ป่าน-ชนารดี ฉัตรกุล ณ อยุธยา หรือ Juli Baker and Summer คือศิลปินที่โดดเด่นด้วยผลงานสีสันสดใสอันเป็นเอกลักษณ์ และตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอจริงจังกับการสื่อสารประเด็นสังคมผ่านงานศิลปะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความเท่าเทียมทางเพศ สิทธิสตรี จนถึงการเรียกร้องประชาธิปไตย

Mirror 50 : ชนารดี ฉัตรกุล ณ อยุธยา Juli Baker and Summer ศิลปินผู้อยากให้งานศิลปะเป็นของคนทุกชนชั้น

หลายคนรู้จัก ป่าน-ชนารดี ฉัตรกุล ณ อยุธยา หรือ Juli Baker and Summer ในฐานะศิลปินนักวาดภาพประกอบผู้มีผลงานร่วมกับเเบรนด์ต่างๆ มาแล้วมากมาย และหลายๆ คนก็คุ้นเคยกับลายเส้นสนุกๆ กับสีสันฉูดฉาดของเธอที่ไปปรากฏบนพื้นที่หลากหลายตั้งแต่ปกอัลบั้ม โมชั่นในคอนเสิร์ต กระเป๋าผ้า ยันงานประติมากรรมกลางห้างสรรพสินค้าจนถึงงานอีเวนต์ต่างๆ และภายใต้สีสันสดใส งานของเธอยังเต็มไปด้วยประเด็นต่างๆ ที่เธอตั้งใจสื่อสาร ด้วยความสนใจในผู้คน สังคม การเมือง รวมถึงสิทธิสตรีอย่างจริงจังและเข้มข้นขึ้นตามวัยที่เติบโต (ไม่เพียงแต่งานวาด เธอยังสื่อสารผ่านงานเขียนคอลัมน์ Nowhere Girl ที่เคยเผยแพร่กับทางนิตยสาร a day ด้วย)และในฐานะศิลปิน เธอต้องการเห็น ‘ศิลปะ’ เป็นเรื่องของ ‘ทุกคน’ อย่างแท้จริง และควรเป็นหนึ่งในสวัสดิการที่ทุกชนชั้นเข้าถึงได้ง่าย ได้รับการสนับสนุนจากภาครัฐฯ หรือคนที่มีอำนาจในประเทศนี้มากกว่าที่เป็นอยู่ เพราะเธอเชื่อว่าศิลปะมีอิทธิพลมากพอที่จะสร้างความตระหนักเรื่องต่างๆ ให้เกิดขึ้นในสังคมได้ ยิ่งมันถูกมองเห็น ยิ่งถูกพูดถึงมากเท่าไร ยิ่งมีความหมาย และมีประโยชน์ต่อสังคมมากขึ้นเท่านั้น<img src="https://media.thairath.co.th/image/Wgw5Z8jLut0kXwgtaucbGeIdr6s1a2hDKwH7XZp1V2eNH93kEce9vA1.png" data-id="101304" data-url="https://media.thairath.co.th/image/Wgw5Z8jLut0kXwgtaucbGeIdr6s1a2hDKwH7XZp1V2eNH93kEce9vA1.png" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib">Q: สำหรับคนที่อาจยังไม่เคยเห็น อยากให้ลองเล่าถึงตัวงานของคุณสักหน่อยA: งานของป่านส่วนใหญ่จะเป็นงานที่เล่าเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันทุกคนนี่แหละ แต่ว่าผ่าน perspective ของความเป็นผู้หญิง ป่านสนใจเรื่องการวาดผู้หญิง สิ่งที่ผู้หญิงคิดต่อสิ่งนู้นสิ่งนี้ในสังคมไรงี้ค่ะ ก็คิดว่าถ้าใครที่เห็นงานเราส่วนใหญ่น่าจะสังเกตได้ว่าเราจะชอบวาดผู้หญิงในอิริยาบทต่างๆ แล้วก็ถ้าเกิดเป็นสไตล์งานก็จะชอบวาดงานที่มันมีความไม่ reallistic มาก มีความแบบเละๆ เทะๆ หน่อย แล้วก็ใช้สีสันแบบไม่สมจริง ประมาณนี้ค่ะส่วนในแง่สไตล์ เราว่างานเรามันมีความไม่เพอร์เฟ็กต์ค่อนข้างสูงค่ะ จนมันกลายเป็นเอกลักษณ์เลย