Jennifer's Body เป็นผลงานการกำกับหนังยาวลำดับที่สามของ คาริน คุซามะ  (Karyn Kusama) และมีหลายฉากที่หนังตั้งคำถามต่อ 'สายตา' ที่คนรอบตัวมองมายังเจนนิเฟอร์ ในฐานะเด็กสาวที่ป๊อปปูลาร์ที่สุดของโรงเรียน

Karyn Kusama ผู้กำกับ Jennifer's Body (2009) หนังโดยผู้หญิง เพื่อผู้หญิง ที่กลับมาได้รับความนิยมอีกครั้ง

ระยะหลังๆ หลายคนน่าจะได้เห็นภาพ, บทความ หรือคลิปสั้นๆ จากหนังเรื่อง Jennifer's Body (2009)&nbsp;เวลาล่วงผ่านมาแล้ว 14 ปี นับตั้งแต่วันแรกที่หนังออกฉาย ก็น่าสนใจว่าอะไรทำให้มันกลับมาเป็นที่พูดถึงอีกครั้ง และน่าสนใจยิ่งกว่านั้นก็ตรงที่ย้อนกลับไปปลายปี 2009 ที่ตัวหนังออกฉาย มันถูกพิจารณาว่าเป็นหนัง 'แป้ก' -ที่ทำเงินไปได้เพียง 31 ล้านเหรียญ เท่านั้น- ซึ่งไม่ได้เป็นเพราะตัวหนัง หากแต่เป็นเพราะความผิดพลาดจากฝ่ายการตลาดที่พยายามขายความเซ็กซี่ของนักแสดงนำ ทั้งที่จริงแล้ว หนังพูดถึงประเด็นที่แข็งแรงและแหลมคมอย่างพลังของความเป็นหญิง แต่กลับถูกทีมการตลาดมองข้ามโดยสิ้นเชิง จนหนังพลาดกลุ่มเป้าหมายที่สนใจประเด็นนี้ไปอย่างน่าเสียดาย<img src="https://media.thairath.co.th/image/5uReMjvw2d3xS0QX1BKX4d7mUil1zds1a2hRiGvyqOrwPCYe9vA1.png" data-id="101207" data-url="https://media.thairath.co.th/image/5uReMjvw2d3xS0QX1BKX4d7mUil1zds1a2hRiGvyqOrwPCYe9vA1.png" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib">กระทั่งอีกกว่าทศวรรษให้หลัง เมื่อมีคนหยิบเอาหนังเรื่องนี้มาดูและวิเคราะห์มันในฐานะหนังที่เป็นหมุดหมายของการต่อสู้ของผู้หญิงนั่นแหละ มันจึงถูกกลับมาพูดถึงและได้รับเสียงชื่นชมอย่างที่มันสมควรได้รับเสียทีJennifer's Body เป็นผลงานการกำกับหนังยาวลำดับที่สามของ คาริน คุซามะ &nbsp;(Karyn Kusama) โดยเธอแจ้งเกิดจาก Girlfight (2000 -และเป็นหนังเรื่องแรกของ มิเชลล์ รอดริเกซ ด้วย) หนังว่าด้วยนักมวยฝึกหัดหญิงที่ต้องเผชิญอคติทางเพศจากคนรอบตัว จากนั้นจึงตามมาด้วยเรื่องของมือสังหารหญิง Æon Flux (2005) และ Jennifer's Body ซึ่งถือเป็นหนังที่พูดถึงความเป็นหญิง -อันเป็นธีมหลักที่คลุมหนังของเธอเสมอมา- ได้อย่างโดดเด่นและน่าสนใจ โดยตัวหนังว่าด้วย เจนนิเฟอร์ (เมแกน ฟ็อกซ์) เด็กสาวแสนป๊อปประจำโรงเรียน ที่เธอตามแฟนหนุ่มกับกลุ่มเพื่อนชายของเขาหายเข้าไปในป่า และกลับออกมาอีกทีในลักษณะไม่เหมือนเดิม หากแต่ก็ไม่มีใครผิดสังเกตอะไรนัก จะมีก็เพียง อนิตา (อแมนดา ไซย์ฟรีด) เพื่อนสนิทของเธอที่รู้สึกว่าเจนนิเฟอร์เก็บงำความลับบางอย่างไว้ ทั้งยังมีพฤติกรรมน่าสงสัยหลายประการ หนึ่งในนั้นคือการหายตัวไปกับเด็กหนุ่มและกลับมาเพียงลำพัง โดยที่ไม่มีใครได้พบเจอเด็กหนุ่มเหล่านั้นอีกเลยแม้แต่ครั้งเดียว<img