การแสดงอันทรงพลังของ ชาร์เลท วาศิตา ผู้รับบท เทียนหยด ผู้ยืนยันว่าลูกที่เกิดขึ้นมาจากการถูกข่มขืนเป็นก้อนความทรงจำอันเลวร้าย ที่ท้ายที่สุด สิ่งที่ทำให้เธอกลับมามีรอยยิ้มหลังจากทุกข์ทรมานอยู่พักใหญ่ คือการที่เธอ ‘แท้งลูก’

สัญญะแห่งอิสรภาพในเนื้อตัวร่างกายของผู้หญิง ผ่านตัวละคร ‘เทียนหยด’ แห่ง บางกอกคณิกา ผู้ถูกข่มขืนจนท้อง ที่กลับมายิ้มได้อีกครั้งเมื่อ ‘แท้ง’

มีการเปิดเผยเนื้อหาของซีรีส์*นับว่าชวนติดตามตั้งแต่ตอนแรกยันตอนจบ กับ <a href="https://mirrorthailand.com/tags/%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%84%E0%B8%93%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%B2" rel="noopener noreferrer" target="_blank">‘บางกอกคณิกา’</a> ซีรีส์ฟอร์มยักษ์เรตติ้งสูงจากช่อง One31 ที่หยิบเอาชีวิตของเหล่าโสเภณีแห่งหอบุปผชาติในยุคสมัยที่ยังไม่มีการเลิกทาส มาตีแผ่ให้เห็นถึงความรู้สึกนึกคิดของพวกเธอ ที่ล้วนแต่เป็น ‘มนุษย์’ ธรรมดาคนหนึ่ง มีเลือด มีเนื้อ มีหัวใจ มีความรู้สึก และมีความฝัน ผ่าน 3 สาวตัวละครหลัก กุหลาบ โบตั๋น และเทียนหยด โดยหนึ่งประเด็นในตอนจบที่เรียกเสียงชื่นชมและทำให้หลายคนลุกขึ้นปรบมือให้กับการแสดงอันทรงพลังของ ชาร์เลท วาศิตา ผู้รับบท เทียนหยด และวิธีเล่าเรื่องของคนเขียนบทและผู้กำกับ คือฉากที่เทียนหยดยืนยันว่าลูกที่เกิดขึ้นมาจากการถูก<a href="https://mirrorthailand.com/tags/%E0%B8%82%E0%B9%88%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%B7%E0%B8%99" rel="noopener noreferrer" target="_blank">ข่มขืน</a>นี้ เป็นก้อนความทรงจำอันเลวร้าย ที่ท้ายที่สุด สิ่งที่ทำให้เธอกลับมามีรอยยิ้มหลังจากทุกข์ทรมานอยู่พักใหญ่ คือการที่เธอ ‘แท้งลูก’เรียกได้ว่าตัวละครเทียนหยด ชวนให้คนดูเอาใจช่วยตั้งแต่ตอนแรก เพราะเธอคือเด็กที่ถูกเลี้ยงมาในโรงโสเภณี แต่ไม่ได้อยากเป็นโสเภณี เธอทั้งพยายามหนี พยายามร้องขอ และพยายามต่อสู้ แต่ท้ายที่สุดเธอก็ยังคงไม่รอดพ้นจากสิ่งที่ต้องเผชิญในฐานะทาสคนหนึ่ง เธอถูกประมูลพรหมจรรย์ไปโดยขุนณรงค์ ที่ถูกขนานนามว่าขุนวิปริต เพราะชื่นชอบการมีเซ็กซ์แบบรุนแรงและมักซื้อโสเภณีไปบำบัดความใคร่ร่วมกับทาสในเรือนเป็นประจำ ไม่เพียงแต่ถูกข่มขืน มิหนำซ้ำเทียนหยดยังตั้งท้องขึ้นมา และท้ายที่สุดซีรีส์ก็เลือกให้เธอแท้งลูก โดยคนที่ข่มขืนเธอนั่นเองเป็นคนทำร้ายเธอจนแท้ง&nbsp;<img src="https://media.thairath.co.th/image/p1V2uva4v0wZpaKykewORnZ5o9oTAxCLur7fr0vuEEulWMe9vA1.jpeg" data-id="101621" data-url="https://media.thairath.co.th/image/p1V2uva4v0wZpaKykewORnZ5o9oTAxCLur7fr0vuEEulWMe9vA1.jpeg" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib">นี่ถือเป็นการเล่าเรื่องของการ <a href="https://mirrorthailand.com/tags/%20%E0%B8%97%E0%B8%B3%E0%B9%81%E0%B8%97%E0%B9%89%E0%B8%87" rel="noopener