม่ใช่ฉันหรอกที่เป็นฮีโร่ เพราะฉันอยากจะส่งพลังให้ทุกคนเป็นฮีโร่เหมือนกับฉัน ฉันพร้อมที่จะซับพอร์ตพวกเขา และอยากให้เราเกิดความตระหนักเรื่องเหล่านี้กันเสียทีค่ะ”&nbsp;นอกจากองค์กร #MendorsPas ของ Caroline จะช่วยเหลือเหยื่อล่วงละเมิดเป็นหลักแล้ว ยังได้รวบรวมผู้เชี่ยวชาญจากหลากหลายสาขาวิชาขีพมาช่วยกันสร้างเครือข่ายขนาดย่อมๆ ในฝรั่งเศส ทั้งทีมนักกฎหมาย ทีมนักสังคม ทีมแพทย์ ทีมผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ ไปจนถึงทำงานกับภาคการเมือง และโดยเฉพาะการช่วยเหลือด้านพิษวิทยาให้กับเหยื่อที่ถูกวางยา เพื่อให้ขั้นตอนต่างๆ เข้าถึงได้ง่ายขึ้น เนื่องจากการที่คนทั่วไปจะเข้าถึงขั้นตอนดังกล่าวในฝรั่งเศสนั้นเป็นเรื่องยาก และต้องเสียค่าใช้จ่ายที่แพงลิบ&nbsp;Caroline บอกว่าเรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา ในทุกระดับของสังคม “เราทุกคนรู้ดีว่ามันจะมีใครสักคนรอบข้างเราที่กำลังเผชิญเรื่องเหล่านี้อยู่” เธอเขียนหนังสือ I’ll Never Call Him Dad Again ขึ้นมาโดยไม่ได้คาดหวังอะไรนัก แค่บอกตัวเองว่าอย่างน้อยๆ เธอก็กำลังช่วยชวิตผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นแม่แท้ๆ เอาไว้แค่นั้น แต่กลายเป็นว่าหนังสือเล่มนี้ได้ช่วยชีวิตใครต่อใครไว้ได้อีกมากมาย หนึ่งในนั้นก็คือตัวเธอเองด้วย เพราะจริงๆ แล้วการเล่าเรื่องเหล่านี้ออกมาผ่านงานเขียน ก็เหมือนเป็นการ ‘เยียวยา’ ทำมีระยะห่างระหว่างเรื่องเลวร้ายทั้งหมด และในบางครั้งก็เป็นการค่อยๆ ‘ย่อย’ เรื่องที่หนักหนาและยากเย็นเกินจะรับ “ฉันแค่อยากจะซื่อตรงกับตัวเอง เพราะสุดท้ายแล้วมันมีบางอย่างในชีวิตที่ฉันต้องสูญเสียไปกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน”Caroline ยังบอกอีกด้วยว่า I’ll Never Call Him Dad Again เป็นเพียงปฐมบทเหมือนกับเป็นไดอารี่ที่บันทึกอารมณ์ความรู้สึกของตัวเธอ แต่สิ่งที่เธอกำลังจะเขียนในเล่มต่อไป จะเป็นเหมือนเบื้องหลังการต่อสู้คดีที่เข้มข้นขึ้น เช่น ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในชั้นศาล ทุกอย่างที่สื่อทั่วโลกจับตามอง รวมถึงความพยายามที่เธอกำลังฟ้องร้องเพิ่มอีกด้วยว่าตัวเธอเองก็เป็นหนึ่งใน ‘เหยื่อ’ ของพ่อเหมือนกัน พร้อมกับเปิดหลักฐานที่ช่วยยืนยันข้อเท็จจริง (ซึ่ง ณ ตอนนี้ พ่อของ Caroline ก็ยังคงปฏิเสธข้อกล่าวหานี้)&nbsp;และพาร์ตสำคัญก็คือ มันเกิดอะไรขึ้นบ้างในครอบครัวของเธอระหว่างการสู้คดีที่เจ็บปวดนี้ เพราะในความรู้สึกของเธอและครอบครัว ไม่ว่าคดีนี้มันจบลงอย่างไร มันก็ไม่มีวัน ‘จบ’ ลงในใจของพวกเขาไปได้ง่ายๆ นักหรอกอ้างอิง<a href="https://www.glamour.com/story/caroline-darian-the-daughter-of-gisele-pelicot-is-fighting-for-survivors-everywh" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.glamour.com/story/caroline-darian-the-daughter-of-gisele-pelicot-is-fighting-for-survivors-everywh</a><a href="https://www.glamour.com/story/gisele-pelicot-trial-how-long-will-it-take-for-the-shame-of-rape-to-be-placed-on-men" rel="noopener noreferrer noopener noreferrer" target="_blank">https://www.glamour.com/story/gisele-pelicot-trial-how-long-will-it-take-for-the-shame-of-rape-to-be-placed-on-men</a>

มินนี เอ็ม ลี (Winnie M Li) ถูกข่มขืนเมื่อ 17 ปีก่อน ขณะเดินเล่นในสวนป่า และเพื่อย้ำเตือนว่าตัวเองเข้มแข็งแค่ไหน เธอเลือกจะกลับไปเผชิญหน้ากับที่เกิดเหตุ วันครบรอบ และเขียนนิยายเกี่ยวกับเรื่องราวที่ผู้หญิงคนหนึ่งต้องเผชิญ

Winnie M Li นักเขียนและอดีตโปรดิวเซอร์ ผู้เลือกเผชิญหน้ากับ ‘วันครบรอบการถูกข่มขืน’ เพื่อย้ำเตือนว่าตัวเองนั้นเข้มแข็งแค่ไหน

“ช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดก็คือตอน Kai บอกเราว่าให้เปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกเธอ ซึ่งเอาจริงๆ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย เธอมีความเป็นหญิง
ในตัวมาตั้งนานแล้ว” Schreiber กล่าวถึง Kai ลูกสาวทรานส์เจนเดอร์
วัย 16 ปีของเขา

21-27 เมษายนนับเป็นสัปดาห์แห่งการมองเห็นเลสเบี้ยน (Lesbian Visibility Week) เพื่อสร้างความตระหนักรู้ให้ผู้คนมองเห็นและเข้าใจเลสเบี้ยนมากขึ้น

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

VDO

CONVERSATION

MIRROR50

PR-NEWS

Social Issues

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

NUT LELAPUTRA

RELATED

HOT TOPICS