คือถ้าเกิดเห็นว่า เออ เราวาดผู้หญิงแบบเบี้ยวๆ หน่อย ไม่ได้สมจริงหรือมี… มันก็ไม่เชิงว่าเละแบบทุเรศอย่างนี้นะ แต่มันก็เป็นความสวยที่มันดูไปสมบูรณ์แบบอะไรงี้ค่ะ ก็คิดว่าอันนั้นก็เป็นหนึ่งใน identity ของงานเรา แล้วก็อีกอย่างนึง รู้สึกว่าความเป็นผู้หญิงในงานเราไม่ใช่ความเป็น feminine นะ คือตัว object ของความเป็นผู้หญิงหรือวิธีคิดผ่านมุมมองของความเป็นผู้หญิงก็น่าจะเป็นอีกจุดนึงที่เป็นคาแรกเตอร์ของงานเราค่ะ<img src="https://media.thairath.co.th/image/Wgw5Z8jLut0kXwgtaucbGU174T1Dmyz3KhQiyvNStI4e9vA1.png" data-id="101304" data-url="https://media.thairath.co.th/image/Wgw5Z8jLut0kXwgtaucbGU174T1Dmyz3KhQiyvNStI4e9vA1.png" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib">Q: ทำไมถึงเลือกใส่มุมมองความเป็นหญิงลงไปในตัวงานA: จริงๆ ไม่ได้คิดว่าจะต้องเป็นอย่างนั้น มันเป็นสิ่งที่เหมือนแบบออกมาโดยธรรมชาติเลย เราคิดว่ามันเป็นสิ่งที่เรารู้จักดีที่สุดด้วยแหละ เราโตมาในสังคมที่มีเพื่อนสนิทส่วนใหญ่ก็เป็นผู้หญิง สนิทกับแม่แล้วก็คุณยายค่อนข้างมาก ก็เลยรู้สึกว่าเป็น subject ที่หยิบมาเล่าได้ดี แล้วก็… พอเราโตมาเราก็เริ่มสนใจเรื่องของสิทธิสตรี หรือการมีอยู่ของความไม่เท่าเทียมทางเพศ เราก็อยากจะเอามาเล่าในงานของเราด้วย เรารู้สึกว่าเรื่องเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่เราทุกคนเจอในชีวิตประจำวันมันไม่ใช่เรื่องของผู้หญิง หรือของคนที่ถูกกดทับอย่างเดียว เพราะสุดท้ายแล้วคนทุกเพศอะเนอะ เราต่างก็เจ็บปวดจากการมีอยู่ของความไม่เท่าเทียมทางเพศไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่มากก็น้อยอยู่แล้ว ก็เลยอยากเอาเรื่องพวกนี้มาเราในงานในวิธีที่มันแบบ… เป็นสำเนียงที่อาจจะค่อนข้างเฟรนด์ลี่ผ่านลายเส้น ผ่าน object ที่มันเข้าใจง่ายค่ะQ: การมีคนมองเห็นในสิ่งที่คุณทำมันสำคัญยังไงบ้างA: สำคัญมาก เพราะว่าเราทำงานศิลปะแล้วก็ศิลปะมันจะมีความหมายก็ต่อเมื่อมันถูกมองเห็น ซึ่งการที่คนจะมองเห็นเนี่ย เราไม่ติดละถ้าเขามองเห็นแล้วจะรู้สึกยังไง ไม่จำเป็นต้อง get message ที่เราต้องการจะสื่อหรือรู้สึกไปในทางเดียวกัน อาจจะรู้สึกเกลียดงานชิ้นนี้หรือว่ารู้สึก disturbing งานชิ้นนี้ทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดใจมาก ได้หมด หรือว่าขณะเดียวกันงานศิลปะมันอาจจะทำให้เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้รู้สึกสิ่งเหล่านี้อยู่เพียงผู้เดียวนะ เขาไม่ได้รู้สึกตัวคนเดียว หรือว่าการได้ดูงานศิลปะอาจจะเป็นการโอบกอดความรู้สึกที่เขาเคยรู้สึกมา บางคนอาจจะรู้สึก relate หรือบางคนมาดูแล้วไม่รู้สึก relate เลย