noreferrer" target="_blank">‘แท้ง’</a> ในยุคสมัย ร.5 ซึ่งการทำแท้งยังเป็นความผิดบาปอันเลวร้ายออกมาได้อย่างน่าชื่นชมบนสื่อกระแสหลัก โดยไม่จำเป็นต้อง romanticize สัญชาตญาณความเป็นแม่ที่จะต้องรักหรือผูกพันกับก้อนเนื้อในครรภ์ทุกกรณี และแม้เทียนหยดจะไม่ได้ตัดสินใจลงมือทำเอง แต่การที่เธอ ‘ยินดี’ กับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็ชวนให้ผู้ชมในวงกว้างได้ตระหนักถึงสิทธิเนื้อตัวร่างกาย และย้ำว่านี่เป็นอีกหนึ่งทางเลือกที่เกิดขึ้นได้ และส่งผลดีในระยะยาวต่อตัวเธอเองด้วย&nbsp;ไม่เพียงเท่านั้น บางกอกคณิกายังสื่อสารอย่างตรงไปตรงมาว่าเซ็กซ์ที่เกิดจากการบังคับใจนั้นคือความรุนแรง และคือการข่มขืน ไม่สามารถมองเป็นความโรแมนติกได้เลย ซึ่งฉีกภาพจำละครหลายเรื่องที่ผ่านมา ที่ยังมองว่าการข่มขืนสามารถจบลงด้วยความรักได้ ซึ่งน่าสนใจที่แม้ซีรีส์จะสื่อชัดเจนว่าเทียนหยดถูกข่มขืนจนตั้งท้อง แต่หลังจากที่ขุนณรงค์รู้ว่าเธอตั้งท้องเขาก็ดีใจ และเริ่มทำดีกับเทียนหยดอยู่บ้าง พยายามยื้อชีวิตเธอ หรือกระทั่งยื่นข้อเสนอจ้างให้เธอคลอดลูกให้ (เขาเคยพูดไว้ชัดเจนว่าจะเลี้ยงเทียนหยดไว้เป็นทาสเพื่อออกลูกให้สัก 3-4 คน) จุดนี้กลับทำให้มีผู้ชมจำนวนหนึ่ง ‘ฟิน’ ในเคมีของ 2 คนนี้เสียอย่างนั้น และอยากให้เทียนหยดคู่กับขุนณรงค์ บ้างก็อยากให้เทียนหยดยอมจำนนต่อเขาไป ซึ่งนี่ไม่ต่างอะไรกับการลดทอนความรุนแรงที่เหยื่อต้องเผชิญ เพราะแม้ผู้กระทำจะกลับมาทำดีด้วยในภายหลังสักแค่ไหน ก็ไม่ได้แปลว่าบาดแผลที่เคยเกิดขึ้นจะถูกทำให้หายไปได้เลย“การที่กูรู้ว่าในท้องของกูมีลูกของมึงอยู่ ภาพวันที่มึงข่มขืนกูมันกลับเข้ามาในหัวกู ในท้องของกูไม่ใช่ลูกมึง แต่เป็นก้อนความทรงจำอันเลวร้ายของชีวิตกู” นี่คือคำยืนยันของเทียนหยดฉากที่เทียนหยดยิ้มออกมาอย่างดีใจ เมื่อเห็นเลือดที่ไหลลงเต็มขา จึงเป็นสัญลักษณ์ของการทวงคืนอิสรภาพคืนมาได้สำเร็จ เป็นบทสรุป และจุดเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเธอที่จะได้กลับไปทำตามฝัน และมีความสุขได้อีกครั้งบางกอกคณิกา จึงเป็นซีรีส์ที่สื่อสารเรื่องการข่มขืนและการทำแท้งออกมาได้เหมาะกับยุคสมัย เป็นอีกครั้งที่ช่วยกรุยทางให้สื่อกระแสหลักพูดเรื่องนี้ได้อย่างตรงไปตรงมาและผ่าเผย สอดคล้องไปกับการตระหนักรู้เรื่องสิทธิในเนื้อตัวร่างกายของคนในสังคม และกฎหมายทำแท้งที่ก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งไม่ใช่เพียงกรณีข่มขืน แต่ทุกกรณีก็ควรเป็นสิทธิที่ผู้ตั้งครรภ์ควรได้ตัดสินใจเอง และที่สุดแล้วอคติลบๆ ต่อผู้ที่ผ่านการทำแท้งมาก็ควรหมดไปเสียที เพราะนั่นไม่ใช่ร่างกายของคุณ แต่นั่นเป็นร่างกายของเขา และแต่ละคนต่างมีความพร้อมหรือปัจจัยในชีวิตไม่เหมือนกัน ไม่ควรมีใครต้องถูกตัดสินหรือถูกตีตราด้วยศีลธรรมของคนอื่นอีกแล้วจริงๆ&nbsp;

