มินนี เอ็ม ลี (Winnie M Li) ถูกข่มขืนเมื่อ 17 ปีก่อน ขณะเดินเล่นในสวนป่า และเพื่อย้ำเตือนว่าตัวเองเข้มแข็งแค่ไหน เธอเลือกจะกลับไปเผชิญหน้ากับที่เกิดเหตุ วันครบรอบ และเขียนนิยายเกี่ยวกับเรื่องราวที่ผู้หญิงคนหนึ่งต้องเผชิญ

Winnie M Li นักเขียนและอดีตโปรดิวเซอร์ ผู้เลือกเผชิญหน้ากับ ‘วันครบรอบการถูกข่มขืน’ เพื่อย้ำเตือนว่าตัวเองนั้นเข้มแข็งแค่ไหน

“เมื่อ 17 ปีก่อน ฉันถูกข่มขืนด้วยความรุนแรงระหว่างการเดินเขา จากนั้นทุกปี ฉันจะออกมาเดินเพียงลำพังเพื่อย้ำเตือนว่าฉันมาได้ไกลแค่ไหน และเพื่อจะได้พาตัวเองออกมาค้นพบความงามของธรรมชาติอีกครั้ง”มินนี เอ็ม ลี (Winnie M Li) นักเขียนและโปรดิวเซอร์ภาพยนตร์ เขียนถึงวาระครบรอบเหตุการณ์ที่เปลี่ยนชีวิตเธอลง X ในปี 2025 โดยย้อนไปในเดือนเมษายนปี 2008 ระหว่างการพักที่เบลฟาสต์ ประเทศอังกฤษเพื่อเข้าร่วมการประชุมเฉลิมฉลองครบรอบสิบปีของกระบวนการสันติภาพไอร์แลนด์เหนือ (Northern Ireland peace process) เธอก็ถูกเด็กหนุ่มวัย 15 ปีข่มขืนที่สวนโคลิน เกล็น เธอได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง 39 แห่งทั่วร่างกาย พ้นไปจากนั้น เธอยังพบว่าความรุนแรงครั้งนี้ส่งผลโดยตรงต่อสภาวะทางจิตใจของเธอด้วย&nbsp;ลีเล่าว่า ตามกำหนดการแล้ว หลังจากเข้าร่วมประชุมครบรอบสิบปีของกระบวนการสันติภาพไอร์แลนด์เหนือ เธอต้องออกเดินทางไปยังลอนดอนเพื่อร่วมงานเปิดตัวภาพยนตร์ที่เธอร่วมทุนสร้าง แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้เธอต้องไปให้ปากคำที่สถานีตำรวจถึงเช้าที่ทำให้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินใหม่ทั้งหมด และกัดฟันออกเดินทางกลับไป ‘ใช้ชีวิต’ ต่อ “ฉันซื้อเครื่องสำอางที่ปกปิดรอยได้ดีมากๆ มาเต็มกระเป๋า ทาคอนซีลเลอร์เพื่อปิดรอยช้ำที่แขน สวมชุดราตรีที่ยืมมาจากดีไซเนอร์อีกทีหนึ่ง และออกไปร่วมเดินพรมแดงกับคนอื่นๆ” เธอบอก และแม้จะดูเหมือนว่าเธอจะยังดำเนินชีวิตต่อไปได้เป็นปกติ หากแต่แรงสั่นสะเทือนจากการถูกทำร้ายก็ค่อยๆ คายพิษออกมาทีหลัง&nbsp;“ฉันพบว่าตัวเองไม่อาจทำงานแบบที่เคยทำได้อีกแล้ว ความสะเทือนใจหลังเหตุการณ์รุนแรงและภาวะซึมเศร้าทำให้ฉันทำงานแบบเดิมไม่ได้อีกต่อไป ถึงที่สุด ฉันไม่มีงานและก็ไม่อาจกลับไปทำงานโปรดิวเซอร์หนังได้อีกแล้ว”ไม่เพียงเท่านั้น ความรื่นรมย์อื่นๆ ในชีวิตก็กลายเป็นสิ่งไม่คุ้นเคย “สิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขอย่างการออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ดูหนังหรือเดินทางท่องโลก ไม่ทำให้ฉันรู้สึกเป็นสุขอีกต่อไป” เธอบอก “เรื่องน่าเศร้าคือ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกได้ไหม เพราะรู้สึกราวกับว่า ฉันต้องทนเป็นแบบนี้ไปทั้งชีวิต หรือไม่ก็อยู่อย่างโดดเดี่ยวและหวาดระวังตลอดไป”กระบวนการเยียวยาบาดแผลของลีกินเวลานาน หากมันก็ค่อยๆ เห็นผล และสำหรับเธอแล้ว หนึ่งในวิธีการที่ช่วยปลอบประโลมจิตใจคือการถ่ายทอดเรื่องราวออกมาทางตัวอักษร