src="https://media.thairath.co.th/image/5uReMjvw2d3xS0QX1BKX4f6aH1jI6eOw8eriqw5Rswoe9vA1.png" data-id="101207" data-url="https://media.thairath.co.th/image/5uReMjvw2d3xS0QX1BKX4f6aH1jI6eOw8eriqw5Rswoe9vA1.png" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib">มีหลายฉากที่หนังตั้งคำถามต่อ 'สายตา' ที่คนรอบตัวมองมายังเจนนิเฟอร์ ในฐานะเด็กสาวที่ป๊อปปูลาร์ที่สุดของโรงเรียน เธอถูกซุบซิบนินทาจากคนรอบตัวว่าเป็นพวกเปลี่ยนผู้ชายไปวันๆ หรือชอบหว่านเสน่ห์ไปเรื่อยเพราะรูปลักษณ์เซ็กซี่ ทั้งที่เธอเพียงแค่อยู่ของเธอเฉยๆ หรือกระทั่งเมื่อเธอมีแฟน คนรักของเธอก็มองว่าเธอเป็นเครื่องมือสักอย่างให้เขามีชื่อเสียงที่ได้ควงสาวสวย ด้านหนึ่งแล้ว เจนนิเฟอร์จึงเป็นตัวละครหนึ่งที่ถูกตัดสินจากภายนอก และเป็นอีกคนที่บอบช้ำจากความสัมพันธ์เมื่อคนรักแลกเธอกับปิศาจเพื่อให้เขาโด่งดังและประสบความสำเร็จ เธอจึงรู้สึกเหมือนถูกหักหลัง ยิ่งเมื่อการบูชาเธอต่อปิศาจไม่เป็นไปตามแผน ซาตานเข้าสิงสู่ร่างของเจนนิเฟอร์ กลายเป็นว่าเธอมีอำนาจมหาศาลอย่างที่เธอในอดีตไม่เคยได้ครอบครองมาก่อนอย่างไรก็ดี ความที่ตอนนั้นเมแกน ฟ็อกซ์ เพิ่งจะโด่งดังเป็นพลุแตกจาก Transformers (2007) ผู้คนจึงพุ่งความสนใจมายังภาพลักษณ์เซ็กซี่ของเธอ รวมทั้งทีมการตลาดที่ลงความเห็นว่าต้องโฆษณาหนังเรื่องนี้จากสถานะการเป็น sex symbol ของฟ็อกซ์ ยังส่งผลให้คุซามะผิดหวังอย่างรุนแรง "ฉันต้องย้ำทุกๆ คนตลอดเวลาเลยว่า 'นี่นะ เราจะทำการตลาดด้วยการเล็งเป้าหมายเป็นแค่พวกผู้ชายไม่ได้หรอก' เพราะพวกเขาจะมุ่งหน้าไปยังโรงหนัง คาดหวังจะได้เห็นสิ่งที่ทีมการตลาดโฆษณาไว้จากเมแกน ฟ็อกซ์ เพื่อจะพบว่าในหนังนี่เธอไม่ได้มาเปลื้องผ้าเปลื้องผ่อน แต่กระชากไส้พวกเขาออกมากินแทน" "แล้วพูดจริงๆ นะ ฉันโกรธวิธีที่ทีมการตลาดมองหนังเรื่องนี้มากเลยด้วย เพราะวิธีคิดของพวกเขามันทำให้กลุ่มคนดูของหนังแคบลงกว่าที่เป็น ทั้งที่ฉันคิดว่าหนังเรื่องนี้มันถูกสร้างขึ้นมาโดยผู้หญิง เพื่อผู้หญิง และให้ผู้ชายได้ดูด้วย" คุซามะบอก "และที่โกรธมากจริงๆ คือวิธีคิดแบบ 'เอาผู้ชายเป็นศูนย์กลาง' (boy-centric) ของพวกเขานี่แหละ แล้วดูเหมือนจะเป็นวิธีคิดที่พวกการตลาดมีอยู่ในใจตลอดด้วยนะ ซึ่งมันทำลายสิ่งที่ตัวหนังพยายามสื่อสารน่ะ"<img src="https://media.thairath.co.th/image/5uReMjvw2d3xS0QX1BKX4Q9LgPTPbVvpL8IswwYqHLAe9vA1.png" data-id="101207" data-url="https://media.thairath.co.th/image/5uReMjvw2d3xS0QX1BKX4Q9LgPTPbVvpL8IswwYqHLAe9vA1.png" style="width: auto;" class="fr-fic fr-dib">ก่อนหน้านี้ คุซามะสนใจประเด็นเรื่องความเป็นหญิงในวัฒนธรรมต่างๆ ทั้งยังเคยศึกษาเรื่องสัญศาสตร์กับความเป็นหญิง โดยเธอพบว่า สิ่งหนึ่งที่น่าสังเกตคือมารร้าย, ปิศาจ หรืออสุรกาย มักมีลักษณะเป็นเพศหญิง รวมทั้งประเด็นที่ว่า ในสังคมบางแห่งนั้น ง่ายดายเหลือเกินที่ผู้หญิงจะถูกมองว่าเป็น 