Ramisha Sattar ศิลปินเชื้อสายปากีฯ 
ผู้เป็นทั้งเพื่อนรักและเป็น ผู้อยู่เบื้องหลัง
วิชวลปังๆ ของ Chappell Roan

ในยุคแห่ง Diversity & Inclusion ที่โลกต่างโอบรับความแตกต่างหลกหลาย ‘ยืดเปล่า’ (YUEDPAO) แบรนด์เสื้อผ้าที่เกิดขึ้นภายใต้บริษัท เริ่มใหม่ จำกัด ที่ขับเคลื่อนโดยคนรุ่นใหม่มาโดยตลอด จึงขอ Embrace ความหลากหลายผ่านภาพยนตร์สารคดีสั้น ‘รักเรา…ยืดแต่ไม่ย้วย’ นำเสนอเรื่องจริงของความรักแห่งยุคจากคู่รัก 7 คู่ที่เต็มไปด้วยความแตกต่างผ่านหลากหลายมุมมอง รวมถึงแง่มุมของการข้ามผ่านอุปสรรคต่างๆ ที่สะท้อนความสัมพันธ์ ‘ยิ่งยืด ยิ่งพอดี’ เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองให้กับความรักเท่าเทียม จากกฎหมายสมรสเท่าเทียมที่กำลังจะมีผลบังคับใช้ในเร็วๆ นี้ 

‘รักเรายืดแต่ไม่ย้วย’ ภาพยนตร์สารคดีสั้นบอกเล่าความรักหลากเฉดสีของ 7 คู่รักในยุคแห่งความหลากหลาย จากแบรนด์ ‘ยืดเปล่า’

CLAMP สตูดิโอนักวาดมังงะหญิงล้วนที่ยืนระยะการทำงานมากว่าสามทศวรรษแล้ว ในช่วงเดือนกรกฎาคม-กันยายนที่เพิ่งผ่านมา มีนิทรรศการเฉลิมฉลองครบรอบ 35 ปีของ CLAMP กลุ่มศิลปินหญิง 4 คนที่สร้างสรรค์มังงะหลากหลายประเภทในหลากหลายแนว ทั้งการ์ตูนสำหรับเด็กผู้ชาย และเด็กผู้หญิงที่ The National Art Center โตเกียว

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

VDO

CONVERSATION

MIRROR50

PR-NEWS

Films

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

PATCHSITA PAIBULSIRI

RELATED

HOT TOPICS