ถูกสาปให้เชียร์พระรองตลอดไป แม้เปอร์เซ็นต์ที่เขาจะคู่กันจะเป็นศูนย์ก็เถอะ 

Second Lead Syndrome อาการเชียร์พระรอง ที่อาจบอกความต้องการลึกๆ ของเราต่อความสัมพันธ์

เหมือนบุญมีแต่กรรมบัง รู้อยู่เต็มอกเวลาดูซีรีส์ว่า ยังไง๊ ยังไง นางเอกก็ต้องคู่กับพระเอกอยู่วันยังค่ำ แต่ไม่รู้ทำไม ใจเจ้ากรรมถึงได้เต็มใจกระโดดลงเรือพระรอง-นางเอกอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ถูกสาปให้เชียร์พระรองตลอดไป แม้เปอร์เซ็นต์ที่เขาจะคู่กันจะเป็นศูนย์ก็เถอะ ซึ่งเจ้าอาการหลงรักพระรอง นั้นมีคนเป็นเยอะ ถึงขนาดที่ว่ามีการบัญญัติศัพท์ขึ้นมาจริงจังเพื่อใช้กันในหมู่แฟนซีรีส์ทั้งในเกาหลีใต้ และทั่วโลกว่า Second lead syndrome หรือ Seo beu byeong (서브병) ที่ไม่ได้หมายถึงโรคที่ต้องรักษาโดยแพทย์ แต่ต้องรักษาใจตัวเองกันไปนะ เพราะยังไงตอนจบเราก็ต้องอกหัก แง งั้นเราลองมาดูสาเหตุของการเป็น Second lead syndrome หรือ อาการหลงรักพระรอง ไปพร้อมๆ กันไหม ว่าเบื้องลึกเบื้องหลังมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมหลายคนถึงตกหลุมนี้เข้าอย่างจัง แม้ผู้กำกับจะวางไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่าคนนี้น่ะพระรอง แต่ทำไมเราถึงเชียร์ให้เขาเป็นพระเอกกันให้ได้ - พระรองทำดีกับนางเอกทั้งแบบทำให้รู้ตัว และไม่รู้ตัว ซึ่งแม้นางเอกจะไม่เห็นทุกการกระทำแต่ ‘เรา’ aka คนดู เห็นไง! สังเกตไหมว่าผู้กำกับแทบทุกเรื่องมักวางตัวละครพระรองมาให้เป็นคนแสนดีเป็นทุนเดิม แม้บางพระรองจะมีลักษณะแบดบอย แต่ยังไง ก็ต้องมีภูมิหลังที่ทำให้คนดูเห็นใจ และรู้ว่า อ๋อ คนนี้เนื้อแท้เขาเป็นคนดีจังเลยนะ และการฉายภาพให้เห็นเฉพาะความดีของพระรองมากกว่าความแย่ ที่ซีรีส์จะไม่ค่อยฉายให้เห็น นั่นก็ทำให้คนดูอย่างเราเห็นแต่ความดี และตกหลุมรักเขาได้ง่าย ต่างจากพระเอกที่อาจฉายทุกมิติตัวละคร จนบางครั้งเราอาจจะชอบบ้าง ไม่ชอบบ้าง เขินบ้าง หมั่นไส้บ้างในบางนิสัย หรือบางคนก็เชียร์พระเอกนะ แต่พอเห็นพระรองที่ทำดีกับนางเอกทั้งต่อหน้า และลับหลัง ก็แอบหวั่นไหวย้ายทีม เพราะสุดท้ายมนุษย์เราแทบทุกคน ต่างชอบให้คนมาทำดีด้วยทั้งต่อหน้า และลับหลัง ต่างจากพระเอกที่ส่วนใหญ่มักจะทำดีแบบต่อหน้าไปเลยโต้งๆ แถมมุมที่พระรองแอบทำให้นางเอกลับหลัง ไม่ว่าจะการซัพพอร์ต เสียสละ หรือช่วยเหลือบางอย่าง มันมักจะน่ารักเกินต้านจนเราคิดว่า ถ้ามีคนมาทำแบบนี้กับเราด้วย คงจะเขินแย่ ซึ่งพฤติกรรมแบบนี้ล้วนเป็นดีเอ็นเอที่อยู่ในตัวพระรองไปเต็มๆ - พระรอง ถ้าไม่เพอร์เฟกต์เหมือนในนิยายไปเลย ก็เข้าถึงง่ายไปเลยเหมือนคนในชีวิตจริง บางครั้งตัวเราเองอาจจะตั้งสเปกไว้ 1234 แต่สุดท้ายหลายคนก็แทบจะไม่ได้แฟนตรงสเปกเท่าไร เราเห็นนางเอกหลายคนมักบอกตัวเองว่าไม่ชอบผู้ชายแบบนั้น แบบนี้ ซึ่งสักข้อที่นางเอกตั้งไว้ว่าไม่ถูกใจ มักจะไปตรงกับสิ่งที่พระเอกเป็น แม้แต่ในบางเรื่องที่นางเอกตัดสินใจจะมูฟออนจากพระเอก เพราะเหตุผลนั้นเหตุผลนี้ แต่ยังไงก็กลับไปหาเขาอยู่ดี (ถ้าไม่ใช่ละคร เราก็อาจบอกได้ว่ามันเป็น Toxic Relationship อย่างหนึ่ง ฮ่าๆ) ตัดภาพไปที่พระรอง คนดูอย่างเราเห็นความน่ารักจัดเต็มของเขา และส่วนมากจะดูเป็นคนในอุดมคติ เพอร์เฟกต์หัวจรดเท้า หล่อ รวย นิสัยดี และคลั่งรักเรา ซึ่งสิ่งนี้ลึกๆ แล้วหลายคนก็อยากมีแฟนแบบนั้น แม้จะเป็นแฟนในจินตนาการที่เราเอื้อมไม่ถึง แต่ก็อยากเชียร์ให้นางเอกเอื้อมถึงไง! กับคาแรกเตอร์อีกแบบที่ตกคนดูอย่างเราได้เสมอคือคนที่ ‘เข้าถึงง่าย’ และดูมีอยู่ในชีวิตจริง เช่น ความเฟรนด์ลี่ เป็นมิตร นิสัยดี มีความพยายาม คาแรกเตอร์ไม่ดูเว่อร์เกินไป ดูเป็นคนระดับเดียวกันที่จะคบกับเราได้จริงๆ แถมไม่มีข้อบกพร่องให้เห็นแทบสักเรื่อง และถ้าสังเกตดีๆ ในยุคนี้ก็เริ่มเห็นความพยายามที่จะสลับคาแรกเตอร์ พระเอกกับพระรองมากขึ้น จากที่เคยให้พระเอกดูเป็นหนุ่มเพอร์เฟกต์ตลอดเวลา กลายเป็นคนเข้าถึงง่ายแบบพระรอง เพื่อตกคนดูมากขึ้น แต่ถึงอย่างนั้น คนที่ชอบความเพอร์เฟกต์บางส่วนก็ยังจะเชียร์พระรองในลุคที่เพอร์เฟกต์อยู่ดี เพราะเราแทบไม่เห็นมุมนิสัยไม่ดีต่อนางเอกในคาแรกเตอร์พระรองแบบที่พระเอกทำเลยยังไงล่ะ - หรือความสัมพันธ์ที่รู้ตอนจบ มันไม่เวิร์กสำหรับบางคน? ตั้งแต่ก่อนฉายซีรีส์ หรือแม้กระทั่งกำลังฉายอยู่ เราอยู่กันอยู่แล้วว่า end game ของนางเอก ต้องจบที่พระเอก (ไม่รวมเรื่องที่ให้เดาพระเอกเองนะ) นั่นแปลว่าไม่ว่าพระรองจะแสนดีให้ตาย สุดท้ายนางเอกก็ต้องเลือกพระเอก และแม้จะมีอุปสรรคอะไรที่อาจจะขัดใจคนดูก็เถอะ นางเอกก็ต้องวนกลับไปหาพระเอกอยู่ดี ซึ่งสิ่งนี้แหละ ที่ทำให้หลายคนขัดหูขัดตากับความสัมพันธ์ของพระ-นาง แล้วอยากดันให้พระรองเป็นพระเอกแทน เพราะความสัมพันธ์ที่ไม่ว่ายังไงก็ต้องจับมือกันไปสู่ฝั่ง แม้จะมีอุปสรรคมากั้นไว้ มันดูจะนิย๊าย นิยายไปสักหน่อย และถ้ามองดีๆ ก็เหมือนบังคับให้นางเอกต้องเลือกคนนี้เท่านั้น ทั้งที่ถ้าเป็นชีวิตจริงของคู่รัก