ภาพหนึ่งที่เด่นชัดของความเป็น ‘แม่เอเชียน’ และหนังก็เล่าออกมาได้อย่างเรียบง่ายแต่ชัดเจน

Everything Everywhere All at Once เดิมพันที่เสี่ยงที่สุดสำหรับผู้หญิง คือการอุทิศชีวิตเป็นเมียและแม่

*มีการเปิดเผยเนื้อหาสำคัญของหนัง นอกจากลีลาของหนังและความเพี้ยนที่ดีสุดขั้ว อีกแง่มุมที่เราสนใจจาก Everything Everywhere All at Once คือการบอกเล่าชีวิตของผู้หญิงเอเชียนพลัดถิ่นในฐานะแม่และเมีย ที่ทั้งซับซ้อนและเต็มไปด้วยแรงกดดัน จากตัวเอง สังคม และครอบครัว ซึ่งหนังตีประเด็นนี้ได้น่าประทับใจ และมิเชล โหย่ว รวมถึง สเตฟานี ซู ก็ถ่ายทอดออกมาได้ดีงามเหลือเกิน ภาพหนึ่งที่เด่นชัดของความเป็น ‘แม่เอเชียน’ และหนังก็เล่าออกมาได้อย่างเรียบง่ายแต่ชัดเจน คือความเคร่งครัด บีบบังคับทั้งชีวิตตัวเองและลูก เพื่อให้ครอบครัวรอดอยู่ได้ในโลกทุนนิยม และสามารถธำรงไว้ซึ่งความเป็นครอบครัวในอุดมคติ ขณะเดียวกันก็ลืมโอบกอดลูก ลืมโอบกอดตัวเอง ลืมโอบกอดครอบครัว ลืมที่จะเงียบและฟังกัน อีกภาพที่เด่นชัดควบคู่กันคือการอุทิศตนให้กับครอบครัวจนละทิ้งความฝัน ละทิ้งทักษะพิเศษต่างๆ ของตัวเองไป พวกเธอไม่ทำสิ่งใดนอกจากทำงานตรงหน้า หาเงินและประคองครอบครัวให้ได้ไปต่อ ทั้งที่จริง หากไม่ต้องมีเงื่อนไข หรือข้อจำกัดต่างๆ พวกเธอเป็นได้อีกหลายอย่าง เป็นนักแสดง นักร้อง เป็นผู้เชี่ยวชาญสกิลเฉพาะทางจากการฝึกฝนทุ่มเททั้งชีวิต ขณะที่ในจักรวาลหลักของหนังนั้น เธอเลือกใช้ชีวิตเป็นเพียงเมีย แม่ และลูกสาว ที่แทบจะล้มเหลวและเกือบยอมแพ้กับชีวิต<img src="https://media.thairath.co.th/image/PGtwbXuczTArMZgVlTGnp1V2hDVU4s1a2h8GHeJV5wbdnOMUPge9vA1.jpg" data-id="100419" data-url="https://media.thairath.co.th/image/PGtwbXuczTArMZgVlTGnp1V2hDVU4s1a2h8GHeJV5wbdnOMUPge9vA1.jpg" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib">ประโยคหนึ่งที่ตราตรึงใจเราก็คือ “แม่สามารถไปได้ทุกที่ เป็นได้ทุกอย่าง ทำไมถึงเลือกติดอยู่ที่นี่” เป็นประโยคที่ลูกสาวถามแม่ตัวเองออกไปในตอนท้ายของหนัง ซึ่งนี่อาจเป็นคำถามที่ลูกสาวเอเชียนหลายคนมีต่อแม่ของตัวเอง และพานทำให้เรานึกถึงอีกหนึ่งเรื่องเล่าถึงความเป็นแม่เอเชียนและลูกสาวอย่าง Crying in H Mart โดยมิเชลล์ ซอเนอร์ (นักร้องนำวง Japanese Breakfast) ที่เขียนถึงแม่ชาวเกาหลีที่เพิ่งล่วงลับไปของเธอ และถ่ายทอดออกมาอย่างซื่อสัตย์ กินใจ จนกลายเป็นหนังสือขายดีติดอันดับในอเมริกาอย่างยาวนาน มิเชลล์เอง เคยตั้งคำถามกับแม่ตัวเองที่เลือกแต่งงานกับพ่อซึ่งเป็นชาวอเมริกัน เลือกจากบ้านและครอบครัวที่เกาหลีใต้มาอยู่อีกซีกโลก งานหลักของแม่คือการเป็นแม่บ้านเต็มตัว และไม่มีสิ่งอื่นใดในชีวิตแม้แต่งานอดิเรก ซึ่งมิเชลล์ในฐานะลูกสาวเองเคยออกความเห็นว่า “ไม่เฟมินิสต์เอาเสียเลย” ทั้งยังเคยตั้งคำถามว่า มันเป็นไปได้ด้วยหรือที่คนคนหนึ่งจะไม่มีความฝันในชีวิต และลงเอยกับการเป็นเพียงแม่บ้านในบ้านหลังหนึ่งเท่านั้น และคล้ายคลึงกัน ประเด็นน่าสนใจจาก Everything Everywhere All at Once จึงเป็นการเล่าถึงชีวิตอย่างนี้ ชีวิตของผู้หญิงเอเชียนหลายคนที่ตัดสินใจจากบ้านไปอยู่ต่างประเทศกับสามี กับครอบครัว