'ผู้ร้าย' หรือคนไม่ดี หากหลุดไปจากกรอบปฏิบัติบางอย่าง "ฉันว่าสิ่งที่น่าสนใจของหนังเรื่องนี้คือตัวปิศาจมันเป็นผู้หญิงนี่แหละ หากแต่เธอก็ไม่ได้เป็นวายร้ายของเรื่องเสียทีเดียว ด้านหนึ่ง การที่เธอตกเป็นเหยื่อต่างหากที่เปลี่ยนให้เธอกลายเป็นปิศาจน่ะ บางครั้ง ฉันก็สงสัยว่าสิ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้น่าสนใจสำหรับฉันมันคือแนวคิดที่ว่า แม้ผู้หญิงจะตกเป็นเหยื่อ แต่การตกเป็นเหยื่อของพวกเธอนั้นกลับถูกวัฒนธรรมบิดให้เป็นเรื่องผิดบาปชั่วช้าอย่างง่ายดายเหลือเกิน"กล่าวสำหรับ Jennifer's Body มีนักวิจารณ์หลายคนมองว่าการที่มันได้รับความนิยมและเสียงชื่นชมอีกครั้งหลังผ่านไปนาน 14 ปี ก็นับว่ามันเป็นหนังที่มาก่อนกาลอยู่ไม่น้อย (นอกเหนือไปจากเรื่องที่ว่ามันไม่ประสบความสำเร็จตอนออกฉายครั้งแรก เพราะการตลาดที่มุ่งไปผิดทิศผิดทางสุดๆ) คอนสแตนซ์ กราดี คอลัมนิสต์จากเว็บไซต์ Vox ลงความเห็นว่า ตัวหนังถูกหยิบมาพูดถึงบ่อยครั้งอย่างน่าจับตาหลังยุค #MeToo หรือเมื่อฮอลลีวูดลุกขึ้นต่อต้านการคุกคามทางเพศเมื่อปลายปี 2018 และมันสอดรับกันดีกับหนังที่พูดถึงกลุ่มผู้ชายลวงเด็กสาว (เจนนิเฟอร์) ไปในป่าเพื่อบูชายัญพรหมจรรย์ของเธอให้ซาตาน แลกกับการที่พวกเขาจะได้มีชื่อเสียงและอำนาจ พวกเขาหัวเราะเยาะเจนนิเฟอร์เมื่อเธอร้องขอชีวิต (นับเป็นฉากหนึ่งที่อำมหิตและชวนกระอักกระอ่วนอย่างที่สุดของหนัง) แต่เจนนิเฟอร์เคยผ่านการมีเพศสัมพันธ์มาแล้ว การบูชายัญจึงไม่เป็นไปอย่างที่พวกเขาคาดคิด เมื่อซาตานมุ่งเข้าสิงร่างเจนนิเฟอร์และมอบอำนาจมหาศาลที่ทำให้เธอเอามาล้างแค้นพวกเขา ตัวกราดีมองว่า ความเจ็บปวดของผู้หญิง (เจนนิเฟอร์) คือเรื่องขบขันของพวกผู้ชาย ทั้งที่จริงๆ แล้วมันสร้างบาดแผลร้าวลึกและมีส่วนในการเปลี่ยนแปลงเธอไปตลอดชีวิต ดังนั้น ตัวหนังจึงไม่ได้พูดถึงการมีเซ็กซ์แบบแฟนตาซีกับสาวเซ็กซี่ (อย่างที่ทีมการตลาดโฆษณา) หากแต่เป็นแฟนตาซีที่ผู้หญิงคนหนึ่งได้ล้างแค้นผู้ชายที่ทำร้ายเธอต่างหากและสิ่งหนึ่งที่น่าสนใจคือ การที่ตัวหนังได้รับการยอมรับมากขึ้น เรื่องราวการต่อสู้และความเจ็บปวดของผู้หญิงในเรื่องถูกอ่านด้วยสายตาเข้าอกเข้าใจมากขึ้น ก็อาจถือเป็นหมุดหมายดีๆ หมุดหมายหนึ่งว่าสังคมเล็งเห็นประเด็นเหล่านี้มากขึ้นกว่าที่เคยจาก 14 ปีก่อนก็เป็นได้ อ้างอิงhttps://womenandhollywood.com/tiff-2018-women-directors-meet-karyn-kusama-destroyer/https://www.vox.com/culture/2018/10/31/18037996/jennifers-body-flop-cult-classic-feminist-horrorhttps://waxinghorrific.com/2021/04/03/sex-violence-and-feminism-with-karyn-kusama-and-jennifers-body/https://www.vulture.com/2019/10/megan-fox-karyn-kusama-talk-jennifers-body-at-beyond-fest.htmlhttps://maifeminism.com/mai-interview-with-karyn-kusama/