ถ้ามันไม่เข้ากันจริงๆ ยังไงก็เลิกกันไปแล้ว เช่น นางเอกโดนกีดกันจากครอบครัวพระเอก ความเป็นจริงหลายคนก็เลือกที่เลิก หรือนิสัยโกหกนางเอก เพราะไม่อยากให้ไม่สบายใจ สิ่งนี้ถ้าสะสมไปในความสัมพันธ์ก็อาจทำให้ไม่เฮลตี้ได้ แถมหลายคนก็ตั้งปณิธานว่าไม่ชอบผู้ชายโกหก แต่ทำไมทีมพระเอกหลายคน ถึงยอมให้พระเอกโกหกได้ล่ะ? หรือแม้กระทั่งพระเอกเจ้าชู้ โลเล ไม่ชัดเจนสักที นี่ก็เป็นคุณสมบัติที่หลายคนไม่อยากจะให้อภัยแฟนในชีวิตจริงของตัวเองสักคน ซึ่งหากสลับนิสัยไม่ดีของพระเอกมาโผล่มาให้เห็นในคาแรกเตอร์พระรองแทน ส่วนใหญ่ในเรื่องนั้นๆ คนดูก็มักจะเชียร์พระเอกมากกว่า นั่นแปลว่าเราแค่ไม่อยากเห็นนางเอกเสียใจ หรือแทนตัวเองประหนึ่งว่าเป็นนางเอกนั่นแหละ - ลึกๆ แล้วบางคนอยากมีคนมาชอบมากกว่า 1 คน ในชีวิตจริงมีหลายคนที่อยากถูกรัก ถูกชอบ ถูกทำดีด้วย ยิ่งเป็นสังคมที่ให้ค่ากับคนป๊อปๆ ฮอตๆ ก็จะยิ่งเห็นว่าคนที่ไม่ได้เป็นที่นิยมมากนัก จะไม่ค่อยมีคนสนใจ ซึ่งส่วนมากนางเอกของเราก็จะเป็นคนธรรมดาที่ไม่ได้มีคนมาชอบ แล้วพออยู่มาวันหนึ่งมีคนมาชอบพร้อมกัน 2 คน ทำให้คนดูอย่างเรารู้สึกดีใจไปกับนางเอกด้วยว่า ในที่สุดเธอก็จะได้มีคนรักเหมือนคนอื่นสักทีนะ ยิ่งถ้าเป็นคนที่รู้สึกว่าอยากมีคนมาชอบมากกว่า 1 คน เพื่อจะได้รู้สึกมีความมั่นใจเพิ่มขึ้นว่าเราก็มีอะไรดี มีคนเห็นคุณค่าเรา ก็จะยิ่งรู้สึกอินตามเรื่องราวของนางเอกได้ง่ายๆ ซึ่งความเป็นจริง ถึงจะไม่มีผู้ชายมาชอบก็ไม่ได้ทำให้คุณค่าของตัวเองลดลงแม้แต่น้อย แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะมอบพลังบวกให้กับตัวเองได้ ส่วนอีกด้าน ลึกๆ แล้วบางคนอาจจะเชียร์ทั้งพระเอก ทั้งพระรองให้ลงเอยกับนางเอก เพราะชอบความสัมพันธ์แบบ Polyamory หรือ การมีคนรักหลายคน ที่ในชีวิตจริงบางคนไม่สามารถทำได้เพราะคนรักไม่คอนเซนต์ หรือเป็นความปราถนาลึกๆ ที่อยากมีแต่ไม่กล้ามี เลยอยากให้นางเอกคบผู้ชายสองคนไปเลยแม่ เพราะว่ากันตามตรงความสัมพันธ์มีแฟนมากกว่า 1 คน ไม่ได้ผิดอะไร ถ้าทุกฝ่ายในความสัมพันธ์ตกลงร่วมกันได้ หรือจริงๆ ที่วิเคราะห์มาทั้งหมดอาจจะไม่ตรงใจบางคนเลยสักข้อก็เป็นได้ บางคนอาจจะชอบแค่เพราะ ‘หล่อ’ ตรงใจมากกว่าพระเอก แค่นั้นเลย ท้ายที่สุดแล้ว อินซีรีส์น่ะอินได้ แต่อย่าเศร้า อย่าดาวน์ไปหลายวันมาก เพราะทั้งหมดที่ดูน่ะ เป็นแค่เรื่องสมมติ ส่วนความสัมพันธ์ในชีวิตจริง เรากำหนดเองได้ และเลือกพระรองให้เป็นพระเอกในชีวิตจริงได้เสมอนะจ๊ะ : )