ในปี 2014 ลีเขียนเล่าถึงการรับมือกับประสบการณ์นี้ลงบล็อคส่วนตัวของเธอว่า “การตกเป็นเหยื่อของการข่มขืนอย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่คุณจะเอาไปป่าวประกาศทางเฟซบุ๊กนี่นา คุณอาจอยากประกาศให้คนอื่นรู้ตอนได้งานใหม่ โดนรถชน เลิกกับแฟนหรือถูกปล้นกลางถนน แต่การถูกข่มขืนน่ะเหรอ โอ สาธารณะไม่อยากรับรู้เรื่องนี้หรอก&nbsp;“และนี่แหละเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลง เพราะในโลกทุกวันนี้ ผู้หญิง (และผู้ชาย) จำนวนมากต่างก็ใช้ชีวิตโดยเก็บงำความลับ ความเจ็บปวดจากการที่ถูกคุกคามทางเพศไว้ เราจะจดจำเหตุการณ์เหล่านี้ไว้เงียบๆ ทุกปี ปักหมุดหมายไว้ในใจเมื่อถึงวันครบรอบ ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราในบ่ายวันนั้นที่สวน หรือในเย็นวันนั้นจากคนที่เราคิดว่าเขาเป็นเพื่อน เมื่อถึงวันครบรอบ เราจะรู้สึกเศร้าเล็กๆ และอาจตัดสินใจเปิดปากบอกเพื่อน หรือไม่ก็เก็บงำมันไว้กับตัวเองต่อไป&nbsp;“การเก็บเรื่องนี้ไว้เงียบๆ กับตัวนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย หากแต่ความเงียบก็มักเป็นสิ่งที่สังคมใช้จัดการเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเรื่องการข่มขืน”“นั่นเป็นเพราะว่า การข่มขืนมันมาพร้อมตราบาปและความอับอายของเหยื่อซึ่งมีคนในสังคมไม่กี่คนหรอกที่อยากยอมรับว่าพวกเขาคิดเช่นนี้ อย่างน้อยก็ในพื้นที่สาธารณะ แต่หากว่าเรายิ่งเก็บเงียบ คนก็ยิ่งไม่รู้ว่าอาชญากรรมเหล่านี้เกิดขึ้นมากแค่ไหน”ปี 2017 ลีตัดสินใจเขียนนิยายเรื่องแรกในชีวิตอย่าง Dark Chapter ดัดแปลงมาจากเรื่องราวในชีวิตของเธอ โดยหนังสือเล่าถึง วิเวียน หญิงสาวเชื้อสายไต้หวัน-อเมริกันที่ออกเดินทางไปพักผ่อนยังเบลฟาสต์ กับ จอห์นนี เด็กหนุ่มชาวไอริชวัย 15 ปีที่ใช้ชีวิตกับความรุนแรงมาโดยตลอด การเผชิญหน้ากันของทั้งคู่ระหว่างออกเดินทางท่องเที่ยวตามมาด้วยความรุนแรงที่สร้างบาดแผลทั้งทางกายภาพและจิตใจให้แก่วิเวียน เธอไม่เพียงแต่ต้องเยียวยาตัวเองจากการเป็นเหยื่อ หากแต่ต้องรับมือกับกระบวนการยุติธรรมที่ไม่เห็นว่าเธอเป็นมนุษย์ด้วย&nbsp;เพื่อจะเขียน Dark Chapter ลีหวนกลับไปยังสถานที่เกิดเหตุในเบลฟาสต์อีกครั้ง “มันน่ากลัวมากจริงๆ นะที่แค่คิดว่า การออกไปเดินเล่นในสวนสาธารณะก็ทำให้คุณถูกคนแปลกหน้าข่มขืนได้แล้ว” เธอบอก “หรือแค่คุณออกไปปาร์ตี้ คุยกับคนที่เป็นอันตรายซึ่งวางยาคุณได้ ก็ทำให้คุณตกเป็นเหยื่อของการข่มขืนแล้ว แต่เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นตลอดแหละ ฉันคิดว่าคนเราไม่อยากรับรู้หรอกว่าเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ง่ายแค่ไหน เพราะงั้นพวกเขาเลยอยากให้คำตอบแบบส่งเดชด้วยการโทษเหยื่อไปเลยว่า ‘เธอคงไปทำอะไรให้โดนล่อไปข่มขืนเข้าล่ะสิ’“ในสายตาของฉันนะ ฉันออกไปเดินเขา สวมเสื้อแขนยาวและไม่ได้มีท่าทีให้ความสนใจอะไรกับใครเลย เพราะงั้นจะมาบอกว่าฉันเรียกร้องเองมันก็คงเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว และนี่แหละที่ฉันคิดว่าเป็นสิ่งที่หลายๆ คนกลัว แต่สิ่งสำคัญคือการเผชิญหน้ากับความจริงตรงๆ ไม่ใช่พยายามเก็บซ่อนมันไว้น่ะ”&nbsp;และเมื่อไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา ครบรอบ 17 ปีที่เธอถูกข่มขืน ลียังคงใช้ชีวิตอย่างเข้มแข็งเช่นเดิม “17 ปีหลังจากถูกข่มขืน ฉันไม่รู้สึกสะอิดสะเอียนหรือเครียดกังวลกับวันครบรอบนี้อีกต่อไปแล้ว หากแต่ฉันขอบคุณที่ตัวเองมีชีวิตรอดพ้นจากความรุนแรงนั้นมาได้ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากความรุนแรงนั้น ขอบคุณที่ตัวเองได้อยู่เห็นความงามของโลกนี้”สิ่งที่ลีทำ ไม่ว่าจะเป็นการเขียนบล็อก, ตีพิมพ์หนังสือ หรือแม้แต่โพสต์เหตุการณ์ครบรอบความรุนแรงในชีวิต ไม่เพียงแต่ย้ำเตือนสาธารณะชนว่าถึงความรุนแรงในสังคม หากแต่มันยังย้ำเตือนถึงความกล้าหาญในการเลือกจะไม่นิ่งเฉย ด้วยการปฏิเสธไม่รับสายตาแห่งการกล่าวโทษ ตีตราของสังคม ทั้งยังชี้ว่าคนที่ควรละอายในคือผู้กระทำต่างหาก&nbsp;ถึงที่สุด งานเขียนของลีไม่ว่าจะในรูปแบบใด จุดร่วมที่มีเหมือนกันคือการที่มันฉายภาพแห่งความหวังหลังเหตุการณ์เลวร้ายเสมอ และการโพสต์เหตุการณ์วันครบรอบการถูกล่วงละเมิดทางเพศของเธอ ก็ถือเป็นหนึ่งในการสบตากับบาดแผลใหญ่อันกล้าหาญและน่าชื่นชมเหลือเกินอ้างอิง<a href="https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2017/jul/31/winnie-m-li-rape-survivors-system" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2017/jul/31/winnie-m-li-rape-survivors-system</a> &nbsp;<a href="https://x.com/winniemli/status/1911523272560124350" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://x.com/winniemli/status/1911523272560124350</a>&nbsp;<a href="https://www.huffpost.com/entry/on-the-anniversary-of-you_b_5139345" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.huffpost.com/entry/on-the-anniversary-of-you_b_5139345</a>&nbsp;<a href="https://www.irishtimes.com/life-and-style/people/dark-chapter-my-rape-regrowth-and-recovery-1.2366419" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.irishtimes.com/life-and-style/people/dark-chapter-my-rape-regrowth-and-recovery-1.2366419</a>&nbsp;<a href="https://www.irishexaminer.com/lifestyle/artsandculture/arid-41212600.html" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.irishexaminer.com/lifestyle/artsandculture/arid-41212600.html</a>&nbsp;<a href="https://www.theguardian.com/books/booksblog/2017/aug/29/dark-chapter-winnie-m-li-review-book-defiant-retelling-personal-trauma" rel="noopener noreferrer" target="_blank">https://www.theguardian.com/books/booksblog/2017/aug/29/dark-chapter-winnie-m-li-review-book-defiant-retelling-personal-trauma</a>&nbsp;