‘เทคโนโยนี’ เรื่องเล่าอนาคตสุดล้าหลัง
ความอยากวิพากษ์สังคมที่หนีไม่พ้นชายเป็นใหญ่เมื่อโจทย์ตั้งต้นเรื่อง Sex Worker ผิดกฎหมายไม่ได้ถูกทำความเข้าใจดีพอ

กลายเป็นที่ถกเถียงในหลายๆ ประเทศ หลังจาก Netflix เปิดตัวตัวละครใหม่ที่เป็น ‘หญิงข้ามเพศ’ ในซีรีส์แนวเกมรอดชีวิตที่หลายคนรอคอยการกลับมาอย่าง Squid Game: Season 2 โดยตัวละครผู้เล่นเกมหมายเลข 120 นี้มีชื่อว่า ‘ฮยอนจู’ รับบทโดยนักแสดงชาย พัคซองฮุน ซึ่งจุดประเด็นให้หลายคนตั้งคำถามไปยังผู้ผลิตว่า การเอาผู้ชายแท้ๆ มาสวมวิกผม และเล่นเป็นทรานส์ มันโอเคจริงไหม?

การฉายภาพ ‘คนข้ามเพศ’ ในซีรีส์เกาหลี ตั้งแต่ มาฮยอนอี Itaewon Class จนถึง ฮยอนจู Squid Game 2 ที่ล้วนใช้นักแสดง cisgender เมื่อทรานส์ในชีวิตจริง ยังไม่ถูกยอมรับว่า ‘มีอยู่’

Wicked มีครบรส ตั้งแต่ตลก สนุก ตื่นตาตื่นใจ ลุ้น ซึ้ง เศร้า น้ำตาแตก เขิน จริงจัง และหดหู่ เพราะท่ามกลางความแฟนตาซีที่ปรากฏในหนังแม่มดฟอร์มยักษ์ หลายซีนก็สะท้อนค่านิยมสังคมที่จริงเสียจนรู้สึกสะเทือนใจไม่น้อย

MOVIN’ON

CULTURE

SELF

STYLE

VDO

CONVERSATION

MIRROR50

PR-NEWS

Conversation

Karyn Kusama ผู้กำกับ Jennifer's Body (2009) หนังโดยผู้หญิง เพื่อผู้หญิง ที่กลับมาได้รับความนิยมอีกครั้ง

แชร์บทความนี้

แชร์บทความนี้

Author

MAN ON FILM

RELATED

HOT TOPICS