แต่ว่าเขาก็ได้เข้าใจว่ามันมีคนที่ต้องการที่จะพูดสิ่งเหล่านี้อยู่นะ แล้วก็มันอาจจะช่วยผลักดันให้เกิดบทสนทนาใหม่ๆ ขึ้น เพราะฉะนั้นการที่ศิลปะยิ่งถูกมองเห็นมาก ยิ่งถูกพูดถึง ถูก criticize ก็จะยิ่งมีความหมายแล้วก็มีประโยชน์ต่อสังคมมากขึ้นค่ะ<img src="https://media.thairath.co.th/image/Wgw5Z8jLut0kXwgtaucbGSEbFzqGvOGfNYg0CK4XOT8e9vA1.png" data-id="101304" data-url="https://media.thairath.co.th/image/Wgw5Z8jLut0kXwgtaucbGSEbFzqGvOGfNYg0CK4XOT8e9vA1.png" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib">Q: ถ้าให้เลือกหนึ่งประเด็นที่อยากผลักดันมากที่สุด อยากผลักดันเรื่องอะไร เพราะอะไรA: มันเยอะเหมือนกันนะ จริงๆ เราสนใจหลายเรื่องค่ะ แต่ถ้าสมมติเรามาในทีนี้ในฐานะของศิลปิน เราก็อยากผลักดันให้ศิลปะเป็นเรื่องของทุกคน อยากให้ศิลปะในไทยเป็นอะไรที่เข้าถึงได้ง่ายๆ เหมือนสวัสดิการพื้นฐานทั่วไปเ พราะว่าอย่างตัวเราเป็นศิลปิน เราก็เป็นคนที่ใช้ศิลปะเพื่อเยียวยาตัวเองด้วย เราเห็นถึงความสำคัญของศิลปะมาก มันมากกว่าแค่รูปวาดที่เราใช้ติดในบ้าน มันทั้ง express อารมณ์ความรู้สึกบางอย่างของคนอีกกลุ่มนึงไปสู่คนอีกกลุ่มนึงได้ มันสามารถ influence คนได้ มันสามารถ raise awareness เรื่องต่างๆ ในสังคมได้ ขณะเดียวกันมันปลอบประโลมคนเนอะ มันอยู่เคียงข้างคน แบบวันที่เราอกหัก เราได้ฟังเพลงสักเพลงแม่งก็แบบ โอ้โห magic สุดๆ แล้วอะ เหมือนมีคนมากอดคอ เข้าใจเราอะไรอย่างนี้เพราะฉะนั้นเรารู้สึกว่าศิลปะมันจำเป็นต่อผู้คนมากๆ แล้วก็เรารู้สึกว่าวงการศิลปะในไทยมันยังแคบแล้วก็เข้าถึงได้แค่คนบางกลุ่ม มันยังมีคนอีกเยอะที่รู้สึกว่าศิลปะเป็นเรื่องฟุ่มเฟือย เรื่องไกลตัว ซึ่งสิ่งนี้มันอาจจะไม่ได้สามารถเริ่มต้นได้แค่จากศิลปินหรือคนทำงานศิลปะตัวเล็กๆ แต่ว่ามันต้องได้รับการผลักดันจากภาครัฐ คนที่มีอำนาจในประเทศ นี่เป็นประเด็นที่เราสนใจแล้วก็เราอยากจะเป็นส่วนหนึ่งที่ผลักดันให้ศิลปะเข้าถึงได้จากคนทุกภาคส่วน ทุกชนชั้นจริงๆ ค่ะนึกออกอีกเรื่องนึง ถ้าพูดในฐานะศิลปินเนอะ เราอยากพูดถึงศิลปินทั้งหลายที่ถูกเซนเซอร์ทั้งจากทางภาครัฐ หรือว่าถูกคุกคามเพียงเพราะเขาอาจจะพูดในประเด็นที่รัฐไม่ต้องการให้พูด ซึ่งก็หวังว่าในวงการศิลปะกันเองแล้วก็กลุ่มคนทั่วๆ ไปจะหันมาสนใจกลุ่มคนเหล่านี้ที่เขาเป็นศิลปินที่ทำงานศิลปะแล้วก็เจ็บปวดจากสิ่งเหล่านี้จริงๆ แค่เพราะเขาทำงานศิลปะค่ะ<img src="https://media.thairath.co.th/image/Wgw5Z8jLut0kXwgtaucbGeqp1V2xcpCU6l0Xs44Ereg6UQe9vA1.png" data-id="101304" data-url="https://media.thairath.co.th/image/Wgw5Z8jLut0kXwgtaucbGeqp1V2xcpCU6l0Xs44Ereg6UQe9vA1.png" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib">

