รศ.ดร.พันธนา ตอเงิน อาจารย์ประจำภาควิชาวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ผู้เคยได้รับทุนวิจัยจากโครงการ For Women in Science โดยลอรีอัล ประเทศไทย ร่วมกับยูเนสโก

Mirror 50 : รศ.ดร.พันธนา ตอเงิน นักวิจัยเรื่องสิ่งแวดล้อมที่อยากสนับสนุนให้คนเป็นเป็ดแบบพรีเมียม

รองศาสตราจารย์ ดร.พันธนา ตอเงิน คืออาจารย์ประจำภาควิชาวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ผู้เคยได้รับทุนวิจัยจากโครงการ ‘เพื่อสตรีในงานวิทยาศาสตร์’ (For Women in Science) โดยลอรีอัล ประเทศไทย ร่วมกับยูเนสโก จากการศึกษาการตอบสนองของต้นไม้และป่าไม้ต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่โลกกำลังเผชิญอยู่ด้วยการประดิษฐ์เซนเซอร์เพื่อวัดอัตราการไหลของน้ำในต้นไม้ และเก็บข้อมูลอย่างต่อเนื่องเพื่อศึกษาการเปลี่ยนแปลงของป่าไม้ในขณะที่ปัจจัยทางสิ่งแวดล้อมเกิดการเปลี่ยนแปลง ซึ่งจะช่วยให้เรามีฐานข้อมูลมากพอสำหรับจัดการ ทรัพยากรต่างๆ ได้ทั้งทรัพยากรป่าไม้ ทั้งวางแผน บริหารจัดการทรัพยากรน้ำในชุมชนให้มีความแม่นยํามากขึ้น และหากเก็บข้อมูลเหล่านี้เป็นระยะเวลานานกว่า 30 ปี ก็จะสามารถนําไปวิเคราะห์ผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศได้&nbsp;งานวิจัยของรองศาสตราจารย์ ดร.พันธนา เป็นประโยชน์ต่อคนรุ่นหลังอย่างมหาศาลในการรับมือกับสภาวะที่เปลี่ยนแปลง และเป็นสารตั้งต้นที่ทำให้คนทั่วไป ‘เข้าใจ’ เรื่องของสิ่งแวดล้อมได้ง่ายขึ้น และในโอกาสนี้ เธอจึงอยากสนับสนุนเรื่อง ‘สหวิทยาการ’ หรือการพัฒนาความเชี่ยวชาญข้ามศาสตร์เพื่อนำมาประยุกต์ใช้ร่วมกันให้เกิดการพัฒนารูปแบบใหม่ๆ ในสังคม<img src="https://media.thairath.co.th/image/jhwKyfPwcTgooBQ1NAFULHD3Zas1a2htRH0s1a2hyNODdZxCguYe9vA1.png" data-id="101342" data-url="https://media.thairath.co.th/image/jhwKyfPwcTgooBQ1NAFULHD3Zas1a2htRH0s1a2hyNODdZxCguYe9vA1.png" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib">Q: &nbsp;อะไรที่คนยังไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับงานของคุณA: เวลาบอกใครว่าทำวิจัยเกี่ยวกับป้าไม้นะคะก็มักจะมีคนเข้าใจว่าเราเรียนจบทางด้านชีววิทยามาแล้วก็เข้าใจต้นไม้ แล้วก็สามารถระบุชนิดต้นไม้ได้ แต่จริงๆ แล้วตรงกันข้ามเลยค่ะ จริงๆ แล้วต้องบอกก่อนว่าเป็นคนชอบคำนวณมาตั้งแต่เด็ก แล้วก็วิชาที่ไม่ชอบที่สุดคือชีววิทยา แล้วก็ได้ศึกษาตอนปริญญาตรี ปริญญาโทเป็นวิศวกรรมไฟฟ้ามาก่อน พอปริญญาเอกเนี่ยเบนความสนใจมาทางด้านสิ่งแวดล้อมแล้วก็เลือกศึกษาระบบนิเวศป่าไม้&nbsp;ดังนั้นเทคนิควิจัยที่ใช้ตอนนี้จึงเป็นเทคนิคที่เกี่ยวข้องกับทางวิศวกรรมค่ะ ก็คือประดิษฐ์เซนเซอร์เพื่อวัดอัตราการไหลของน้ำในต้นไม้ แล้วก็เก็บข้อมูลอย่างต่อเนื่อง เพื่อนำข้อมูลมาสร้างเป็นฐานข้อมูลใหญ่ๆ แล้วก็เอาข้อมูลนี้แบ่งปันให้ผู้สนใจนำไปใช้ประโยชน์ต่อยอด