พวกเธอต้องสู้เพื่อจะอยู่รอด ขณะที่ใจก็ไม่สามารถละวางจากรากเหง้าของตัวเองได้ จนกระทั่งมีลูกสาว ที่ได้เติบโตในบ้านเมืองใหม่ ถูกหล่อหลอมความคิดจากสังคมตะวันตก จนไม่ลงรอยกับผู้เป็นแม่ผู้เติบโตมาอีกแบบ เราจึงอาจบอกได้ว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดของแม่ชาวเอเชียน ก็คือลูกสาวที่ไม่เหมือนตัวเอง ลูกสาวที่ตัดกันยังไงก็ไม่ขาด ได้แต่ทำร้ายกันไปเรื่อยๆ และสิ่งที่พรากเธอไปจากชีวิตและความเป็นไปได้ต่างๆ ก็คือการแต่งงานมีครอบครัว ซึ่งไม่ได้มีเพียงแต่ Happy Ending รออยู่ แต่กลับกลายเป็นความเสี่ยงสำคัญในชีวิตใครสักคนว่าผลจะออกมาเป็นแบบไหน เมียคนนั้น แม่คนนั้น จะได้ใช้ชีวิตของตัวเองอีกหรือเปล่า การวิพากษ์การเป็นแม่บ้าน เป็นเมีย เป็นแม่ เกิดขึ้นในช่วงหนึ่งของการพูดเรื่องสิทธิสตรี ประเด็นสำคัญของมันคือการที่ผู้หญิงพาตัวเองเข้าไปอยู่ในบทบาทนั้นๆ จากแรงกดดันของระบบชายเป็นใหญ่ หรือร้ายยิ่งกว่าคือหลายคนถูกบีบบังคับกลายๆ ด้วยซ้ำ โดยเฉพาะจากค่านิยมที่ว่าชีวิตผู้หญิงจะสมบูรณ์ได้ด้วยการสร้างครอบครัวที่ ‘สมบูรณ์’ เท่านั้น ขณะเดียวกันก็ทำให้ตัวเองขาดอำนาจในการเงิน ขาดอำนาจในการตัดสินใจเลือก ขาดเสรีภาพในการใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองต้องการจริงๆ<img src="https://media.thairath.co.th/image/PGtwbXuczTArMZgVlTGnp1V2hs1a2hmoXom0oJ2O1ysRZmAy3we9vA1.jpg" data-id="100419" data-url="https://media.thairath.co.th/image/PGtwbXuczTArMZgVlTGnp1V2hs1a2hmoXom0oJ2O1ysRZmAy3we9vA1.jpg" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib">ขณะเดียวกันมีเสียงจากอีกด้านหนึ่งที่สะท้อนว่า ตราบใดที่พวกเธอเลือกและจัดการชีวิตของตัวเองได้ เจอสมดุลให้ไปต่อได้ มีคู่ที่เข้าใจเรื่องสิทธิและซัพพอร์ตกัน คนอื่นก็ไม่มีสิทธิจะไปร้องขอให้เธอเปลี่ยนทางเลือกของตัวเองหรือเปล่า? บรรดาลูกสาว ทั้งจอยใน จาก Everything Everywhere All at Once รวมถึงมิเชลล์ ซอเนอร์ ผู้เขียน Crying in H Mart ในภายหลังเธอก็ได้ค้นพบว่าการเป็นแม่บ้าน ก็เป็นอาชีพหนึ่งที่หากได้รับสิ่งตอบแทนที่ตัวเธอเองแฮปปี้ นั่นก็ไม่ใช่การลดทอนคุณค่าในตัวเองแต่อย่างใด และการอุทิศตนของเธอก็ไม่ควรถูกดูหมิ่นดูแคลน ควรได้รับความเข้าอกเข้าใจ โดยเฉพาะจากคนเป็นลูกสาว ท้ายที่สุด หนังก็ยังหวานพอที่จะบอกกับเราว่า ทุกชีวิต ต่อให้พังแค่ไหนก็ยังคงมีความหวัง และแม้ครอบครัวจะเป็นส่วนหนึ่งที่พรากชีวิตไปจากคุณ แต่สุดท้ายครอบครัวนั่นเองก็คือเบาะนุ่มๆ และสามารถเป็นที่พักพิงสุดท้ายให้คุณได้เช่นกัน แต่อย่างไรก็ตามเราคงต้องไม่ลืมว่า ไม่ใช่ทุกครอบครัวจะเป็นอย่างในหนังและลงเอยด้วยความเข้าใจกันได้ หลายครอบครัวยังมีปัญหาที่ฝังลึก แก้ไม่ได้ สะสมถมทับกันมาหลายเจเนอเรชัน ดังนั้นในมุมมองของ Mirror Thailand การตัดสินใจแต่งงาน เป็นเมีย เป็นแม่ ก็ยังคงเป็นความเสี่ยงครั้งใหญ่ในชีวิตผู้คน ขณะเลือกยังควรทบทวนให้ถี่ถ้วน ว่านี่คือสิ่งที่ชีวิตต้องการจริงไหม และหากเลือกแล้วไม่เวิร์ก เราก็อยากสนับสนุนให้ลองเปลี่ยนทางเลือกหากทำได้ เพราะอย่างที่เอวาลีนเองได้ค้นพบในที่สุด ว่าจริงๆ แล้วเธอจะเป็นอะไรก็ได้ จะไปไหนก็ได้นี่นา

