นอกจากหนังเรื่อง The Substance จะได้รับคำวิจารณ์ที่ดีเกินคาด เสียงชื่นชมอีกเสียงคงต้องยกให้กับฝีมือการแสดงแบบทุ่มสุดตัวของ ‘เดมี่ มัวร์’ (Demi Moore) 

ชื่อเสียง เหล้ายา และการกลับมารักตัวเองของ Demi Moore นักแสดงหญิงผู้เคยเป็นทาสมาตรฐานความงามสุดโต่งในฮอลลีวูดยุค 80s-90s 

นอกจากหนังเรื่อง The Substance จะได้รับคำวิจารณ์ที่ดีเกินคาด นับตั้งแต่เปิดตัวและคว้ารางวัลที่คานส์จนถึงเวลานี้ เสียงชื่นชมอีกเสียงคงต้องยกให้กับฝีมือการแสดงแบบทุ่มสุดตัวของ ‘เดมี่ มัวร์’ (Demi Moore) ที่ผู้คนต่างพร้อมใจลุกขึ้น Standing Ovation ยาวนานหลายนาทีให้กับเธอในแทบจะทุกรอบของการฉายไม่รู้ว่าเป็นความตั้งใจหรือไม่ที่บทนำในหนัง The Substance ซึ่งพูดถึงการต่อสู้ดิ้นรนของผู้หญิงคนหนึ่งในอุตสาหกรรมบันเทิงกับความร่วงโรยของสังขาร ถูกโยนมาให้รับกันพอดิบพอดีกับเดมี่ มัวร์ นักแสดงหญิงผู้กลับมาทำงานแสดงในรอบหลายปี&nbsp;เดมี่ มัวร์ แจ้งเกิดจากการเป็นหนึ่งในกลุ่มนักแสดงดาวรุ่งจากหนังวัยรุ่นสุดคลาสสิกเรื่อง St. Elmo’s Fire ที่โด่งดังอย่างมากเมื่อปี 1985 ด้วยคาริสมาที่มีทั้งความเซ็กซี่ขี้เล่นแบบ Feminine จ๋าๆ &nbsp;ขณะเดียวกันก็มีน้ำเสียงแหบพร่าและรูปร่างสตรอง บ่งบอกความแข็งแกร่งแบบ Masculine ในเวลาเดียวกัน&nbsp;มัวร์ดังเป็นพลุแตกไปอีกจากการแสดงใน Ghost (1990) ตามด้วยหนังโรแมนติก-ดราม่า Indecent Proposal (1993) จนถึงบทที่ท้าทายที่สุดอย่างการเป็นนักแสดงเปลื้องผ้าใน Striptease (1996) ทว่าบทที่เธอมักได้รับเหล่านั้นยิ่งชวนให้คนติดภาพจำว่าเธอเป็นนักแสดงหญิง ‘ตัวแรง’ เล่นแต่หนังแรงๆ ที่มีซีนอีโรติก ทั้งเปลือย ทั้งโชว์เนื้อหนัง และต้องขายความเซ็กซี่ กับความเป็น Male Gaze อยู่ตลอดเวลาตัดภาพมาที่ชีวิตจริงของนักแสดงหญิงผู้เริ่มต้นทำงานในวงการบันเทิงและประสบความสำเร็จในยุค 1980s ยุคเดียวกันกับฉากหลังของ The Substance ที่ถึงแม้ว่าชื่อเสียงและสังขารของมัวร์จะยังไม่ร่วงโรยอย่างในหนัง แต่มันกลับทำให้อาชีพนักแสดงเกือบทั้งชีวิตของเธอหมดไปกับการหมกมุ่นอยู่กับรูปลักษณ์ กับความรู้สึกว่า ‘ไม่ดีพอ’ ของตัวเอง&nbsp;เดมี่ มัวร์ เคยเขียนหนังสือเล่มหนึ่งเมื่อปี 2019 เปิดใจแบบหมดเปลือกถึงจุดต่ำสุดในชีวิตเธอหลายเรื่อง ตั้งแต่หย่าร้างกับอดีตสามีคนดัง บรูซ วิลลิส (Bruce Willis) เลิกรากับอดีตแฟนหนุ่ม แอชตัน คุชเชอร์ (Ashton Kutcher) จนถึงการติดเหล้าอย่างหนักตอนที่เธอกำลังมีชื่อเสียงสุดๆ ในยุค 80s ที่ทำให้เธอต้องเข้ารับการบำบัดระหว่างถ่ายหนังเรื่อง St. Elmo’s Fire จากความกดดันที่ถาโถม และยังต้องต่อสู้กับสิ่งที่เรียกว่า ‘มาตรฐานความงาม’ ไปพร้อมกัน จนส่งผลให้นักแสดงหญิงหลายคนในยุคเดียวกันรวมทั้งเธอ ต้องเผชิญกับภาวะหมกมุ่นอยู่กับรูปลักษณ์ ความรู้สึกเกลียดตัวเอง เพราะรู้สึกว่ายังดีไม่พอ จนยอมฉีกทึ้งร่างกายได้ไม่ต่างจากในหนัง The Substance เลย&nbsp;“จริงๆ ฉันไม่ได้คิดว่าตัวละคร Elisabeth Spakle ใน The Substance คือตัวฉันขนาดนั้นหรอกนะ เพราะนั่นคือภาพสะท้อนของผู้หญิงตัวคนเดียวที่โดดเดี่ยว ไร้ญาติขาดมิตร ตัดสินใจโดยลำพังว่าจะทำอย่างไรกับอาชีพการงานของตัวเอง ซึ่งสำหรับฉัน ฉันแยกออกจากตัวละครนี้โดยสิ้นเชิง แต่ขณะเดียวกัน ลึกลงไปแล้ว ความเจ็บปวดกับความรู้สึกของการถูกปฏิเสธที่ตัวละครตัวนี้ได้รับก็เป็นสิ่งที่ฉันเองเคยเจอมา