นับว่าเป็นคำตอบที่ร้อนแรงไม่แพ้ตัวภาพ เมื่อนักแสดงสาว คริสเต็น สจ๊วต (Kristen Stewart) ตอกกลับถึงกรณีภาพถ่ายสุดวาบหวามของเธอบนปกนิตยสาร Rolling Stone ที่ทำให้เกิดเสียงวิจารณ์กระหน่ำว่าดูแรงเกินเบอร์

Kristen Stewart ตอบกลับถึงคนที่วิจารณ์ภาพของเธอบนปก Rolling Stone

คริสเตน ดันสต์ (Kirsten Dunst) คือนักแสดงหญิงอีกหนึ่งคนที่อาจพูดได้เต็มปากว่าเกิดและโตมาในอ้อมแขนของฮอลลีวูด ทว่าตั้งแต่เธอเริ่มแสดงหนังเรื่องแรกในวัย 6 ขวบ หนึ่งปัญหาที่เธอยืนยันว่ามีมาตลอดก็คือความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ระหว่างนักแสดงหญิงกับนักแสดงชาย

คริสเตน ดันสต์ (Kirsten Dunst) อีกหนึ่งนักแสดงที่ยืนยันถึงรายได้ที่ไม่เคยมีคำว่า ‘เท่าเทียม’ ระหว่างนักแสดงหญิงกับนักแสดงชายในฮอลลีวูด

สำหรับเราที่ลองหยิบ Buffy The Vampire Slayer มาดูอีกครั้งด้วยเลนส์ของยุคสมัยปัจจุบันก็พบว่ามันเป็นซีรีส์ที่ ‘Woke’ มาก่อนกาล ในความพยายามส่งเมสเสจพลังหญิงด้วยการสร้างเฟมินิสต์ไอคอนสักคนเพื่อต่อสู้กับแนวคิด ‘Misogynist’ ในแง่มุมต่างๆ

27 ปี ‘Buffy The Vampire Slayer’ มือปราบแวมไพร์ผู้ต่อสู้กับแนวคิด Misogynist ผ่านมุมอ่อนแอในตัวเอง และยืนยันเรื่องพลังหญิงผ่าน ‘ทางเลือก’ ที่มีต่อเรื่องเซ็กซ์

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

CONVERSATION

VDO

Films

Second Lead Syndrome อาการเชียร์พระรอง ที่อาจบอกความต้องการลึกๆ ของเราต่อความสัมพันธ์

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

PATCHSITA PAIBULSIRI

RELATED

HOT TOPICS