‘ใบเฟิร์น - พิมพ์ชนก ลือวิเศษไพบูลย์’ เป็นที่รู้จักในฐานะของนักแสดงมากความสามารถ ไม่ว่าเธอรับบทอะไรก็ทำให้ละครหรือภาพยนตร์เรื่องนั้นดังเปรี้ยงปร้าง ตั้งแต่หนังเรื่องแรกที่แจ้งเกิดชื่อของเธอ

MIRROR50 : พิมพ์ชนก ลือวิเศษไพบูลย์ 
นักแสดงหญิงผู้ถ่ายทอดตัวตนผ่านบทบาทอันหลากหลาย จนเป็นที่รักของคนไทยและไปไกลในระดับอินเตอร์

‘หนูนา - หนึ่งธิดา โสภณ’ มักทำให้เรานึกถึงเสียงร้องเพลงใสแจ๋วแต่ทรงพลังราวกับเป็นเจ้าหญิงดิสนีย์อยู่เสมอ น้อยคนจะรู้ว่าเธอเข้าวงการครั้งแรกในฐานะนักแสดงเด็กตอนอายุเพียง 5  ขวบ เท่านั้น จากผลงานแสดงเรื่อง ‘ปอบผีฟ้า’ หลังจากนั้นเธอปรากฎตัวอยู่ในจอแก้วอย่างต่อเนื่อง 

MIRROR50 : หนึ่งธิดา โสภณ 
นักแสดงหญิง ยูทูบเบอร์ และนักร้องเจ้าของเสียงใสแจ๋วเป็นเอกลักษณ์ ผู้ยืนยันว่าพรสวรรค์และแพชชั่นไม่เคยจางหายไปไหน

หากได้ยินชื่อ KT กระแต หลายคนอาจนึกไม่ออกว่าเธอเป็นใคร แต่หากพูดถึง ‘กระแต อาร์สยาม’ เราเชื่อว่านักร้องลูกทุ่งหญิงคนนี้คือขวัญใจของมิตรรักแฟนเพลงที่ใครๆ ต่างจดจำเธอได้อย่างแน่นอน

MIRROR50 : KT KRATAE (แตร บุญยะเลี้ยง) นักร้องลูกทุ่งสาว เจ้าของธุรกิจเครื่องสำอาง ผู้พิสูจน์ว่านักร้องลูกทุ่งไม่ได้มีดีแค่โป๊หรือเอนเตอร์เทน แต่ยังมีความสามารถ และเป็นอะไรได้อีกเยอะ 

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

VDO

CONVERSATION

MIRROR50

PR-NEWS

Artist

Mirror 50 : ชนารดี ฉัตรกุล ณ อยุธยา Juli Baker and Summer ศิลปินผู้อยากให้งานศิลปะเป็นของคนทุกชนชั้น

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

MIRROR TEAM

RELATED

HOT TOPICS