แล้วฉันก็รู้ดีว่ามันท้าทายมากแค่ไหน” เดมี่ มัวร์ ให้สัมภาษณ์กับ The New York Times&nbsp;ถึงแม้ว่าเนื้อหาส่วนหนึ่งของ The Substance จะเป็นการสะท้อนทัศนคติของผู้ชายที่มีต่อเนื้อตัวร่างกายและสังขารของผู้หญิง แต่เราคงไม่สามารถโทษเพียงแค่ความจริงข้อนั้นเพียงอย่างเดียว หรือแม้แต่โทษความกระหายของตัวอุตสาหกรรมบันเทิงเองได้ทั้งหมด&nbsp;หากแต่เป็น “เรานี่แหละที่ทำอะไรกับตัวเองบ้าง” เดมี่ มัวร์ บอกว่าการที่อยู่ๆ วันหนึ่งผู้หญิงเกิดความรู้สึก ‘ต่อต้าน’ ในร่างกายของตัวเองขึ้นมา แถมไม่รู้จักที่จะ ‘รัก’ และ ‘โอบรับ’ มันต่างหาก เป็นสิ่งที่ ‘ทำร้าย’ พวกเธออย่างแท้จริง&nbsp;“ต้องบอกว่าในยุค 80s-90s เป็นช่วงเวลาที่แนวคิดเรื่องความเพอร์เฟ็กต์มันเข้มข้นมาก ถ้าดูจากโฆษณาจะเห็นว่าทุกอย่างมันเนี้ยบ มันเป๊ะไปหมด ไม่มีหรอกที่ใครจะพูดเรื่องการโอบรับความแตกต่างหลากหลายอย่างทุกวันนี้ มันมีแค่มาตรฐานเดียวคือมาตรฐานความงามที่สุดโต่งมากๆ เท่านั้น”&nbsp;การเป็นนักแสดงหญิงที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่วัยรุ่นของมัวร์ ต้องแลกมาด้วยการลดน้ำหนักแบบเอ็กซ์ตรีมเพื่อรับบทในหนังเรื่องใหม่ ซึ่งเธอบอกว่ามันเป็นความโหดร้ายของฮอลลีวูดยุคนั้นก็จริง แต่นั่นไม่เท่ากับการที่เธอ ‘ทรมาน’ ตัวเองในเลเวลที่หนักกว่า ด้วยการเสพติดการออกกำลังกายอย่างบ้าคลั่ง และมีภาวะการกินผิดที่ปกติ ต้องชั่งตวงวัดอาหารทุกคำที่จะเข้าปากจนเข้าขั้นหมกมุ่น&nbsp;“เพราะว่าฉันดันเอาคุณค่าของตัวเองไปใส่กับความคิดที่ว่า ‘ฉันดูดีไหม คนจะมองฉันอย่างไร’ และให้ทัศนคติของคนอื่นที่มีต่อรูปร่างของฉันมีอิทธิพลเหนือตัวฉันเอง”&nbsp;แต่ก็เป็นความจริงที่ในอุตสาหกรรมนี้ เมื่อถึงเวลาหนึ่งก็โห่ร้องชื่นชม พอถึงวันหนึ่งก็พร้อมตัดสินและสับเละอย่างร้ายกาจ หลังจากขับเคี่ยวกับรูปร่างของตัวเองอย่างหนักและลงทุนโกนผมยาวสลวยทิ้งเพื่อรับบทนำในหนัง G.I. Jane เมื่อปี 1997 การลงทุนทั้งหมดของมัวร์กลับได้รับเสียงวิจารณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก&nbsp;“ตอนนั้นฉันรู้สึกว่าฉันกำลัง ‘โกง’ ร่างกายตัวเองอยู่ เพราะมันถูกเพิ่มๆ ลดๆ น้ำหนักเพื่อรับบทอะไรมาหลายครั้ง ตอนที่ถ่าย G.I. Jane จบ ฉันก็รู้สึกยอมแพ้ ไม่รู้แล้วว่ารูปร่างที่แท้จริงของฉันเป็นอย่างไร ฉันไปยิมไม่ไหว ควบคุมการกินของตัวเองก็ยังไม่ได้เลย”&nbsp;โชคดีว่าเดมี่ มัวร์ ในวัย 62 ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมาย บอกว่าถึงวันนี้เธอเรียนรู้ที่จะรักตัวเอง ‘ในเวอร์ชั่นนี้’ ได้เสียที&nbsp;ใน The Substance มีคำพูดหนึ่งที่บอกว่า ‘ผู้หญิงเมื่อถึงวัยเลข 5 ก็สมควรถูกปลดระวางได้แล้ว’ เดมี่ มัวร์ ในชีวิตจริงบอกว่าเธอไม่ได้คิดเช่นนั้นเลยสักนิดเดียว และ The Substance ก็เป็นการกลับมา ‘เปิดเปลือย’ อีกครั้งของมัวร์ ด้วยความมั่นใจ เข้าใจ และยอมรับในเนื้อหนังสังขารของตัวเองได้อย่างทรงพลังที่สุด&nbsp;อ้างอิง<a href="https://www.nytimes.com/2024/09/14/magazine/demi-moore-interview.html" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.nytimes.com/2024/09/14/magazine/demi-moore-interview.html</a>รูปจาก <a href="https://www.instagram.com/demimoore/" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.instagram.com/demimoore/</a>