รวมถึงตนเองด้วยนะคะ เพื่อศึกษาว่าป่าไม้มันมีการเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรเมื่อปัจจัยทางสิ่งแวดล้อมมันเปลี่ยนแปลงค่ะQ: การศึกษาที่เกี่ยวกับป่าไม้และสิ่งแวดล้อมสำคัญอย่างไรในโลกปัจจุบันนี้A: แน่นอนตอนนี้ทุกคนยอมรับแล้วว่าเรากำลังประสบกับภาวะโลกรวน หรือว่า climate change แล้วผลกระทบที่ตามมามันมหาศาลมาก ถึงขั้นที่ว่าเราอาจจะไม่สามารถทำให้โลกมันกลับคืนไปสู่สภาพเดิมได้แล้ว ดังนั้นเราจึงต้องพยายามหาเครื่องมือในทุกๆ ด้าน ไม่ว่าจะเป็นเทคโนโลยีแล้วก็เครื่องมือทางธรรมชาติที่มีอยู่ นั่นก็คือต้นไม้และป่าไม้ ที่จะเป็นตัวช่วยในการดูดซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่มันมีปริมาณสูงมากในบรรยากาศ&nbsp;ดังนั้นการทำความเข้าใจแล้วก็สามารถศึกษาเชิงลึกได้ว่าพฤติกรรมของต้นไม้ต่างชนิดกัน หรือแม้แต่ป่าไม้ที่อยู่ในเขตพื้นที่ที่ต่างกันมันมีการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงที่กำลังเกิดขึ้นนี้ยังไง มันก็จะช่วยให้เรามีข้อมูลพื้นฐานในการจัดการ ทั้งป่าไม้แล้วก็ทรัพยากรอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องเช่น ทรัพยากรน้ำด้วยนะคะ แล้วก็งานวิจัยที่ทำจะเน้นเป็นการเก็บข้อมูล รวบรวมข้อมูล สร้างข้อมูลแล้วก็แบ่งปันข้อมูล ซึ่งข้อมูลเป็นสิ่งสำคัญ อย่างที่เรารู้ว่าตอนนี้เป็นยุคของข้อมูลอะค่ะ&nbsp;Q: หนึ่งประเด็นที่อยากผลักดันที่สุด ณ ตอนนี้คือเรื่องอะไรคะA: ประเด็นที่อยากผลักดันที่สุดก็คือ Interdisciplinary นะคะ หรือว่าแปลเป็นไทยคือสหวิทยาการ ทีนี้เวลาพูดถึงคำนี้คนทั่วไปมักจะนึกถึงแวดวงวิชาการหรือว่าวิจัยที่เป็นการเรียนหรือว่าการทำวิจัยข้ามศาสตร์ ส่วนตัวแล้วคิดว่า Interdisciplinary เนี่ยมันมีอยู่ในชีวิตจริง ซึ่งอยากผลักดันให้คนรุ่นใหม่มี mindset หรือว่ามีมุมมองที่เป็นการข้ามศาสตร์ นั่นก็คือนอกจากที่จะศึกษาในสิ่งที่สนใจในเชิงลึกแล้ว อยากให้มองสิ่งอื่นๆ ที่อาจจะเป็นสาขาวิชาหรือว่าเป็นทักษะวิชาชีพที่มันไม่เกี่ยวข้องกับที่เราถนัด เพื่อเป็นการก้าวข้าม comfort zone ของเรา คิดว่าประเด็นนี้จะทำให้เราพัฒนาแล้วก็เติบโตด้วยตนเองได้ และสามารถอยู่รอดในโลกในปัจจุบันที่มันช่างโหดร้ายเหลือเกิน ทั้งปัญหาสิ่งแวดล้อมแล้วก็ปัญหาสังคมอื่นๆ ดังนั้นจึงอยากผลักดันให้เยาวชนหรือบุคคลรุ่นใหม่มี Interdisciplinary ในตัวเองค่ะในชีวิตจริงเราอยู่ไม่ได้ด้วยองค์ความรู้เดียว เราต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมให้เรามีทักษะการใช้ชีวิตที่รอบรู้รอบด้าน แล้วเราก็จะอยู่รอดในสังคมนี้ได้ค่ะ สหวิทยาการอาจฟังดูยากนะคะ แต่จริงๆ แล้วถ้าเข้าใจอย่างง่ายๆ ก็คือการที่เป็นเป็ดค่ะ แต่ต้องเป็นเป็ดแบบ premium นั่นก็คือว่าเราต้องมีความสนใจในหลายๆ ด้าน แล้วก็ไม่เพียงสนใจแบบผิวๆ แต่ให้ศึกษาให้มันลงลึกในหลายๆ ด้าน เพื่อที่เราจะได้มีทักษะทั้งการดำรงชีวิต