ToGetHer เรียลลิตี้หาคู่เดทเลสเบี้ยนรายการแรกของเกาหลีใต้ ที่มาพร้อมคำอธิบาย “เมื่อผู้หญิงตกหลุมรักผู้หญิง เรื่องราวความรักที่แท้จริงจึงเริ่มต้นขึ้น” มีคนเกาหลีใต้จำนวนไม่น้อยที่เข้ามารับชมรายการ LGBTQ+ แม้ในทางสาธารณะ ประเทศจะไม่ได้เปิดกว้างเรื่องความหลากหลายทางเพศเท่าที่ควร

ไม่ว่าจะเดทจริงหรือไม่ แต่เลสเบี้ยนเกาหลีใต้มีอยู่จริง! ToGetHer เรียลลิตี้หาคู่เดท ‘เลสเบี้ยน’ รายการแรกของเกาหลีใต้ ที่คนในคอมมูนิตี้ภูมิใจที่จะบอกว่าตัวเองชอบผู้หญิง หักล้างวาทกรรมลบตัวตน “เกาหลีไม่มีเกย์”

ระหว่างขึ้นรับรางวัลปาล์มทองคำเกียรติยศที่เทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ 2025 เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ในวัย 81 ปี โรเบิร์ต เดอ นีโร (Robert De Niro) นักแสดงอาวุโสแห่งฮอลลีวูด ได้ก้าวขึ้นมารับรางวัลพร้อมกล่าวสุนทรพจน์อัน เรียกประธานาธิบดีสหรัฐฯโดนัลด์ ทรัมป์ ว่าเป็น ‘ประธานาธิบดีผู้ไร้วัฒนธรรม’ และเป็น ‘ปรปักษ์ต่อวงการศิลปะ’ แสดงจุดยืนต่อต้านมาตรการการเก็บภาษีสุดโหดจากหนังต่างประเทศของประธานาธิบดีโดนัลด์ ทรัมป์  

สุนทรพจน์ของ ‘โรเบิร์ต เดอ นีโร’ นักแสดงวัย 81 ระหว่างขึ้นรับรางวัลเกียรติยศในเทศกาลหนังเมืองคานส์ แสดงจุดยืนต่อต้านมาตรการการเก็บภาษีหนังต่างประเทศของโดนัลด์ ทรัมป์  

"A Useful Ghost (ผีใช้ได้ค่ะ)" ภาพยนตร์ขนาดยาวเรื่องแรกของรัชฏ์ภูมิ บุญบัญชาโชค โดยบริษัท 185 Films ขึ้นแท่นเป็นภาพยนตร์ไทยเรื่องแรกที่คว้ารางวัลใหญ่ AMI Paris Grand Prize จากสาย Critics’ Week (Semaine de la Critique) เทศกาลภาพยนตร์นานาชาติเมืองคานส์ ครั้งที่ 78 มาครองได้สำเร็จ

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

VDO

CONVERSATION

MIRROR50

PR-NEWS

Films

Everything Everywhere All at Once เดิมพันที่เสี่ยงที่สุดสำหรับผู้หญิง คือการอุทิศชีวิตเป็นเมียและแม่

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

MIRROR TEAM

RELATED

HOT TOPICS