อาจเป็นเพราะมาตรฐานสังคมที่คาดหวังให้มีครบทุกอย่างในวัย 30 หรือความคิดที่ว่าวัย 20 คือช่วงเวลาพีคของความรัก เราเลยไม่ค่อยพบเห็นรายการหาคู่หรือ Dating Show ที่มีผู้เข้าแข่งขันอายุมากกว่า 30 บ่อยนัก นอกจากความเยาว์วัยแล้ว ยิ่งมีรูปร่างหน้าตาไม่ตรงตามพิมพ์นิยมยิ่งแทบจะหาได้ยาก โดยเฉพาะรายการหาคู่ในแถบเอเชีย แต่หมู่บ้านรัก หรือ Love Village ปฏิเสธความคิดแบบนั้นทั้งหมด เพราะนี่คือรายการหาคู่ของคนอายุ 35-60 ปีที่มีความหวังว่าอยากจะพบรักแท้ครั้งสุดท้ายในชีวิต

ชวนดู Love Village ซีซั่น 2 
รายการเรียลิตี้หาคู่ของคนอายุ 35-60 ปี 
ชีวิตรักหลัง 35 ที่ผู้หญิงต้องต่อรองกับการเป็น "แม่" และ "เมีย"

Wicked มีครบรส ตั้งแต่ตลก สนุก ตื่นตาตื่นใจ ลุ้น ซึ้ง เศร้า น้ำตาแตก เขิน จริงจัง และหดหู่ เพราะท่ามกลางความแฟนตาซีที่ปรากฏในหนังแม่มดฟอร์มยักษ์ หลายซีนก็สะท้อนค่านิยมสังคมที่จริงเสียจนรู้สึกสะเทือนใจไม่น้อย

‘Wicked’ การเติบโตของสองเพื่อนรัก ที่คนหนึ่งสวยจนพูดอะไรก็น่าฟัง กับอีกคน ตะโกนแค่ไหนคนก็ไม่ฟัง เพราะรูปลักษณ์ดูร้ายๆ

กลายเป็นที่ถกเถียงในหลายๆ ประเทศ หลังจาก Netflix เปิดตัวตัวละครใหม่ที่เป็น ‘หญิงข้ามเพศ’ ในซีรีส์แนวเกมรอดชีวิตที่หลายคนรอคอยการกลับมาอย่าง Squid Game: Season 2 โดยตัวละครผู้เล่นเกมหมายเลข 120 นี้มีชื่อว่า ‘ฮยอนจู’ รับบทโดยนักแสดงชาย พัคซองฮุน ซึ่งจุดประเด็นให้หลายคนตั้งคำถามไปยังผู้ผลิตว่า การเอาผู้ชายแท้ๆ มาสวมวิกผม และเล่นเป็นทรานส์ มันโอเคจริงไหม?

การฉายภาพ ‘คนข้ามเพศ’ ในซีรีส์เกาหลี ตั้งแต่ มาฮยอนอี Itaewon Class จนถึง ฮยอนจู Squid Game 2 ที่ล้วนใช้นักแสดง cisgender เมื่อทรานส์ในชีวิตจริง ยังไม่ถูกยอมรับว่า ‘มีอยู่’

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

VDO

CONVERSATION

MIRROR50

PR-NEWS

Entertainment

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

NUT LELAPUTRA

RELATED

HOT TOPICS