แล้วก็ทักษะทางวิชาชีพที่ยกระดับได้กว่าเดิมค่ะ<img src="https://media.thairath.co.th/image/jhwKyfPwcTgooBQ1NAFULCKkFKlvP5EHRax62xZYr38e9vA1.png" data-id="101342" data-url="https://media.thairath.co.th/image/jhwKyfPwcTgooBQ1NAFULCKkFKlvP5EHRax62xZYr38e9vA1.png" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib">Q: การมีคนมองเห็นสิ่งที่คุณทำสำคัญยังไงคะ&nbsp;A: ก่อนหน้านี้นะคะ ตอนที่ทำวิจัยด้านที่กำลังทำอยู่เนี่ย ยังไม่เป็นที่รู้จักมากเพราะว่างานวิจัยของเรามันเหมือนกับถูกจัดว่าเป็นงานวิจัยขึ้นหิ้ง เป็นงานวิจัยวิทยาศาสตร์พื้นฐานมากๆ และมันยังไม่สามารถทำให้เห็นประโยชน์ที่มันชัดเจนภายในระยะเวลาสั้นๆ ได้ ทีนี้การที่มีผู้คนมองเห็นแล้วก็ได้รับรางวัลมากมายแล้วก็ได้รับการยอมรับมากขึ้นเป็นกำลังใจสำคัญมากเลยค่ะ ที่จะสานต่องานนี้ให้มันต่อไปเรื่อยๆ รวมถึงช่วยให้บุคคลอื่นๆ อย่างเช่นนักศึกษาหรือว่านักเรียน เยาวชนที่อาจจะยังไม่รู้จักงานวิจัยแนวนี้เข้าใจงานเรามากขึ้น แล้วก็สามารถสร้างคนที่มีศักยภาพในแนวงานนี้ด้วยค่ะ&nbsp;Q: มีใครหรือคนกลุ่มไหนบ้างที่ควรถูกมองเห็นมากขึ้นA: เนื่องจากตนเองเป็นนักวิจัยที่เน้นงานวิจัยวิทยาศาสตร์พื้นฐานนะคะ แล้วก็ตระหนักดีว่างานวิจัยแนวนี้มักจะถูกมองข้าม ดังนั้นจึงขอเป็นเสียงส่วนหนึ่งของนักวิจัยที่ทำงานวิจัยแนววิทยาศาสตร์พื้นฐานหรือว่า basic research ด้วยกันนะคะ ยังมีอีกมากมายค่ะที่บุคคลกลุ่มนี้ได้ทำวิจัยที่มันเรียกว่า advance หรือว่าเป็นเชิงลึกมากๆ แล้วก็อาจจะไม่มีใครเห็นประโยชน์ในตอนนี้ แต่ไม่แน่ในอนาคตถึงแม้ว่าอาจจะเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานมาก เหมือนนักวิจัยอาจจะไม่มีชีวิตอยู่แล้วด้วยซ้ำ งานวิจัยเหล่านี้อาจจะมีประโยชน์ต่อคนรุ่นหลังได้ ก็เลยอยากจะให้นักวิจัยกลุ่มนี้ที่ทำงานวิจัยแนว basic research ได้รับการยกย่องมากขึ้นค่ะ&nbsp;<img src="https://media.thairath.co.th/image/jhwKyfPwcTgooBQ1NAFULIUiT50SkYTEhs1a2h4KEFbRw0we9vA1.png" data-id="101342" data-url="https://media.thairath.co.th/image/jhwKyfPwcTgooBQ1NAFULIUiT50SkYTEhs1a2h4KEFbRw0we9vA1.png" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib"><img src="https://media.thairath.co.th/image/jhwKyfPwcTgooBQ1NAFULLLW9ZXrUEVfokYOzudWZI8e9vA1.png" data-id="101342" data-url="https://media.thairath.co.th/image/jhwKyfPwcTgooBQ1NAFULLLW9ZXrUEVfokYOzudWZI8e9vA1.png" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib"><img src="https://media.thairath.co.th/image/jhwKyfPwcTgooBQ1NAFULIkXfU8d7UGClMhB5vc6FgYe9vA1.png" data-id="101342" data-url="https://media.thairath.co.th/image/jhwKyfPwcTgooBQ1NAFULIkXfU8d7UGClMhB5vc6FgYe9vA1.png" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib">

