บทบาทที่ เมแกน ฟ็อกซ์ รักที่สุด และย้ำเรื่องอำนาจในร่างกายผู้หญิงมาเป็นสิบปีแล้ว

Jennifer's Body ด้วยแรงแค้นและแรงคัลต์ที่มาก่อนกาลนานสิบปี

แม้หลายคนอาจจะจดจำ เมแกน ฟ็อกซ์ นักแสดงสาวสุดเซ็กซี่จากหนังระเบิดภูเขาเผากระท่อมของ ไมเคิล เบย์ Transformers (2007) แต่ในขวบปีไล่เลี่ยกันนั้น เราก็นึกถึงเธอในบทบาทเด็กสาวที่ล่อลวงหนุ่มๆ ให้สยบยอมแทบเท้าของเธอด้วยพลังของปิศาจกระหายเลือดจาก Jennifer's Body (2009) ที่กำกับโดย คารีน คุซามะ&nbsp;หนังจับจ้องไปยังชีวิตของ เจนนิเฟอร์ (เมแกน ฟ็อกซ์) เด็กสาวหน้าตาสะสวยและเป็นขวัญใจคนทั้งโรงเรียน คืนหนึ่งแฟนหนุ่มชวนเธอไป 'บูชาซาตาน' กับกลุ่มเพื่อนของเขาในป่า และภายหลังจากที่เจนนิเฟอร์หายไปกับพวกเขาทั้งคืน เธอก็กลับมาอีกทีในสภาพโชกเลือดที่บ้านของ อนิตา (อแมนดา เซย์ฟรีด) เพื่อนสาวคนสนิทและขอกิน 'ไก่ดิบ' จากตู้เย็นของเธอ อย่างไรก็ดี อนิตาพบว่าพฤติกรรมกินของดิบไม่ใช่สิ่งเดียวที่เพื่อนรักของเธอเปลี่ยนไป หากแต่เจนนิเฟอร์มักจะหายตัวไปกับเด็กหนุ่มมากหน้าหลายตา ก่อนจะกลับมาเพียงคนเดียว... และไม่มีใครได้เจอเด็กหนุ่มเหล่านั้นอีกเลยคารีน คุซามะ เป็นคนทำหนังหญิงที่เล่าเรื่องการต่อสู้ของผู้หญิงมาตั้งแต่หนังเรื่องแรกของเธออย่าง Girlfight (2000) ตามมาด้วย Aeon Flux (2005) ล้วนแล้วแต่จับจ้องไปยังการต่อสู้ในเชิงร่างกายของนักมวยหญิงและมือสังหารสาวพราวเสน่ห์&nbsp;ขณะที่ Jennifer's Body ซึ่งเป็นหนังลำดับที่สามของคุซามะ เธอเลือกบอกเล่าการต่อสู้และตอบโต้ต่อเพศชายผ่านตัวละครหญิงสุดเซ็กซี่ที่มีอำนาจมืด และตัดสินใจ 'เอาคืน' ผู้ชายด้วยคราบเลือดและความตาย โดยตัวละครเจนนิเฟอร์นั้นเป็นสาวสวยที่ถูกคนในโรงเรียนตราหน้าว่าเป็นคนสวยไร้สมอง หัวกลวง และควงผู้ชายไปวันๆ และแม้ว่าเธออยากรู้อยากเห็นเรื่องเพศต่างๆ (ตามวัย) ก็ถูกแปะป้ายทั้งจากผู้หญิงและผู้ชายรอบตัวว่าเป็นคนสำส่อน หรือวอนอยากขึ้นเตียงกับใครก็ได้ เจนนิเฟอร์จึงถูกตัดสินจากภายนอก ด้วยรูปลักษณ์หน้าตา หรือกระทั่งความสนใจส่วนตัว โดยแทบไม่มีใครแยแสความเป็นเธอจริงๆ ด้วยซ้ำอย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทรงพลังมากที่สุดของหนังคือฉาก 'บูชายัญ' ลำพังแค่กล้องจับไปยังตัวละครเจนนิเฟอร์ซึ่งเป็นเด็กสาวเพียงคนเดียว ถูกห้อมล้อมไปด้วยเด็กหนุ่มในป่าเปลี่ยวๆ กลางดึก มันก็ชวนให้เสียวสันหลังและก่อความรู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมาในทันที และแม้ฉากนี้จะแทบไม่มีคราบเลือด หรือการใช้ความรุนแรงปรากฏบนจอ มีเพียงเสียงกรีดร้องขอชีวิตของเจนนิเฟอร์ที่รายล้อมไปด้วยกลุ่มเด็กหนุ่มถืออาวุธเพื่อมอบเธอให้ซาตาน มันถูกเทียบเคียงว่าเป็นฉากที่จำลองการถูกข่มขืน หรือความรุนแรงที่ผู้หญิงต้องเผชิญ และสภาวะไร้อำนาจไม่อาจต่อกรต่อเพศชายซึ่งมีทั้งอาวุธและจำนวนคนได้ มันจึงถูกตีความถึงสถานะของผู้หญิงขณะที่ต้องดิ้นรนต่อสู้กับระบบชายเป็นใหญ่ อันเป็นเสมือน 'อาวุธ' ชั้นดีที่สังคมมอบให้ผู้ชายการหายเข้าไปในป่าครั้งนั้นทำให้เจนนิเฟอร์กลับมาไม่เหมือนเดิม เธอดุดันขึ้น ยั่วยวนขึ้น และลึกลับมากขึ้น ทั้งยังบอกอนิตาอย่างเปิดเผยว่าเธอถูกปิศาจตนหนึ่งเข้าสิง ซึ่งทำให้เธอมีพลังพิเศษ หากแต่สิ่งที่ทำให้อนิตาหวาดกลัวนั้นไม่ใช่แค่เพราะเจนนิเฟอร์พูดถึงปิศาจ แต่เธอยังเรียกตัวเองว่า "ฉันนี่แหละ พระเจ้า"&nbsp;ในคัมภีร์หรือความเชื่อต่างๆ ปิศาจผู้กระหายเลือดนั้นมักถูกเทียบเคียงให้เป็นเพศหญิง ทั้งจากตำนานแม่มดต่างๆ ที่ปรากฏตัวขึ้นเพื่อยั่วยวนบุรุษเพศให้ออกห่างจากพระเจ้า ขณะที่พระเจ้านั้นถูกกำหนดไว้ว่าให้เป็นเพศชายเท่านั้น เมื่อเจนนิเฟอร์เอ่ยปากว่า "ฉันนี่แหละ พระเจ้า" มันไม่เพียงแต่ทำให้อนิตาตื่นกลัว หากแต่มันยังส่งผลมาถึงผู้ชมที่รู้สึก 'ไม่คุ้น' เมื่อผู้หญิงเอ่ยอ้างตัวเองในนามของพระผู้เป็นเจ้า (หรือแม้กระทั่งเมื่อเวลาล่วงผ่านไปอีกเกือบสิบปี เมื่อ อาเรียนา แกรนเด ปล่อยเพลง God Is a Woman ก็ยังมีคนบอกว่า ช่างเป็นเพลงที่จาบจ้วงพระเจ้าเสียเหลือเกินนะ!)น่าเสียดายที่ Jennifer's Body ไม่ประสบความสำเร็จในด้านรายได้ เนื่องจากทีมการตลาดเลือกโปรโมตหนังด้วยการขายความเย้ายวนของเมแกน ฟ็อกซ์ ด้วยคำโปรย ‘เจนนิเฟอร์เป็นสาวเซ็กซี่ เธอมาเพื่อแย่งแฟนหนุ่มของคุณ’ โดยละเลยประเด็นหลักของหนังจนทำให้คนที่เข้าไปดู (ด้วยหวังจะได้เห็นฟ็อกซ์ทำตัวคาวๆ อยู่ในหนังเฉยๆ) ได้เจอเรื่องของเลือด พระเจ้า และปิศาจ รู้สึกผิดหวังที่มันไม่เป็นไปตามคาดอย่างไรก็ดี ในเวลาต่อมาบทเจนนิเฟอร์ถูกมองว่าเป็นตัวละครที่เขียนขึ้นอย่างละเอียดอ่อน เข้าใจความรู้สึกไม่ปลอดภัยและถูกตัดสินของผู้หญิง ทั้งยังเป็นหนึ่งในบทบาทที่ดีที่สุดของ เมแกน ฟ็อกซ์ (ซึ่งเจ้าตัวเองก็ออกปากว่าเธอรักบทนี้ไม่น้อยไปกว่าใคร และเคืองใจมากที่ในเวลานั้นคนไม่เข้าใจมันเอาเสียเลย) ขณะที่ตัวหนังเป็นหนังคัลต์ระเบิดระเบ้อ วิพากษ์สังคมและกรอบกรงที่ผู้หญิงต้องเผชิญได้อย่างน่าสนใจมากที่สุดเรื่องหนึ่ง.

