ไม่ใช่กรณีเดียว และไม่ใช่กรณีสุดท้าย ที่ผู้ก่อเหตุข่มขืนจะก่อเหตุซ้ำ ลองมาดูกันว่าบทลงโทษในไทย ณ ตอนนี้เป็นอย่างไร และมาตรการภายใต้กฎหมายป้องกันการก่อเหตุซ้ำ หรือ JSOC จะเป็นอย่างไรบ้าง

มาตรการในไทย ณ ตอนนี้เป็นอย่างไร? เมื่อตลอดมาเรามีนักข่มขืนที่ออกมาก่อเหตุซ้ำ

ณ เวลานี้ หลายคนกำลังโกรธเกรี้ยวกับข่าวของนักข่มขืนที่เพิ่งก่อเหตุฆ่าข่มขืนเซลส์ขายรถวัย 36 ปีที่จังหวัดเชียงใหม่ โดยก่อนหน้านั้นไม่นาน ผู้ก่อเหตุรายนี้ก็เพิ่งล่วงละเมิดเด็กหญิงวัย 18 ปี ก่อนจะถูกแจ้งความและได้เข้ามอบตัว แต่เนื่องจากติดวันหยุดสงกรานต์ ตำรวจจึงให้เขาได้รับการประกันตัวก่อน ในท้ายที่สุดก็ก่อเหตุซ้ำ มีการวางแผนล่วงหน้า และรุนแรงถึงขั้นฆาตกรรม&nbsp;นี่ไม่ใช่กรณีแรก ไม่ใช่กรณีเดียว และไม่ใช่กรณีสุดท้าย ที่ผู้ก่อเหตุข่มขืน—ไม่ว่าจะได้รับโทษหรือไม่—จะวนมาก่อเหตุซ้ำเดิม และไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่ในสังคมจะโกรธเกรี้ยวกับปัญหาที่แก้ไม่ได้นี้ จนทำให้เกิดแรงสนับสนุนโทษประหารหรือการฉีดไข่ให้ฝ่อ ซึ่งในแง่หนึ่งก็นับว่าละเมิดต่อหลักสิทธิมนุษยชน โดยในมุมมองด้านสิทธิมนุษยชน การใช้โทษประหารหรือการฉีดไข่ฝ่อนั้น เท่ากับเป็นการตัดโอกาสสำหรับคนที่อาจจะกลับใจได้&nbsp;อย่างนี้แล้ว สำหรับคนที่ไม่สามารถกลับใจและยังคงวนมาก่อเหตุซ้ำ เราควรมีมาตรการอย่างไรดี?มาดูที่ข้อบทกฎหมายในปัจจุบันกัน สำหรับบทลงโทษภายใต้กฎหมายข่มขืน ฉบับล่าสุดนี้ (ปี 2562) ที่มีการเพิ่มบทลงโทษขึ้นจากกฎหมายฉบับก่อนหน้า โดยการลงโทษทั้งจำทั้งปรับ ไล่ระดับตามความรุนแรงของพฤติการณ์ มีตั้งแต่จำคุก 7-20 ปี จำคุก 10-20 ปี และจำคุก 15-20 ปี จนถึงจำคุกตลอดชีวิต ส่วนในกรณีที่ทำให้ผู้อื่นถึงแก่ความตายด้วยนั้น ต้องระวางโทษประหารชีวิตหรือจำคุกตลอดชีวิต&nbsp;แม้จะมีการเพิ่มโทษแล้ว แต่เราก็ยังคงเห็นกรณีที่เรียกได้ว่า ‘ติดคุกไม่กี่ปีก็ได้ออกมา’ เนื่องจากหลายคนถูกตัดสินให้ถูกจำคุกที่ขั้นต่ำหรือบางส่วนก็ได้รับการลดโทษ หรือรับพระราชทานอภัยโทษ&nbsp;ความน่ากลัวคือ ในบรรดาคนเหล่านี้ มีส่วนหนึ่งที่ไม่สามารถยับยั้งความต้องการของตนเองได้และออกมาก่อเหตุซ้ำ โดยจากข้อมูลของกรมราชทัณฑ์เมื่อวันที่ 30 เมษายน 2566 พบว่าในบรรดาผู้ต้องขังที่ออกจากเรือนจำแล้วมาก่อเหตุซ้ำ เป็นคดีทางเพศ 2.28 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งแม้จะเป็นเปอร์เซ็นต์ที่น้อย แต่เมื่อมีผู้ถูกกระทำก็จำเป็นต้องมีการแก้ปัญหาและสิ่งที่เรามี ณ ตอนนี้คือ ‘กฎหมายป้องกันการทำผิดซ้ำในคดีความผิดทางเพศฯ’ หรือ JSOC (Justice Safety Observation ad hoc) ที่มีผลบังคับใช้นับตั้งแต่เดือนมกราคมที่ผ่านมา โดยมุ่งเน้นการแก้ไขฟื้นฟูผู้กระทำผิด การเฝ้าระวังนักโทษหลังพ้นโทษ มาตรการคุมขังหลังพ้นโทษ และการคุมขังฉุกเฉิน โดยจะมีการเฝ้าระวังหลังพ้นโทษเป็นเวลา 10 ปี แต่หากระหว่างทางพบว่ามีพฤติกรรมที่ดี ไม่มีความเสี่ยง ก็สามารถยื่นพิจารณาลดระยะเวลาเฝ้าระวังได้นักโทษลอตแรกจำนวน 29 คนที่พ้นโทษออกมาหลังกฎหมาย JSOC มีผลบังคับใช้ ได้ถูกให้ติดกำไล EM และ “หากพบว่าผู้ถูกเฝ้าระวังมีพฤติกรรมเสี่ยง ศาล ก็กรุณาให้ความร่วมมือเปิดทำการวันเสาร์-อาทิตย์ เพื่อรองรับการขอคำสั่งคุมขังฉุกเฉิน” นายสมศักดิ์ เทพสุทิน รมว.กระทรวงยุติธรรมกล่าวหากมองเฉพาะข้อกฎหมาย ก็นับว่ารัฐได้พยายามอุดรอยรั่วของปัญหาที่เกิดขึ้นนี้ แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่ควรต้องปรับเปลี่ยนไปพร้อมๆ กันด้วยก็คือหลักการปฏิบัติของเจ้าหน้าที่ ซึ่งรัฐก็ควรทำความเข้าใจกับผู้ปฏิบัติงานให้มากขึ้นน่าจะดีกว่านี้ หากเจ้าหน้าที่จะประเมินความเสี่ยงเรื่องคดีทางเพศด้วยสายตาที่รัดกุมมากขึ้น ไม่ว่าจะก่อนรับโทษหรือหลังพ้นโทษ เนื่องจากหลายครั้งเหลือเกินที่เรื่องก็อยู่ในสายตาเจ้าหน้าที่แต่ผู้กระทำก็ยังเดินหน้ากระทำผิดต่อ&nbsp;ยิ่งกว่านั้นเรายังไม่อาจทราบได้ว่าวิธีการบำบัดฟื้นฟูผู้กระทำผิดเป็นอย่างไร ได้ประสิทธิภาพแค่ไหน มีบุคลากรที่มีความรู้ความเข้าใจเพียงพอไหม รวมถึงมาตรการเฝ้าระวังจะรัดกุมเพียงใด เมื่อพ้นระยะเฝ้าระวังไปแล้ว จะมั่นใจได้อย่างไรบ้างว่าพวกเขาจะไม่ก่อเหตุซ้ำ ฯลฯ ในระยะเวลาเพียง 3 เดือนหลังจากที่มีการบังคับใช้กฎหมายข้อนี้ เราคงยังไม่สามารถเห็นได้ว่ากฎหมาย JSOC ช่วยป้องกันการก่อเหตุซ้ำได้มากน้อยแค่ไหน นี่จึงเป็นเรื่องที่เราควรต้องจับตากันต่อและแน่นอน การร่วมกันสร้างความตระหนักรู้ในสังคมก็ยังคงจำเป็น เพื่อให้มนุษย์เคารพกันและกันมากขึ้น ไม่มองคนอื่นเป็นเพียงที่ตอบสนองอารมณ์ทางเพศของตัวเอง แม้จะดูเป็นภาพฝันที่ยังห่างไกลก็ตาม&nbsp;อ้างอิง<a href="https://www.naewna.com/local/706124" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.naewna.com/local/706124</a> &nbsp;<a href="https://www.thaipbs.or.th/news/content/327215" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.thaipbs.or.th/news/content/327215</a>&nbsp;<a href="https://www.moj.go.th/view/80105" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.moj.go.th/view/80105</a>&nbsp;