แคมเปญ MIRROR50 การเฉลิมฉลองให้กับ 50 รายชื่อบุคคลและองค์กรแห่งปีที่ก้าวข้ามความกลัวให้กลายเป็นพลังขับเคลื่อนในด้านต่างๆ แก่สังคม ด้วยความเชื่อมั่นที่จะ ‘เป็น’ ตัวเอง

มีสมหวัง มีผิดหวัง แต่อย่ายอมแพ้ I กมลา ทองกร

ลินดา เชง คือกรรมการผู้จัดการ River City Bangkok ผู้อยู่เบื้องหลังความเปลี่ยนแปลงของอาร์ตเซนเตอร์ริมแม่น้ำเจ้าพระยาแห่งนี้ ตลอด 8 ปี ที่ผ่านมา และจากอาคารสุดเงียบเหงา ณ เวลานั้น ในตอนนี้เราต่างประจักษ์แก่สายตาว่า River City Bangkok แห่งนี้เต็มไปด้วยชีวิตชีวา และกลายเป็นอีกหนึ่งแลนด์มาร์กสำคัญของกรุงเทพฯ ทั้งสำหรับคนที่หลงรักงานศิลปะ และใครก็ตามที่อยากแวะมา ‘หายใจ’ ที่นี่

ลินดา เชง กรรมการผู้จัดการ ผู้ฟื้นลมหายใจให้ River City Bangkok ด้วยความตั้งใจที่อยากสร้างแรงกระเพื่อมทางจิตใจผ่านงานศิลปะที่คนไทยไม่เคยพบเจอ

ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงของโลกที่เร็วเสียจนเราแทบไม่มีเวลาได้หยุดพักหายใจ คิดทบทวนกับตัวเอง พร้อมกับความกังวลที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน เพราะมัวแต่พะวงกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง อาจทำให้เราพลาดโอกาสที่จะได้มีความสุขไปอย่างน่าเสียดาย

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

VDO

CONVERSATION

MIRROR50

PR-NEWS

Rising Star

Mirror 50 : รศ.ดร.พันธนา ตอเงิน นักวิจัยเรื่องสิ่งแวดล้อมที่อยากสนับสนุนให้คนเป็นเป็ดแบบพรีเมียม

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

MIRROR TEAM

RELATED

HOT TOPICS