Love in the Big City ภาพยนตร์โรแมนติก คอมเมดี้จากเกาหลีใต้ที่ฉายภาพมิตรภาพและการเติบโตของ ‘แจฮี’ หญิงสาว ที่มักโดนมองว่า บ้าบิ่น หลุดโลก หลุดกรอบของผู้หญิงที่สังคมกำหนดให้ และ ‘ฮึงซู’ เกย์หนุ่มที่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ เพศวิถีของตน จนสร้างกำแพงสูง และไม่ได้เป็นตัวเอง

Love in the Big City 
เมืองใหญ่ที่ไม่มีพื้นที่ให้เกย์ 
ผู้หญิงนอกขนบ และเหล่าคนนอก 
ที่ ‘การเป็นตัวเอง’ กลับกลายเป็น
จุดอ่อนในชีวิต

คงไม่เกินจริงเลยหากจะบอกว่าตอนที่หนังเรื่อง Joker ถูกจับมาอาบน้ำแต่งตัว ตีความใหม่ผ่านการเล่าด้วยมุมมองของผู้กำกับ Todd Phillips เมื่อปี 2019 เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่แฟนหนังทั่วโลกจะหลงรักตัวละครสักตัวที่เป็น Antihero หรือพระเอกที่ขาดความเป็นพระเอกได้มากมายขนาดนี้ อาจเพราะ Joker ในเวอร์ชั่นของ Todd Phillips นั้นมีความเป็น ‘มนุษย์’ มากกว่า Joker ในเวอร์ชั่นไหนๆ ที่เราเคยรู้จัก 

Harley Quinn เวอร์ชั่น Joker : Folie à Deux ลบภาพวายร้ายสาวสุดวายป่วงและกวนประสาท เพราะเธอเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาที่ฝันสลายจากโลกเน่าๆ 

หนึ่งในโมเมนต์ที่ทำให้ใครหลายคนอึ้งทึ่งจากรายการ The Graham Norton Show รายการทอล์กโชว์สัญชาติอังกฤษที่ออกฉายทางช่อง BBC One และดำเนินรายการโดย กราแฮม นอร์ตัน (Graham Norton)

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

VDO

CONVERSATION

MIRROR50

PR-NEWS

Films

Jennifer's Body ด้วยแรงแค้นและแรงคัลต์ที่มาก่อนกาลนานสิบปี

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

MAN ON FILM

RELATED

HOT TOPICS