ในต่างประเทศเองการล่วงละเมิดและการคุกคามทางเพศในแวดวงศิลปะก็ไม่ใช่เรื่องใหม่และกำลังตื่นตัวไม่น้อยไปกว่าบ้านเรา อย่างกลุ่มที่มีชื่อว่า ‘The Guerrilla Girls’ กลุ่มนักเคลื่อนไหวที่ขอลุกขึ้นมาสวมชุดกอลิลลา ทำตัวบ้าหลุดโลก แต่ภายใต้ชุดนั้นคือการเป็นหูเป็นตาให้กับวงการศิลปะ กระตุ้นให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องตั้งแต่ศิลปิน คิวเรเตอร์ นักวิจารณ์ จนถึงมิวเซียม แกลเลอรี และบรรดานายทุน ตื่นรู้ต่อ ‘การมีอยู่ของผู้หญิง’ ให้มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่

The Guerrilla Girls กลุ่มนักเคลื่อนไหวในชุดกอริลลาที่พร้อมปั่นและรันความเท่าเทียมในวงการศิลปะมาตั้งแต่ยุค 80s

‘PANK’ หรือ ‘Professional Aunt, No Kids’ ผู้หญิงที่มีสถานะการเงินคล่องตัว ดูแลตัวเองได้ ไม่ได้มองว่าจุดสูงสุดของชีวิตคือการแต่งงานมีลูก เพียงแค่อยากเป็นคุณน้ามืออาชีพ คอยดูแลหลานๆ ที่เธอรัก

การเพิ่มขึ้นของ PANK : Professional Aunt, No Kids น้าสาวสุดคูล ดูแลตัวเองได้ สายเปย์ ชอบเลี้ยงหลาน แต่ไม่ได้อยากแต่งงานหรือมีลูก

การคุกคามทางเพศในที่ทำงานยังคงเป็นเรื่องใหญ่ที่สามารถเกิดขึ้นได้ในทุกองค์กร อย่างเช่น กรณีหน่วยงานด้านสาธารณสุข ในอังกฤษเมื่อเร็วๆ นี้ ที่มีรายงานออกมาว่าเจ้าหน้าที่ชาวต่างชาติที่ทำงานด้านการดูแลผู้ป่วย ถูกล่วงละเมิดทางเพศอย่างต่อเนื่อง แต่กลับไม่มีใครกล้าปริปากพูด ด้วยความกลัวว่าจะเสียวีซ่าทำงาน และสุดท้ายจะทำให้พวกเขาตกที่นั่งลำบาก เพราะเป็นเพียงแรงงานชาวต่างชาติ

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

CONVERSATION

VDO

Social Issues

มาตรการในไทย ณ ตอนนี้เป็นอย่างไร? เมื่อตลอดมาเรามีนักข่มขืนที่ออกมาก่อเหตุซ้ำ

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

MIRROR TEAM

RELATED

HOT TOPICS