หลังจาก ‘ลิลลี่ ภัณฑิลา’ เผยแพร่คลิปวิดีโอที่ตัวเองมีอาการแพนิคและร้องไห้ขาดสติ เนื่องจากเครื่องบินตกหลุมอากาศ ขณะเผชิญกับสภาพอากาศที่แปรปรวน ส่งผลให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับคลิปวิดีโอดังกล่าว โดยชาวเน็ตบางส่วนตั้งคำถามว่า การร้องไห้อย่างหนักเป็นเพียงแค่คอนเทนต์หรือไม่

‘การถ่ายคลิปตอนแพนิค’ ไม่ควรเป็นเหตุผลในการตัดสินหรือลดทอนความหวาดกลัวของใคร กรณี ‘ลิลลี่ ภัณฑิลา’ อัปโหลดคลิปตัวเองขณะมีอาการแพนิค เพราะเครื่องบินตกหลุมอากาศ โดนชาวเน็ตบางส่วนตั้งคำถามว่า ร้องไห้จริงหรือแค่คอนเทนต์?

แมรี เคต คอร์เน็ตต์ (Mary Kate Cornett) คือนักศึกษาวัย 19 ปีจากมหาวิทยาลัยมิสซิสซิปปี ที่ใช้ชีวิตอยู่ดีๆ ก็มีคนดังในโลกกีฬา เอาเธอไปพาดพิงว่าเธอมีอะไรกับพ่อของแฟนตัวเอง

Mary Kate Cornett หญิงสาวที่ตกเป็นเหยื่อของ ‘ข่าวลือ’ และวัฒนธรรม ‘คลั่งความบริสุทธิ์’ ของอเมริกา

Cartier Women’s Initiative (CWI) คือโครงการส่งเสริมผู้ประกอบการหญิงโดยคาร์เทียร์ ที่จัดขึ้นเป็นประจำทุกปี โดยมีจุดประสงค์เพื่อสร้างผลกระทบเชิงบวกทั้งด้านสังคมและสิ่งแวดล้อม พร้อมสนับสนุนให้ผู้ประกอบการหญิงที่ทำธุรกิจเพื่อสังคม

คาร์เทียร์ เปิดรับสมัคร ‘ผู้ประกอบการเพื่อสังคมหญิง’ เข้าสู่โครงการ Cartier Women’s Initiative Awards 2026 สมัครได้แล้ว ตั้งแต่วันนี้ จนถึง 24 มิ.ย. 2568

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

VDO

CONVERSATION

MIRROR50

PR-NEWS

Thoughts

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

MAN ON FILM

RELATED

HOT TOPICS